KATAKLYSM-UNCONQUERED (Album Review)

Πώς πέρασαν δύο χρόνια από "Meditation" μοιάζει σαν μια στιγμή. Φέτος, οι μεγάλοι Kataklysm επέστρεψαν λίγο πριν συμπληρώσουν τα τριάντα τους χρόνια με ένα ακόμα ιδιαίτερο άλμπουμ που θα συζητηθεί, το 14ο, "Unconquered".

Ατμοσφαιρικό και πολλά υποσχόμενο ήδη από την εισαγωγή του μας υποδέχεται το "Killshot" που στη συνέχεια μας ξυλοφορτώνει με ογκώδεις ρυθμούς και απειλητικά riffs, αρκετά πιο μαύρα από αυτά που μας έχουν συνηθίσει οι Καναδοί σε αντίθεση βέβαια με το "Cut Me Down" που ανοίγει τα φτερά του και ισοπεδώνει με τις ταχύτητες και τη δυναμική του ό,τι του γίνεται εμπόδιο, με αρκετά μάλιστα πιασάρικα σημεία που αποτυπώνουν πιο melodeath μοτίβα.

Πιο μπάσο, γκρουβάτο και απόκοσμα ζωηρό θα εμφανιστεί στη συνέχεια το "Underneath The Scars" ώστε να θυμίσει λίγο σε παλιούς και νέους το παρελθόν της μπάντας με τη χαρακτηριστική χροιά του Maurizio Iacono. Ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος χωρίς ριζικές αλλαγές ακολουθεί σαν φυσική συνέχεια το "Focused To Destroy You" ενώ πιο αργό και heavy ακολουθεί ευθύς αμέσως το "The Way Back Home".

Mε την εισαγωγή του "Stitches", έστω και σχετικά αργά μπαίνει επιτέλους λίγο αυθεντική νεκρομεταλλική αρρώστια, όπως πρέπει, με τραχιά διάθεση και αυθεντική, τεχνική σφυρηλάτηση στα τύμπανα, πλάι στις "τσιμεντένιες" κιθάρες. Πιστό στο προηγούμενο κι ακόμα πιο οργισμένο θα δούμε το "Defiant" να φέρνει την καταστροφή και τον κατακλυσμό ώσπου το "Icarus Falling" να δώσει φλερταρίσματα ωμότητας και ατμοσφαιρικού πειραματισμού σε κάθε νότα.  To "When It's Over" μας αφήνει με τους ανάλογους βαρύτονους ήχους του υπόλοιπου συνόλου προσθέτοντας μια πρωτότυπη doom-ίλα που δεν έχουμε συνηθίσει, παρατηρώντας για έτι μια φορά την ποικιλοτροπία των δουλειών τους.

Πιο άμεσο και ευκολοχώνευτο από τον προκάτοχό του, το "Unconquered" δε συμμαζεύεται, όσο κι αν πολλούς ακόμα μια φορά τους ξενίσει με τις κατευθύνσεις του. Προσωπικά στον γράφοντα λείπουν οι καθαρά ακραίες κατευθύνσεις της μπάντας από το Κεμπέκ, αλλά σημασία έχει πως οτιδήποτε κάνουν φέρνει κόσμο στα άγρια νερά τους και αυτό δημιουργεί όρεξη για καινοτομίες και καινούριες βλέψεις πίσω από το κλασικό τους death metal.

(7/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης