Οι Haliphron αποτελούν νέο αίμα στο extreme metal, αν και τα μέλη τους έχουν οργώσει το underground. Φέτος, μόλις ενάμιση χρόνο από το ντεμπούτο τους, επιστρέφουν με ένα ολοκαίνουριο και σίγουρα ανασυγκροτημένο άλμπουμ, ατμοσφαιρικό, μεστό και μαύρο σαν κατράμι, βγάζοντας όλη την οργή και την απόγνωση της ανθρώπινης υπόστασης. Τόσο για το μουσικό όσο και το νοηματικό κομμάτι, από το στρατόπεδο των Ολλανδών, η μπασίστρια Jessica Otten, αναλαμβάνει την αυτοψία για το "Anatomy Of Darkness" στο Metal View.
-Λίγο παραπάνω από ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του προηγούμενου άλμπουμ σας, επιστρέφετε τώρα. Η ερώτησή μου είναι, ήσασταν γεμάτοι από ιδέες και έμπνευση όλο αυτό τον καιρό;
Ναι, σίγουρα. Όταν κυκλοφορήσαμε το προηγούμενο άλμπουμ, Prey το 2023, ήδη δουλεύαμε πάνω στα σχέδια για το νέο άλμπουμ. Ουσιαστικά το νέο άλμπουμ ήταν ήδη σε επεξεργασία όταν βγήκε το προηγούμενο. Είναι μια πολύ γρήγορη διαδικασία, αν αναλογιστείς ότι συνήθως ένας κύκλος για τη δημιουργία ενός άλμπουμ διαρκεί περίπου δύο ή τρία χρόνια. Αλλά ήδη από την κυκλοφορία του Prey είχαμε τα σχέδια για το νέο άλμπουμ, και έχουμε ήδη και τα σχέδια για το επόμενο άλμπουμ. Δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι το επόμενο άλμπουμ θα έρθει τόσο γρήγορα, αλλά τα σχέδια είναι ήδη έτοιμα. Ο Ramon, ο κιθαρίστας μας, είναι πάντα γεμάτος ιδέες και έχει πάντα την ενέργεια να γράφει νέο υλικό. Μόλις έχει έτοιμα τα σχέδια, τα στέλνει στον David, τον πληκτρά μας, ο οποίος τα μετατρέπει σε πλήρη τραγούδια με πλήκτρα, χορωδίες και όλα όσα χρειάζονται, και τα στέλνει πίσω έπειτα για να προχωρήσουμε και οι υπόλοιποι. Είναι τρελό πώς όλα αυτά έρχονται μαζί τόσο γρήγορα!
-Εκτός από κάποιες διαφορές στις λεπτομέρειες των τραγουδιών, ο ήχος σας φαίνεται να ακολουθεί μια παρόμοια κατεύθυνση. Πιστεύετε ότι έχετε βρει τη δική σας μοναδική ταυτότητα ως συγκρότημα;
Νομίζω ότι είμαστε κοντά. Με το προηγούμενο άλμπουμ, ακολουθήσαμε δύο πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις. Δεν μπορούσαμε να πάμε στο στούντιο λόγω της πανδημίας, οπότε κάναμε τα πάντα στο σπίτι. Αλλά με αυτό το άλμπουμ, πήγαμε όλοι στο στούντιο, χρησιμοποιώντας παλιούς ενισχυτές από τη δεκαετία του '90 και το 2000 για να αναβιώσουμε εκείνη την αίσθηση της εποχής και να νιώσουμε μια οργανική αίσθηση. Οπότε είχαμε δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά και τα δύο άλμπουμ έχουν αυτή τη δυναμική, τον "επικό" ήχο που ψάχνουμε. Με το επόμενο άλμπουμ, νομίζω ότι θα έχουμε βρει τον ήχο μας. Είμαστε ήδη πολύ κοντά, αλλά ίσως χρειαστούμε λίγο περισσότερο από αυτή την υπογραφή ήχου μας ίσως λίγο πιο πομπώδη. Δεν ξέρω πώς ακριβώς, αλλά νομίζω ότι κινούμαστε στη σωστή κατεύθυνση. Υπάρχει πιθανώς μια μέση οδός μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης προσέγγισης, και αυτή μπορεί να είναι η ιδανική για εμάς.
-Έχει πλάκα που λες για τον ήχο της δεκαετίας του '90 και του 2000, γιατί το νέο σας δίσκος, μου θυμίζει λίγο από Dimmu Borgir, Cradle Of Filth, ή ακόμα και τη μεσαία περίοδο των Septic Flesh όπως το Communion και το The Great Mass. Αυτές οι μπάντες είναι έμπνευση για εσάς ή απλά συνέβη τυχαία;
Είναι συνδυασμός όλων. Όπως είπα, ο Ramon δημιουργεί τα σχέδια και είναι περισσότερο επηρεασμένος από μπάντες όπως οι Metallica, οπότε αν ακούσεις προσεκτικά τις κιθάρες, μπορείς σίγουρα να αναγνωρίσεις την επιρροή τους. Ο David, ο πληκτράς μας, είναι επηρεασμένος από μπάντες όπως οι Dimmu Borgir ή Cradle of Filth, καθώς και εγώ μεγάλωσα με αυτές τις μπάντες. Όταν άκουσα το Communion των Septic Flesh, ήμουν εντυπωσιασμένη. Οπότε, είναι συνδυασμός επιρροών. Η Marloes έχει διευρύνει και τα φωνητικά της πολύ, παρά το στυλ που γενικά της αρέσει να ακολουθεί. Αλλά τα συμφωνικά στοιχεία είναι σίγουρα κεντρικά στον ήχο μας, και αν ακούς λίγο από Dimmu Borgir σε μας, αυτό είναι μεγάλη τιμή. Αυτό είναι πραγματικά ενθουσιαστικό για εμάς να ακούμε τέτοιες συγκρίσεις. Η ποικιλία και το εύρος στυλ σε αυτό το άλμπουμ, ειδικά με τις κιθαριστικές μελωδίες και τα riffs, είναι σίγουρα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία του κατ'εμέ.
-Πώς αποφασίσατε να επικεντρωθείτε περισσότερο στις κιθάρες σε αυτό το άλμπουμ; Και από την άλλη πλευρά, διατηρείτε έναν οργανικό ήχο που φέρνει την ισορροπία μεταξύ του επιβλητικού και του μεγαλειώδους, κάτι που φαίνεται να ταιριάζει με τον τίτλο του άλμπουμ. Ήταν αυτό μια πρόοδος για εσάς ή κάτι σαν ισορροπία που συνδέεται με το όλο concept του δίσκου;
Με το προηγούμενο άλμπουμ, το πρώτο μας άλμπουμ, έπρεπε να ξεκινήσουμε από κάπου. Είχαμε πολλές ιδέες και ήμασταν γεμάτοι με νέα ενέργεια. Όλοι είχαμε προηγούμενες εμπειρίες σε άλλες μπάντες και μεταφέραμε όλη αυτή την ενέργεια στο Prey. Αυτό που κάναμε είναι ότι ακούσαμε τα σχόλια που μας έδωσe o κόσμος. Και, αν και είναι υπέροχο όταν οι άνθρωποι εκτιμούν το άλμπουμ, το πιο σημαντικό είναι οι κριτικές που παίρνεις. Ειδικά όταν ακούς ότι το άλμπουμ παίρνει 6 ή 7/10, καταλαβαίνεις ότι κάτι λείπει. Μπορεί να είναι καλό, αλλά δεν είναι τέλειο. Οπότε, ακούσαμε αυτές τις κριτικές και πήραμε κάποια από τα σχόλια υπόψη μας, αν και δεν ακολουθήσαμε όλα τα σχόλια. Για παράδειγμα, το μήκος των τραγουδιών ήταν κάτι που μας απασχόλησε, γιατί διαπιστώσαμε ότι η προσοχή του κόσμου είναι πιο περιορισμένη σήμερα. Έτσι, τα τραγούδια έγιναν λίγο πιο σύντομα και προσθέσαμε λιγότερα πλήκτρα, πιο πιασάρικα και κιθαριστικά μέρη. Αντιληφθήκαμε ότι όταν παίζουμε τα νέα τραγούδια ζωντανά, το κοινό παραμένει συγκεντρωμένο και συμμετέχει, ενώ με τα πιο μακριά τραγούδια από το πρώτο άλμπουμ βλέπουμε το κοινό να απομακρύνεται. Είναι φυσικό, όλοι το κάνουμε αυτό, όταν δεν μας αρέσει ένα τραγούδι σε μια συναυλία, μας φαίνεται να διαρκεί για πάντα, σωστά;
-Πιστεύω ότι πήρατε πολύ θετικά σχόλια από τους θαυμαστές, καθώς είδα πολλά σχόλια από κόσμο, ειδικά εδώ στην Ελλάδα, για το ντεμπούτο άλμπουμ σας, και είχατε μεγάλη συμμετοχή σε μεγάλα φεστιβάλ. Δεν ξέρω τι έγραψε ο τύπος γενικά πέρυσι, αλλά νομίζω ότι οι άνθρωποι είχαν τον τελευταίο λόγο για αυτό...
Α, ναι, απολύτως, είναι φοβερό. Όταν αναφέρεις αυτές τις συναυλίες εντωμεταξύ, πράγματι, είναι κάπως τρελό γιατί, ξέρεις, έχουμε όλοι μια καλή εμπειρία με μπάντες, και έχουμε όλοι παίξει σε άλλες μπάντες για χρόνια, κάναμε περιοδείες, κάναμε πολλά άλμπουμ και ηχογραφήσεις, αλλά αυτή η μπάντα υπάρχει μόλις μερικά χρόνια, και αυτό είναι το δεύτερο άλμπουμ μας, και ήδη έχουμε παίξει σε φεστιβάλ όπως το Bloodstock Festival και το Copenhell, κάναμε και κάποιες συναυλίες με τους Arch Enemy, για παράδειγμα, και είναι απίστευτο τι συμβαίνει. Το απολαμβάνουμε όλοι, αλλά ξαφνικά νιώθουμε ότι, ναι, αυτό μπορεί πραγματικά να είναι κάτι πολύ cool που έχουμε εδώ και θέλουμε σίγουρα να το εξελίξουμε.
-Όπως ανέφερες και για τις άλλες μπάντες των μελών, όλοι σας έχετε παίξει σε ακραίες μπάντες, αλλά καμία από αυτές δεν ακούγεται σαν τους Haliphron. Ήταν λοιπόν μια "διαφυγή" για τα μέλη, κάτι πιο πειραματικό ή κάτι διαφορετικό;
-Λοιπόν, σχετικά με τον τίτλο "Anatomy of Darkness". Η ερώτησή μου είναι, τι σημαίνει το σκοτάδι για εσάς; Τι αντιπροσωπεύει για εσάς;
Πολύ καλή ερώτηση. Στην πραγματικότητα, όλο το άλμπουμ έχει να κάνει με τον εθισμό. Κάθε τραγούδι αντιπροσωπεύει έναν εθισμό. Κάποιοι από αυτούς βασίζονται σε ιστορίες που ζήσαμε εμείς οι ίδιοι ή που ακούσαμε από φίλους και οικογένεια, ή μερικές φορές είναι εθισμοί που μας ενδιέφεραν ή ακούσαμε στις ειδήσεις. Αλλά τι είναι το σκοτάδι για μένα; Δεν ξέρω. Νομίζω ότι το σκοτάδι έχει πάντα να κάνει με τα συναισθήματα και τα ανθρώπινα εσωτερικά βάρη, αυτά που δεν μας αρέσει να συζητάμε, και ειδικά θέματα όπως η ψυχική υγεία. Νομίζω ότι αυτό είναι πάντα το σκοτάδι μέσα στον άνθρωπο. Και μερικές φορές το σκοτάδι είναι πολύ μικρό, αλλά μερικές φορές το σκοτάδι είναι τεράστιο, και εξαρτάται από σένα τι θα κάνεις με αυτό το σκοτάδι. Οπότε, ακόμα κι αν έχεις ένα μεγάλο σκοτάδι ή συναισθηματικό σκοτάδι, πιστεύω ότι κάποιοι άνθρωποι το διαχειρίζονται πολύ καλά. Και ναι, για μένα, αυτό είναι το σκοτάδι μέσα μου, αλλά και στους άλλους ανθρώπους, πάντα είναι βασισμένο σε συναισθήματα. Είναι κάτι για το οποίο θα μπορούσες να μιλήσεις για πολύ καιρό, αλλά δεν θέλω να συνεχίσω με την ψυχική υγεία, γιατί είναι ένα θέμα που πολλές μπάντες το έχουν ήδη θίξει. Εγώ ενδιαφέρομαι πολύ για την ψυχική υγεία, αλλά κυρίως για την σκοτεινή πλευρά αυτής, ξέρεις, τι γίνεται αν το παρακάνεις; Βυθίζεσαι; Τι γίνεται αν δεν λύνεις τα προβλήματα; Ποια είναι τα ακριβή συναισθήματα που έρχονται με την ψυχική υγεία και που οδηγείσαι με τα προβλήματα; Το πραγματικό σκοτάδι μερικές φορές δεν υπάρχει επιστροφή. Και αυτό είναι το σκοτεινότερο μονοπάτι του σκοταδιού. Ακριβώς, γιατί εκεί, δεν υπάρχουν κανόνες και δεν υπάρχουν λύσεις για αυτό το σκότος. Ξέρεις, στο επιπλέον σκοτάδι, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις γι' αυτό, και δεν υπάρχουν κανόνες, και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εξερευνήσεις αυτό το σκοτάδι και να ελπίζεις για το καλύτερο.
-Σχετικά με τη σκηνή στην Ολλανδία εξακολουθεί να έχει μια τεράστια ποσότητα μπαντών. Διατηρεί ακόμα την παράδοση στο death metal κυρίως. Πιστεύετε ότι οι death metal μπάντες θα συνεχίσουν αυτή τη μεγάλη κληρονομιά;
Ναι, νομίζω ότι υπάρχει ακόμα πολύς χώρος για νέες μπάντες στην Ολλανδία με τον κόσμο να εξερευνεί και να δημιουργεί νέα συγκροτήματα και να συνεχίζει όλο αυτό, ξέρεις, το μονοπάτι εκείνων που το έχουν ήδη χαράξει. Μου αρέσει επίσης το γεγονός ότι η Ολλανδία τελικά διευρύνεται λίγο όσον αφορά τα είδη, γιατί παλιότερα υπήρχε μόνο το κλασικό death metal και το thrash. Και νομίζω ότι είναι υπέροχο που υπάρχουν ολοένα και περισσότερες μπάντες με συμφωνικές επιρροές. Αν και οι Haliphron είναι μία από τις λίγες ολλανδικές μπάντες με αυτή τη μουσική. Αλλά οι άνθρωποι είναι πολύ ανοιχτοί σε αυτό, όπως επίσης οι νεότερες μπάντες, όπως βλέπω. Σημαντικό επίσης, πως αν πάω σε μια συναυλία από κάποια παλαιότερη μπάντα και παίζει μια νέα μπάντα στο πλευρό τους, ο κόσμος είναι πολύ θετικός προς όλα τα ονόματα. Οπότε αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ για την ολλανδική σκηνή, γιατί παλιότερα ήταν λίγο σκουριασμένη, λίγο παλιομοδίτικη, λίγο γερασμένη και προσκολλημένη στο "παλιό". Αλλά για κάποιο λόγο, οι νέοι άνθρωποι συνέχισαν να κάνουν μουσική, να δημιουργούν μπάντες, και νομίζω ότι πλέον ο κόσμος είναι πολύ πιο ανοιχτός στη σκηνή στην Ολλανδία, και είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό. Έτσι, ενώ οι γερόλυκοι είναι ακόμα εκεί, φυσικά, όπως οι Asphyx και οι Sinister και συνεχίζουν δυνατά, υπάρχουν και γκρουπ που ακολουθούν. Οπότε ναι, νομίζω ότι τελικά βρήκαμε την ισορροπία στη σκηνή της χώρας.
-Η τελευταία μου ερώτηση αφορά τα σχέδια που έχετε για το μέλλον με τους Haliphron μετά την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ....
Καλή ερώτηση. Είναι αστείο γιατί, φυσικά, θέλουμε να δούμε πώς μπορούμε να βελτιώσουμε το επόμενο κύκλο του άλμπουμ μας, ποια τραγούδια θα παίξουμε και πώς θα φαίνεται το stage μας, γιατί πάντα νιώθω ότι οι συμφωνικές μπάντες πρέπει να έχουν κάτι επιπλέον στη σκηνή. Όλα αυτά είναι πράγματα στα οποία δουλεύουμε αυτή τη στιγμή. Θέλουμε να παίξουμε live, αλλά επίσης δεν θέλουμε να ξεκινήσουμε από την αρχή, γιατί όλοι μεγαλώνουμε φυσικά, και έχουμε κάνει τη θυσία μας σε μικρότερες συναυλίες, οπότε θέλουμε να επικεντρωθούμε σε μεγαλύτερα πράγματα. Αν αυτό γίνει μέσω περιοδειών, ίσως να είναι εφικτό για την επόμενη χρονιά. Αλλά επίσης επικεντρωνόμαστε στην περίοδο των φεστιβάλ σίγουρα. Να δούμε αν μπορούμε να μπούμε σε περισσότερα μεγάλα φεστιβάλ στην Ευρώπη, κυρίως. Και νομίζω ότι είναι η προτεραιότητά μας τώρα. Έτσι, το τρίτο άλμπουμ θα πρέπει να περιμένει λίγο, γιατί έχουμε τόσα πολλά να εξερευνήσουμε στο ζωντανό κομμάτι. Είχαμε μια συναυλία πριν δύο εβδομάδες και μιλούσαμε μεταξύ μας, και λέγαμε: 'Αυτή είναι μόνο η 11η ή 12η συναυλία μας μέχρι τώρα.' Και λέγαμε, 'Ω, Θεέ μου, αυτό δεν είναι πολύ, ξέρεις, είναι τόσο τρελό ότι κάναμε τόσα πολλά ωραία πράγματα μέσα σε αυτές τις 11 συναυλίες.' Θυμάμαι όταν ήμουν 18 και ήμουν σε μια pub με 50 άτομα και κανένας δεν ερχόταν. Ναι, λοιπόν, όλοι κάναμε τη θυσία μας. Νομίζω ότι η κύρια προτεραιότητά μας τώρα είναι αυτές οι συναυλίες. Ναι, σίγουρα. Και μόλις υπογράψαμε με την Doomstar Booking, οπότε ελπίζουμε ότι θα μας βοηθήσουν με αυτό. Και ναι, είναι πραγματικά σπουδαίο. Ελπίζω ο δρόμος να μας βγάλει και στην Ελλάδα, αγαπώ πολύ τη χώρα, αγαπώ την Αθήνα και θα ήθελα να την επισκεφθώ ξανά στα πλαίσια μιας εμφάνισης.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου