Είναι εκπληκτικό πως μέλη από ιστορικές μπάντες του θρυλικού και χιλιοτραγουδισμένου Νορβηγικου ακραίου ήχου, βρήκαν καταφύγιο σε κάτι τόσο μοναδικό και ιδιαίτερο, όπως την περίπτωση των Green Carnation. To avant garde/progressive metal σχήμα που για 14 χρόνια δεν είχε δώσει στίγμα ζωής, επιστρέφει μέσα στις δυσκολίες του 2020 σαν σωτήρας, με το "Leaves Of Yesteryear".
Δυνατό και συνάμα ατμοσφαιρικό, στα κλασικά μοτίβα που μάθαμε από τους Σκανδιναβούς, υποδεχόμαστε το οχτάλεπτο "Leaves Of Yesteryear", που εκτός από heavy riffολογίες και κολλητικά μελωδικά στοιχεία, έντονη είναι και η μελαγχολία κάνοντας το αποτέλεσμα ακόμα πιο βιωματικό. Με ογκώδη, τεχνική και σκοτεινή αύρα, ακολουθεί το "Sentinels" το οποίο συμπληρώνει σαν παζλ διάφορα πολυδιάστατα στοιχεία, άλλοτε επικά κι άλλοτε πιο κλασικομεταλάδικα, μπλέκοντας το heavy ιδίωμα των 80s με τον υπνωτισμό των Pink Floyd σε ένα φρέσκο πρίσμα.
To τελευταίο καινούριο κομμάτι του άλμπουμ, φέρει τον τίτλο "Hounds" και μέσα στα δέκα λεπτά του θα συναντήσουμε για ακόμα μια φορά ποικίλα μουσικά ηχοχρώματα, με εκφραστικά μπάσα, ακουστικές διαδρομές, καταιγιστικές γκρούβες και κιθάρες που βαραίνουν το όλο κλίμα, ενώ το σόλο έρχεται για να μιλήσει στη ψυχή μας σε μια μηδαμινή περίπτωση που η υπόλοιπη σύνθεση δεν το είχε καταφέρει.
Βέβαια, λίγο πριν, θα έρθουμε αντιμέτωποι με ένα από τα μεγάλα highlights του ντεμπούτου τους, το "My Dark Relfections Of Life And Death" όπου θα παρατηρήσουμε τις doom καταβολές των απαρχών τους να μεταφράζονται καθαρά στο ύφος των ημερών μας, με το prog ύφος να πρωταγωνιστεί, τη χροιά του Kjetil να πετυχαίνει την ανάλογη μαγεία, και τη μαυρίλα που συνεχίζει να κυριαρχεί. Τέλος, οι Νορβηγοί καταφέρνουν να αγγίξουν μια ευαίσθητη χορδή του γράφοντα, με ένα από τα πιο αγαπημένα και λυπηρά τραγούδια των Black Sabbath, το "Solitude'', δίνοντας το 101% του εαυτού τους με τον συναισθηματισμό και την μουσική τους προσέγγιση στην εν λόγω διασκευή.
H απουσία τους όλα αυτά τα χρόνια όπως φαίνεται από τη συγκεκριμένη κυκλοφορία, τους έκανε να μεστώσουν σαν το καλό κρασί. Τα τρία ολοκαίνουρια κομμάτια φαίνονται τόσο φρέσκα αλλά και τόσο ταυτόσημα στο στυλ που υπηρετούν, ενώ και στις δύο επόμενες συνθέσεις η προσωπικότητα του σήμερα δε λείπει. Άρτιοι παραγωγικά, και με αξια αναφοράς την επαφή με τον ψυχισμό του ακροατή, είτε απαλά είτε δυναμικά, το "Leaves Of Yesteryear" είναι η επιστροφή που ενδεχομένως θέλαμε από μια τέτοια μπάντα, σαν μια ζεστή αγκαλιά στη ψύχρα της μοναξιάς μας και μάλιστα τέτοια εποχή.
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
.
Δυνατό και συνάμα ατμοσφαιρικό, στα κλασικά μοτίβα που μάθαμε από τους Σκανδιναβούς, υποδεχόμαστε το οχτάλεπτο "Leaves Of Yesteryear", που εκτός από heavy riffολογίες και κολλητικά μελωδικά στοιχεία, έντονη είναι και η μελαγχολία κάνοντας το αποτέλεσμα ακόμα πιο βιωματικό. Με ογκώδη, τεχνική και σκοτεινή αύρα, ακολουθεί το "Sentinels" το οποίο συμπληρώνει σαν παζλ διάφορα πολυδιάστατα στοιχεία, άλλοτε επικά κι άλλοτε πιο κλασικομεταλάδικα, μπλέκοντας το heavy ιδίωμα των 80s με τον υπνωτισμό των Pink Floyd σε ένα φρέσκο πρίσμα.
To τελευταίο καινούριο κομμάτι του άλμπουμ, φέρει τον τίτλο "Hounds" και μέσα στα δέκα λεπτά του θα συναντήσουμε για ακόμα μια φορά ποικίλα μουσικά ηχοχρώματα, με εκφραστικά μπάσα, ακουστικές διαδρομές, καταιγιστικές γκρούβες και κιθάρες που βαραίνουν το όλο κλίμα, ενώ το σόλο έρχεται για να μιλήσει στη ψυχή μας σε μια μηδαμινή περίπτωση που η υπόλοιπη σύνθεση δεν το είχε καταφέρει.
Βέβαια, λίγο πριν, θα έρθουμε αντιμέτωποι με ένα από τα μεγάλα highlights του ντεμπούτου τους, το "My Dark Relfections Of Life And Death" όπου θα παρατηρήσουμε τις doom καταβολές των απαρχών τους να μεταφράζονται καθαρά στο ύφος των ημερών μας, με το prog ύφος να πρωταγωνιστεί, τη χροιά του Kjetil να πετυχαίνει την ανάλογη μαγεία, και τη μαυρίλα που συνεχίζει να κυριαρχεί. Τέλος, οι Νορβηγοί καταφέρνουν να αγγίξουν μια ευαίσθητη χορδή του γράφοντα, με ένα από τα πιο αγαπημένα και λυπηρά τραγούδια των Black Sabbath, το "Solitude'', δίνοντας το 101% του εαυτού τους με τον συναισθηματισμό και την μουσική τους προσέγγιση στην εν λόγω διασκευή.
H απουσία τους όλα αυτά τα χρόνια όπως φαίνεται από τη συγκεκριμένη κυκλοφορία, τους έκανε να μεστώσουν σαν το καλό κρασί. Τα τρία ολοκαίνουρια κομμάτια φαίνονται τόσο φρέσκα αλλά και τόσο ταυτόσημα στο στυλ που υπηρετούν, ενώ και στις δύο επόμενες συνθέσεις η προσωπικότητα του σήμερα δε λείπει. Άρτιοι παραγωγικά, και με αξια αναφοράς την επαφή με τον ψυχισμό του ακροατή, είτε απαλά είτε δυναμικά, το "Leaves Of Yesteryear" είναι η επιστροφή που ενδεχομένως θέλαμε από μια τέτοια μπάντα, σαν μια ζεστή αγκαλιά στη ψύχρα της μοναξιάς μας και μάλιστα τέτοια εποχή.
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου