Οι Remina μας έρχονται από τη Νέα Ζηλανδία, από το σημείο που η Γη κοιτά τον σταυρό του νότου. Με αυτή τη ματιά στον αχανή νυχτερινό ουρανό, ο Mike Lamb των Sojourner με τη Heike Langhans, συνθέτουν την τρίτη τους δουλειά, "The Silver Sea", σε ένα διαστημικό, σχεδόν Λαβκραφτικό σκηνικό. Ένα άλμπουμ, μακριά από τα συνηθισμένα.
Το κοσμικό gothic/doom τους, για άλλη μια φορα συναρπάζει, και γίνεται ήδη από την αρχή του, μέσω του "Trust No One", στοιχειωμένο και μυστηριώδες, δίχως να λείπουν darkwave και retro synth στιγμές, υπό μια έντονα μελανώδη πτυχή. Στοιχεία από το παρελθόν της Heike Langhans όπως οι Draconian και οι Ison, μέχρι το προσωπικό της project : Lor3l3i: ή τους Light Field Reverie με τον συνεργό της σε αυτό Mike Lamb πρωταγωνιστούν παντού. Φυσικά υπάρχουν και πιο κλασικές, τραχιές doom στιγμές, όπως στο "Algol" με τον υπέροχο Mick Moss των Antimatter ή το "House Of Suns" αλλά και πιο περίτεχνες prog πινελιές, σαν αυτή αντίστοιχα του "Vanta Ray" στη συνεργασία με τον Tony Dunn. Από την άλλη, το "Theia" ήδη αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρισμένα κομμάτια του δίσκου και της μπάντας, με έναν εξωκοσμικό, ambient χαρακτήρα, που σε ταξιδεύει και σε υπνωτίζει, μακριά από σκοτεινούς προβληματισμούς. Το "Io", ως μια ακόμα απόδειξη πειραματισμού, βαράει σε πιο ψυχεδελικούς, και ταιριαστούς spacey τόνους, σαν μια μάχη αντιθέσεων ρομαντισμού και υπαρξισμού, λίγο πριν το φινάλε. Εκεί είναι, που για τον επίλογο θα μας βρει το "Silence And The Silver Sea", ως απόλυτο highlight του δίσκου, που συνοψίζει όλο το αστρικό οδοιπορικό του δίσκου, με μια ερεβώδη, επική και συνάμα αιθέρια αίσθηση και ήχους που πάλλονται σαν απαλό κύμα που ξεσπά.
Το "The Silver Sea" είναι χαρακτηριστικό δείγμα δουλειάς, που ξεφεύγει από όσα έχουμε στο μυαλό μας ως doom metal ή gothic metal. Παίζει με τους ήχους, ψάχνεται, και εξερευνά. Από εκεί που μπορεί να μας άφησαν οι Trees Of Eeternity, τώρα, όλα παίζονται στο εξώτερο σύμπαν και παρασυρόμαστε μαζί του. Η ατμόσφαιρα δε, είναι το ζενίθ του δίσκου, και σίγουρα με κάθε νέα δουλειά, το δίδυμο Langhans και Lamb δε σταματά να ψάχνεται, σε διαφορετικές καλλιτεχνικές και νοητές διαστάσεις. Από το "Strata" και το "Erebus" έχουν αλλάξει διάφορα, και σίγουρα αυτή η δουλειά για τους Remina μπορεί να θεωρηθεί καθοριστική.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου