Οι Yoth Iria, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, απέκτησαν μια φήμη που τους κάνει να μη θέλουν ιδιαίτερες συστάσεις. Το black metal τους είναι αναζωογονητικό και καθαρτήριο, αλλά φέτος με το νέο τους άλμπουμ είναι ακόμα πιο φρέσκο και μοντέρνο, κρατώντας σταθερή βάση στις επιρροές που και οι ίδιοι αγαπούν. Αυτά εμπεριέχονται στη μουσική του "Blazing Inferno", με μια μαύρη αλλά αιθέρια αισθητική, και στο Metal View, τα αναλύει όλα ο κιθαρίστας της μπάντας Νίκος Περλεπές.
-Καταρχάς, πόσο σημαντικό για την πορεία των Yoth Iria είναι πως από ένα project με μορφή supergroup, πλέον αποτελεί μία κανονική μπάντα;
Πολύ σημαντικό. Το να μπορεί ο οπαδός να ακούσει τον δίσκο σου και παράλληλα να έχει την ευκαιρία να σε δει ζωντανά στην πόλη του είναι αξία ανεκτίμητη τόσο για εσένα όσο και για εκείνον. Ένα στούντιο project φυσικά δεν είναι κάτι κακό, και η ιστορία έχει δείξει πως υπάρχουν εξαιρετικά τέτοια project. Είναι, όμως, σίγουρα πιο μονοδιάστατο και λιγότερο περιπετειώδες. Πολλές φορές οι συναυλίες, ο κόσμος και τα ταξίδια σου διαμορφώνουν σε κάποιο βαθμό την επόμενη δισκογραφική δουλειά σου. Όπως κάθε άλλη εμπειρία, σε καθορίζουν και σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη.
-Πέρασαν πάνω από τρία χρόνια για την κυκλοφορία ενός νέου δίσκου. Αυτός ο καιρός αποτέλεσε παραγωγική περίοδο για το τελικό αποτέλεσμα ή υπήρξαν και μέρες σιωπής;
Σίγουρα μέσα σε αυτά τα 3,5 χρόνια δεν δουλεύαμε κάθε μέρα πάνω στον δίσκο. Υπήρχαν κενά. Αλλά δεν θα το έλεγα «χρόνο σιωπής» ακριβώς. Ασχολούμαστε με την μπάντα σε καθημερινή βάση γενικότερα, ακόμα κι αν δεν γράφουμε μουσική κάθε μέρα. Ήμασταν συναυλιακά ενεργοί, με περιοδείες εντός και εκτός Ευρώπης, αλλά και αρκετά φεστιβάλ. Ετοιμάσαμε πέρυσι το EP, το οποίο τότε βγήκε διαδικτυακά και σήμερα κυκλοφορεί κανονικά μέσω της Edge Circle Productions σε 7’’. Και φυσικά, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια δουλέψαμε τρομερά εντατικά πάνω στο Blazing Inferno.
-Το Blazing Inferno αποτελεί ένα concept για την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρων. Πώς αποφασίσατε να βασίσετε το άλμπουμ σας σε αυτή την ιστορία;
Ήταν κάτι που είχε στο μυαλό του ο Jim για καιρό. Θεωρώ ότι ο τρόπος που περνάει στους στίχους η ιδέα είναι εξαιρετικά καλός. Ωστόσο, ο δίσκος δεν μιλάει αποκλειστικά για αυτό. Υπάρχουν και κομμάτια έξω από αυτό το concept, όπως το Rites, Blood and Ice, το οποίο αποτελεί φόρο τιμής στους πρωτεργάτες του black metal και της νορβηγικής σκηνής.
-Ως γνωστόν, λίγο-πολύ τα Σόδομα και τα Γόμορρα ήταν ένας τόπος διαφθοράς και ανομίας. Εν τέλει, ο κόσμος μας έχει φύγει ποτέ από αυτή τη λογική;
Στη ζωή έρχεσαι και είσαι ελεύθερος να ζήσεις όπως θέλεις. Οι πράξεις και τα θέλω σου λοιπόν έχουν άμεση σχέση με το πόσο αγαπάς και σέβεσαι τους κανόνες που σου επιβάλλει η εκάστοτε κοινωνία στην οποία ζεις και ο χαρακτήρας σου. Η διαφθορά και η ανομία είναι έννοιες βασισμένες στους κανόνες που θέτουμε εμείς οι ίδιοι. Δεν θα υπήρχε ανομία αν δεν υπήρχε νόμος, ούτε τυπική ηθική αν δεν υπήρχε διαφθορά. Το ίδιο ισχύει για τα πάντα στον κόσμο μας. Αποτελείται από ιδέες και τα αντίθετά τους, και όλα μαζί φέρνουν μια σημαντική ισορροπία.
-Ο νέος δίσκος είναι νέος σε όλα του, από τις μικρές διάρκειες των κομματιών μέχρι την επική, ζωηρή και heavy διάθεσή του. Πώς αποφασίσατε να μπείτε σε αυτά τα μονοπάτια δίχως να χαθεί η black metal ταυτότητα;
-Επίσης, έχετε καταφέρει να συνδυάσετε επιρροές από τους Mercyful Fate ή τους Bathory και να τις μπολιάσετε με κλαρίνο και διάφορες παραδοσιακές ή ανατολίτικες πτυχές. Αποτελούν όλα αυτά ένα συνονθύλευμα όλων των επιρροών σας που έγινε τώρα ένα, ή πειραματιστήκατε μέσα στην παραγωγική διαδικασία;
Το κλαρίνο, η τσαμπούνα, ο ζουρνάς, αλλά και κάθε άλλο παραδοσιακό όργανο που υπάρχει μέσα, εκτέλεσαν έναν συγκεκριμένο σκοπό. Δεν θελήσαμε τίποτα από αυτά να μας καθορίσει μουσικά. Ήταν, αν μπορώ να το πω απλά, εργαλεία. Συχνοτικά, η ηλεκτρική κιθάρα δεν απέχει πολύ από το κλαρίνο. Αν παρατηρήσεις, λοιπόν, σε αρκετά σημεία, μπλέκουμε κιθάρα με κλαρίνο σε σημείο όπου αλληλοσυμπληρώνονται πλήρως. Σε αυτές τις στιγμές, ο ακροατής μπορεί εύκολα να μην καταλάβει ποιο όργανο παίζει τι. Αυτό μου αρεσει πολύ σαν συνολική ιδέα, καθώς δινει μια καινούργια χροιά. Ενδεικτικά κομμάτια αυτού που περιγραφω είναι φυσικά το But Fear Not και το Tongue of Birds.
-Πέρα από τον Jim, που είναι γνωστός από τους Rotting Christ και τους Varathron, και όλα τα μέλη έχουν περάσει από μπάντες όπως οι Cruachan, οι On Thorns I Lay, οι Melechesh ή οι Karma Violens, μεταξύ άλλων. Πιστεύετε πως η τριβή με μπάντες διαφόρων ειδών και υφών επηρέασε την ποικιλία στη νέα μουσική των Yoth Iria;
Σίγουρα, σε μεγάλο βαθμό. Το να ακούς πολλή μουσική κάνει φυσικά καλό, αλλά το να έχεις παίξει πολλή μουσική και να έχεις συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς είναι ακόμα καλύτερο. Όλοι έχουν κάτι να σου πουν, και από όλους έχεις κάτι να μάθεις. Από ένα σημείο και μετά, έχει να κάνει φυσικά και με τα όριά σου: τι σου αρέσει και τι όχι. Όταν συνεργάζεσαι με μπάντες για 20-30 χρόνια, έχεις δει σίγουρα και καλά και άσχημα πράγματα. Από τα λάθη ειδικά μαθαίνεις ακομα καλυτερα και ας τα ξανακανεις μερικες φορες.
-Σχετικά με τον HE, τι είναι αυτό που τον έφερε να γίνει ο ιδανικός τραγουδιστής των Yoth Iria;
Ο HE είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής. Πολύ συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνει, μελετημένος και τεχνικά άρτιος. Δούλεψε περισσότερο από όλους πάνω στις φωνητικές γραμμές και η αντίληψή του ταίριαξε ακριβώς με αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Πολλά από τα κομμάτια παραδόθηκαν μετά το πρώτο take, και ήμασταν απόλυτα ικανοποιημένοι τόσο εμείς όσο και εκείνος. Όλα τα παραπάνω παίζουν μεγάλο ρόλο στην ποιότητα της συνεργασίας με έναν τραγουδιστή.
-Πέραν του νέου δίσκου, πρόσφατα διασκευάσατε και το The Wanderer των Emperor. Πώς φτάσατε σε αυτή την επιλογή κομματιού;
Αυτή η διασκευή έγινε με αφορμή μια κυκλοφορία tribute στους Emperor. Όμως, γενικά δεν είχε νόημα να το επανεκτελέσουμε απλά. Μας άρεσε η ιδέα να το τζαμάρουμε και φυσικά να προσθέσουμε στίχους. Για όποιον διαβάσει τους στίχους, θα είναι μια ωραία έκπληξη να δει τι παιχνίδι έχει γίνει εκεί.
-Τον Φλεβάρη θα παίξετε στο πλευρό των Destruction. Τι σημαίνει αυτό για εσάς, και τι να περιμένουμε από αυτή την εμφάνιση;
Σίγουρα αυτές θα είναι οι πρώτες εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη μετά από αρκετό καιρό. Ειδικά για τη Θεσσαλονίκη, νομίζω πως έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια από την τελευταία φορά που παίξαμε εκεί. Ανυπομονούμε για αυτές τις συναυλίες και φυσικά θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Οι Destruction είναι επίσης αγαπημένη μπάντα και φιλοι του Jim εδώ και χρόνια, από την εποχή που είχε ακόμα το Metal Era.
-Ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Τέλος, ποια είναι τα επόμενα πλάνα της μπάντας;
Εμείς ευχαριστούμε για τον χρόνο σου, τη φιλοξενία στο περιοδικό, αλλά και τις εξαιρετικές ερωτήσεις. Τα επόμενα βήματα, τουλάχιστον για δύο χρόνια, αφορούν καθαρά τον δρόμο. Θα παίξουμε όσο περισσότερο μπορούμε, ξεκινώντας με πρώτο σταθμό τα Τρίκαλα στις 27 Δεκεμβρίου. Μέσα στον Ιανουάριο έρχονται κάποιες συναυλίες σε Πορτογαλία, Ρουμανία, Λιθουανία, και φυσικά στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Και φυσικά έπεται μια δυνατή συνέχεια! Ευχαριστούμε τους αναγνώστες σας και θα χαρούμε να σας δούμε όλους κάπου εκεί έξω.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου