Από τους προπάτορες του γνώριμου και λεγόμενου ως "ελληνικού black metal ηχου", είναι οι Varathron, ως ένας από τους αξιότερους πρεσβευτές της χώρας μας έξω, εδώ και 32 χρόνια. Μπορεί οι βετεράνοι να μας έχουν χαρίσει στην πορεία τους πληθώρα κυκλοφοριών, αλλά φέτος, στη δύσκολη εποχή που διανύουμε, φέρνουν για πρώτη φορά ένα live album με το φεγγάρι να τους λούζει υμνώντας τον "εξαποδώ" πίσω από το "Glorification Under The Latin Moon".
Σε μια άκρως εορταστική και πανηγυρική διάθεση, με τους Varathron να πατούν εν τέλει στα τιμημένα και ιδρωμένα χώματα της Βραζιλίας, έδωσαν όσα έπρεπε για να ανάψει ξανά η φλόγα των παλιών, underground ημερών στο καλύτερο σημείο. Mάλιστα, μετά το μυστηριώδες intro τους, το "Ouroboros Dweller" σηματοδοτεί επίσημα την έναρξη δείχνοντας πόση όρεξη υπάρχει και σήμερα με το πιο πρόσφατο τους πόνημα "Patriarchs of Evil". Ο δίσκος έχοντας εξέχουσα θέση σε εκείνη τη βραδιά θα δείξει κι άλλα διαμάντια όπως το πιο παλιομοδίτικο "Temebrous" και το ατμοσφαιρικά μοχθηρό "Saturnian Sect".
Φυσικά με τον κόσμο να επευφημεί και να οργιάζει στο άκουσμα των ανίερων μουσικών από τους πατριάρχες του κακού, θα ακολουθήσει το "Cassiopeia's Ode" με τα δυνατά του μπάσα και τις ζεστές πλην απόκοσμες μελωδίες του, για να κραυγάσουν όλοι μαζί πλάι στην επιβλητική φιγούρα του Στέφανου, όπου παλιοί και νέοι θα επαναλάβουν τη δόξα των 90s. Σιγά σιγά, μετά από αυτό θα έρθει η ώρα για το μεγαλοπρεπές ντεμπούτο των Ελλήνων πιονέρων, "His Majesty At The Swamp" να παιχτεί στην ολότητα του με το νέο αίμα της μπάντας να αποδίδει τέλεια όλα όσα ο ίδιος ο Necroabyssious μαζί με τον Jim Mutilator και τον Archon Vorskaath έγραψαν 25 χρόνια πίσω. Συγκεκριμένα σε γνωστές στιγμές όπως το "Unholy Funeral" φαίνεται ακόμα και με το αυτί, πίσω από τις ιαχές και τα χειροκροτήματα, τι μπορεί να επικράτησε, ενώ κομμάτια σαν τα πιο "outsider", "Nightly Kingdoms" και "River Of My Souls" αποτελούν για κάθε φίλο της μπάντας ευχάριστη έκπληξη σε τέτοια επετειακά set.
Το φινάλε θα έρθει με άλλες δύο στιγμές από το πολύ μακρινό παρελθόν, το αγαπημένο "Tresrising Of Nyarlahotep" από το split των Varathron με τους Necromantia, και το ομώνυμο του demo τους από το 1990, "Genesis Of Apocryphal Desire" όπου και η αυλαία θα πέσει όπως άνοιξε απαλά, τελετουργικά και κυρίως σκοτεινά.
Xωρίς άλλες πολυλογίες, το "Glorification Under A Latin Moon" είναι το καλύτερο best of των παλιών και άξιων ημερών της μπάντας, με δείγματα της φρεσκάδας τους και φυσικά με απόλυτη όρεξη. Οι Varathron με αυτή τη δουλειά όχι μόνο μας κάνουν να αναλογιστούμε πόσο αγέραστοι και αέναοι είναι στον ήχο τους, αλλά έρχονται για να νοσταλγήσουμε από κοινού τις συναυλίες που οι πανδημία κατέστρεψε, σε ένα μαυρομεταλλικό όργιο συναισθημάτων, σκέψεων και δυνατών ήχων.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου