MSG-IMMORTAL (Album Review)

H τεχνική, το μπρίο, η φινέτσα καθώς και οι αμέτρητοι ύμνοι που μας έχει δώσει ο Michael Schenker πάντα αποτελούν αδιάσειστα επιχειρήματα για να τον αγαπήσεις σαν καλλιτέχνη αλλά και να περιμένεις ένα νέο δείγμα του για να νοσταλγήσεις και να πορωθείς. Ο κιθαρίστας που συνδύασε το όνομά του με τους Scorpions, τους UFO και τους MSG, επιστρέφει με τους τελευταίους, για ένα ακόμα άλμπουμ. Σπάζοντας τα καθιερωμένα, βάζοντας πολλούς μουσικούς στο προσκήνιο, που έχουν συνεισφέρει σε σπουδαία γκρουπς όπως Deep Purple, Whitesnake, Rainbow και πολλούς άλλους που θα αναφερθούν παρακάτω, ο Τεύτονας μάγος της κιθάρας, φέρνει κάτι πραγματικά ιδιαίτερο και ενδιαφέρον, αρκετά αντάξιο του ονόματος του, με τον τίτλο "Immortal".

Με μια heavy, δυναμική εισαγωγή που ενώνει το Γερμανικό hard rock με το ύφος των Judas Priest μας υποδέχεται στην είσοδο του δίσκου το "Drilled To Kill" όπου ο παραλίγο αντκικαταστάτης του Rob Halfrod, και τραγουδιστής των Primal Fear, Ralph Scheepers δίνει το μπρίο του πλάι στις χαρακτηριστικές κιθαριστικές υπογραφές του σπουδαίου βιρτουόζου και στα σολιστικά παιχνίδια με τα πλήκτρα του Derek Sherinian των Dream Theater.. Αν και φαινομενικά εσωστρεφές και απειλητικό, το 'Don't Die Me Now" ανοίγει καλύτερα τα φτερά του με μεγαλειώδη τρόπο στα ατμοσφαιρικά περάσματα που στολίζει η χροιά του Joe Lynn Turner και τα χορταστικά leads, που γεμίζουν τους γεμάτους όγκους του κομματιού, ενώ η γνωστή χροιά του μεγάλου θρύλου θα ενώσει τις δυνάμεις του με τον Michael ξανά στο επικό, δραματικό  και απόλυτα κολλητικό "Sangria Morte". 

Πατώντας σε 80s μονοπάτια το "Knight Of The Dead" θα μπορούσε να αποτελέσει με τις εντάσεις αλλά και την εκφραστική riff-ολογία του ένα χαρακτηριστικό δείγμα της παλιάς εποχής του σπουδαίου κιθαρίστα με το πομπώδες ύφος του και το πετυχημένο μπλέξιμο γενιών, όσο ο ο Ronnie Romero των τωρινών Rainbow δίνει πόνο πίσω από το μικρόφωνο, κάτι που θα συνεχιστεί στο ala Dio "Sail The Darkness" και στο επίσης βαρύ και παλιομοδίτικο "Come On Over". Πηγαίνοντας ακόμα μια δεκαετία πίσω, το γλυκανάλατο από τη χροιά του Michael Voss, αλλά με ενδιαφέρουσες ιδέες ξανά από τον πρωταγωνιστή της ασπρόμαυρης εξάχορδης θεάς, το "After The Rain" φτιάχνει μια μπλουζ ατμόσφαιρα θυμίζοντας ελαφρά και τις παλιές εποχές των UFO στα ακουστικά γεμίσματα αλλά και τις μελωδικές πινελιές του.

Δυνατό και ζωηρό το "Devil's Daughter" από την άλλη μας ξεσηκώνει ξανά, προτάσσοντας τις επιρροές του παρελθόντος και του κλασικού rock παιξίματος που ώθησε τον Schenker να παίξει κάνοντας μας από το πουθενά ένα νοσταλγικό μουσικό ταξίδι. Από την άλλη, σχετικά άνευρο φωνητικά λόγω του ίδιου τραγουδιστή των MadMax, αλλά με φοβερή ενέργεια από τον 66χρονο θρύλο, πιασάρικο σαν ένα hit ξεχασμένο από το "Save Yourself" ή το "Perfect Timing" θα έρθει το καθόλα όμορφο "The Queen Of Thorns And Roses" για ένα ακόμα ρυθμικό κοπάνημα πριν το τέλος. Κάπως έτσι μάλιστα έρχεται και ο επίλογος του άλμπουμ με το "In Search Of The Piece Of My Mind" της πρώιμης Scorpions εποχής, που μας χαλαρώνει με τους σκοτεινούς ψυχεδελικούς τόνους του, κάνοντας και τον ίδιον τον Schenker να θυμηθεί τις εποχές με τον αδερφό του συμπαίκτη προσυπογράφοντας τον ήχο του. 

Σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες δουλειές που μας είχε χαρίσει ο σπουδαίος κιθαρίστας πριν από λίγα χρόνια, φέτος επέστρεψε εμφανώς ανανεωμένος, γεμάτος έμπνευση και φοβερές ιδέες περασμένες στην ταστιέρα του. Από riffs, γέφυρες και solos, μέχρι ολόκληρες συνθετικές δομές, το "Immortal" όντως δείχνει πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, όταν θέλει μπορεί να γράψει θηρία αλλά όχι τέρατα, και πως η μουσική όντως είναι η ζωή του που θα τον περάσει στην αθανασία και το rock πάνθεον. Τέλος, δε ξέρω αν έπαιξε ρόλο η επιστροφή του ως MSG, αλλά τόσο ο ίδιος όσο και οι πολλοί καλεσμένοι του, έβγαλαν μια δουλειά αντάξια του ονόματος του σπουδαίου προσωπικού αυτού supergroup, και φυσικά για καλό μας τώρα, ο λύκος αν εγέρασε κι άσπρισε η κεφαλή του μείτε γνώμη άλλαξε, μείτε την κεφαλή του.

(8,5/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης