LIK-MISANTHROPIC BREED (Album Review)

Εδώ και μόλις μια πενταετία, οι Lik από τη Στοκχόλμη έχουν δείξει την όρεξή τους για να τα σπάνε τιμώντας τις ακραίες μουσικές της πόλης τους. Με μέλη από τους Katatonia, Bloodbath και Witchery, το underground supergroup επέστρεψε έπειτα από δύο χρόνια, να αποτίσει φόρο τιμής στην σκηνή που ξεκίνησε τα πράγματα στην Ευρώπη, μέσω του τρίτου δίσκου "Misanthropic Breed". 

Με κραυγές που αναζητούν σωτηρία σαν αυτές του "Left Hand Path", και με ένα αριστερό κροσέ στα μούτρα, το "The Weird" μας υποδέχεται βίαια και τρελαμένα σε ένα σκηνικό που εξ ολοκλήρου φαντάζει να βγήκε από τα 90s. Στο ίδιο μοτίβο συνεχίζει και το "Decay"  με μια βασική riff-ολογία που πατάει στα στενά του Gothenburg αν και το ωμό στοιχείο πάλι μας πηγαίνει στα πιο βαρβάτα μονοπάτια της πρωτεύουσας. Σε μια πιο αργή και άκρως μελωδική-κιθαριστική κατεύθυνση θα φανεί το "Funeral Anthem" αλλά για λίγο, ώσπου το "Corrosive Survival" βάλει ξανά μπροστά τις μηχανές του.

Eντελώς βαρύ και σάπιο στην πορεία το "Female Fatal To Flesh", ρυθμίζει το θρυλικό HM-2 στο φουλ και με μισές ταχύτητες συμβαδίζει με πιο αργές στιγμές του ακραίου ήχου σαν αυτές που κατά περιόδους χάρισαν μπάντες από τους Grave μέχρι τους πρώιμους Katatonia. Έτσι μάλιστα φτάνουμε και στη μέση του δίσκου με το ομώνυμο instrumental να ανοίγει με τον τρόπο του την αυλαία για την τελική ευθεία, δίνοντας πάσα στο ψυχρό "Flesh Frenzy" που φαντάζει να βγήκε από τις ηχογραφήσεις του "Slaughter Of The Soul".

Λίγο πιο heavy και γκρουβάτο ακολουθεί το "Morbid Facination" προσθέτοντας και μερικά ξεσπάσματα με καθαρά κι ακουστικά σημεία κάνοντας έτσι την σκληροπυρηνική ατμόσφαιρα λίγο πιο μυστηριώδη. Στο "Wolves" όλη η αυτή η βοθρίλα βρίσκει διέξοδο για μερικές ακόμα φρέσκιες πινελιές με τεχνικά και κολλητικά solos, ενώ από την άλλη γρήγορο σαν το θάνατο και με ταμπούρο που σπάει κόκαλα, μας επιστρέφει στις αρχές του 1990 το "Faces Of Death". Τέλος, το "Becoming" θα ολοκληρώσει τον καταστροφικό σκοπό του "Misanthropic Breed" σαν μπουλντόζα που γκρεμίζει τα γκρίζα απομεινάρια μια φωτεινής ελπίδας, αφού εδώ μόνο οι σκοτεινές αποχρώσεις μπορούν να παίξουν μπάλα.

Γεμίζοντας μας ιδρωτίλα από το πολύ κοπάνημα, η νέα δουλειά των Lik κατάφερε να συνεχίσει το έργο των προηγούμενων δουλειών τους καθώς και την μεταλλική κληρονομιά της Σουηδίας αλλά με περισσότερο γρέζι και οργή. Ωμό και σκληροτράχηλο όπως ειπώθηκε και πριν, το "Misanthropic Breed" παίζει κλωτσοπατινάδα με τους εχθρούς μας, βγάζοντας προς τα έξω τα κρυμμένα, κακά αισθήματα μας με ήχους που θα θυμίσουν στους παλιούς και θα μάθουν στους καινούριους δουλειές των Entombed, Dismember, Carnage, At The Gates κτλ.

(8/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης