Οι Epica σίγουρα έλειψαν τόσο καιρό στους απανταχού οπαδούς τους με τα πέντε χρόνια απουσίας τους από τα δισκογραφικά τεκταινόμενα. Παρόλα αυτά, εμφανώς ανανεωμένοι, γυαλισμένοι και φρεσκαρισμένοι επιστρέφουν τώρα με κάτι ουσιαστικά επιδραστικό και μεγαλεπήβολο. Ο λόγος για το "Omega" που αποτελεί την ένατη ολοκληρωμένη τους δουλειά, και βάζει τον πειραματισμό μπροστά και πάλι δίχως τίποτα να τελειώνει.
Το "Alpha-Anteludium" σπάει τη σιωπή των Ολλανδών, με μια τρομερά μαγευτική και παραμυθένια αίσθηση, που η γλύκα της μας οδηγεί σε μονοπάτια πιο ογκώδη και μεγαλεπίβολα, μέσω του ήδη γνωστού "Abyss Of Time-Countdown To Singularity", όπου ο δυναμισμός εξυψώνει ισόποσα σκότος και φως με το ντουέτο του Mark και της Simone. Στο ίδιο μοτίβο, αλλά ακόμα πιο ανοιχτά συνεχίζει το "The Skeleton Key" το οποίο φρεσκάρει και εκμοντερνίζει στιγμές του "Divine Conspiracy" αλλά και του άριστου ''Design Your Universe", σε ένα γενικό εγχείρημα πολύ φιλόδοξο όπου πιο χαρακτηριστικά θα αποδοθεί στη συνέχεια.
Aπό την άλλη πιο σκιερά, μυστηριακά και αιθέρια, θα συναντήσουμε μέσα από τις Ανατολίτικες μελωδίες τους κομμάτια σαν τα "Seal Of Solomon", "Code Of Life" και "Kingdom Of Heaven pt3", τα οποία κάνουν το γνωστό συμφωνικό ύφος των Epica, άκρως 'επικό'. Μάλιστα με τρόπο που συγκινεί και εντυπωσιάζει, αυτή η διάσπαρτη τριάδα, βαράει στο ψαχνό, παντρεύοντας μάλιστα τη φύση με την αποκρυφιστική και ερμητική φιλοσοφία, πετώντας σκούρες χρυσόσκονες στο διάβα τους. Σε πλήρη αντίθεση βέβαια θα βρούμε το "Gaia" το οποίο εκτός από highlight του δίσκου, σίγουρα θα αποτελέσει εν δυνάμει χιτ στη δισκογραφία της μπάντας με τις εντάσεις του, το ιδιαίτερο groovy και heavy ύφος αλλά και την αμεσότητά του.
Με την ενέργεια να μη χάνει ούτε πόντο, η δραματική τους διάθεση συνεχίζει και κάνει ακόμα πιο τεράστιο και μεγαλόπρεπες το ύφος του συνόλου, με το "Freedom-The Wolves Within" να το υπογραμμίζει αυτό, βάζοντας και τον ακροατή στην ανάλογη ψυχολογία. Το "Synergize-Manic Manifest" κλασικά συνεχίζει ακάθεκτο, κάνοντας μας να ταξιδέψουμε, και προσθέτοντας πιο έντονα το οπερατικό, κλασικό στοιχείο, κλέβοντας από τη μεταλλική αγριάδα, ενώ το "Rivers" μόλις πιο πριν ελαφρύνει την ατμόσφαιρα αναδεικνύοντας την αέναη νεότητα στη μοναδική χροιά της κοκκινομάλλας νεράιδας. Ζωηρό λίγο πριν το τέλος, με τις φωνητικές κορώνες, το γρέζι και την παιδική χορωδία-για πρώτη φορά-να σηκώνουν την τρίχα θα έρθει το "Twilight Reverie-The Hypnagogic State", οδηγώντας μας στο Ω του άλμπουμ, το "Omega-Sovereign States" που βαρύ αλλά και μελαγχολικό μας αποχαιρετά.
Πάντα ανήσυχοι και τολμηροί, οι Epica 20 σχεδόν χρόνια μετά, και με μα πληθώρα εκπληκτικών και άρτιων άλμπουμ, συλλέγουν και φρεσκάρουν όλα τα καλά τους στοιχεία, χώνοντας μια ολόκληρη ορχήστρα και χορωδία για να έρθει τώρα του magnum opus τους. Τα πέντε χρόνια της σιωπής τους άξιζαν ώστε να βγει η συγκεκριμένη δουλειά που με τρομερή ειλικρίνεια και πάθος αποδεικνύει ότι ήταν αυτό το κάτι που έψαχναν εδώ και τόσο καιρό. Μια δυνατή κυκλοφορία που φτάνει στα ουράνια με τους ήχους της δεν είναι το Ωμέγα, αλλά το Άλφα για όσα θα επακολουθήσουν, κοντράροντας στα ίσια τις υπόλοιπες χρυσές στιγμές και ορόσημα της μπάντας.
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ΥΓ: Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη του Mark Jansen στο Metal View: https://metal-view.blogspot.com/2021/02/epica-metal-view.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου