Ο Jim Mutilator δεν είναι απλά ο παλιός μπασίστας των Rotting Christ και των Varathron, ή ο ιδρυτής των Yoth Iria. Είναι ένας ήρωας για την ελληνική black metal σκηνή και σίγουρα ο άνθρωπος που με τη μπάντα του ένωσε το παρελθόν με το μέλλον. Φέτος οι δικοί του Yoth Iria, με τον He πίσω από το μικρόφωνo, τον Νίκο Περλεπέ και τον Naberious στις κιθάρες καθώς και τον Βασίλη Σταυριανίδη στα τύμπανα, όλοι καραβάνες του ελληνικού metal, ένωσαν τις δυνάμεις τους υπό του μεγαλείου του "Blazing Inferno".
Οι Yoth Iria πλέον απομακρύνονται κατά πολύ από το παρελθόν του Jim Mutilator, ούτε το αναμιγνύουν με νέα στοιχεία, αλλά ούτε πάνε να εξελίσσουν τα ήδη υπάρχοντα. Το νέο άλμπουμ μάλιστα ούτε καν πάει να κλεψει και από τους ίδιους τους Yoth Iria, το "Blazing Inferno" είναι κάτι που ξεκινά τη μπάντα από το μηδέν, έχοντας μόνο ένα ήδη γνωστό όνομα. Πέρα από αυτά όμως, μιλάμε για δουλειά που έχει μέσα του το black metal, και αυτό φαίνεται ήδη στην επική πλην μοχθηρή διάθεση του ομώνυμου εναρκτηρίου, αλλά και στη μυσταγωγία, την μεσογειακή έκφραση και δυναμική του επιθετικού "But Fear Not". Βέβαια το "In The Tongue Of Birds" παίρνει την παράδοση και το heavy metal και βάζει σκοτάδι, ως τη μόνη παραμικρή ένδειξη του ελληνικού μαύρου ήχου, μέσα από ένα μοντέρνο πρίσμα κι όχι τόσο αρχέγονο, για να δώσει πάσα σε κάτι βαρύ, αργό, ερεβώδες και σατανικό, όπως θα έπρεπε, για ένα κομμάτι που τιτλοφορείται ως "Rites Of Blood And Ice", ενώ το "Purgatory Revolution" στολίζει με λίγη Maiden-ίλα και ζωηράδα το σύνολο.
Στην αντίπερα όχθη, και με ένα ηχηρό "Non Serviam", ο δαίμονας μέσω του "Mornings Of The One Thousand Golds" πατάει σε πιο epic doom μονοπάτια σε πλήρη αντίθεση με το "Our Father Rode Again His Ride" που κάνει πιο ελληνικό, συμπυκνωμένο και άμεσο, με τον δικό του τρόπο το "A Fine Day To Die" των Bathory, κρατώντας την πολεμική και δραματική αύρα ψηλά, ταιριάζοντας απόλυτα με όλον τον δίσκο. Εκεί μάλιστα είναι που βλέπεις πως η επιρροή σε πάει μπροστά χωρίς να αντλείς στοιχεία μόνο από πράγματα στα οποία εσύ έγραψες την ιστορία, κι ο Mutilator είναι ένας απόλυτος nerd της μουσικής, με την πλέον κατάλληλη παρέα. Κάπως έτσι μάλιστα φτάνουμε και στο φινάλε μέσα από το "We Call Upon The Elements", ένα τραγούδι πιασάρικο, μινιμαλιστικό και 100% στην ταυτότητα της μπάντας, για ένα απλό κλείσιμο μέσα στην τόση πληροφορία που μας χαρίστηκε παραπάνω.
Για τους ακροατές από την αρχή των Yoth Iria, βλέπουμε ένα νέο πρόσωπο και μια νέα προοπτική να ανατέλλει στις δυνάμεις τους, και σε αυτό σίγουρα ευθύνεται και το ανανεωμένο line up. Συν τοις άλλοις η κοινή ατμόσφαιρα υπάρχει, αλλά σίγουρα δεν επικρατεί έντονα αυτή η πρώιμη Rotting Christ-επιρροή στο πιο ακραίο, ούτε το ambient στοιχείο, τουναντίον πάμε σε πιο βαθιά μουσικά και πνευματικά μονοπάτια, μερικές φορές μακριά από το ευρύτερο ελληνικό black metal. Οι νέοι οπαδοί από την άλλη θα ακούσουν κάτι φρέσκο, δυναμικό και ζωντανό μέσα στην όλη μαυρίλα από την οποία διακατέχεται το "Blazing Inferno". Από εκεί και πέρα σίγουρα όλοι συμφωνούν ότι η Κόλαση επί της Γης ακούγεται έντονα μέσα, ανοίγοντας μια νέα φλογερή δίοδο.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου