Μόλις μια διετία πέρασε από το τελευταίο πόνημα των Φιλανδών Wolfheart, και φέτος επέστρεψαν ακόμα πιο ακμαίοι και τσιτωμένοι. Το πέμπτο κεφάλαιο της μπάντας, "Wolves Of Karelia" είναι εδώ, για να εξελίξει ακόμα περισσότερο τον ήχο τους, βάζοντας στην κατάψυξη την άνοιξη που πριν λίγο μας ήρθε.
Το εναρκτήριο "Hail Of Steel", που ήταν και από τα πρώτα κομμάτια του δίσκου που γνωρίσαμε, μας βάζει σε ένα ψυχρό σκηνικό γεμάτο ανάλογες μελωδίες, δυναμικούς και καταιγιστικούς ρυθμούς που σε μερικά σημεία συνεχίζουν από εκεί που μας άφησε πριν δύο χρόνια το "Constellation Of The Black Light" και φυσικά φωνητικά που κόβουν κεφάλια. Από την άλλη σε ακουστικούς τόνους, που θα διαδεχτούν μετά πυρωμένα και heavy riffs, στο κλασικό στυλ της μπάντας, θα ακολουθήσει το "Horizon On Fire" ενώ το "Reaper" θα φανεί βαρύτερο και ελαφρώς τεχνικό σε πιο κλασικές death metal φόρμες.
Το "The Hammer", όντας ένα από τα προσωπικά αγαπημένα του γράφοντα, έρχεται για να παντρέψει λίγο-πολύ όλα τα στοιχεία που έχουν αναφερθεί παραπάνω με πολύ γρήγορες ταχύτητες, έντονα grooves κι ένα ανατριχιαστικό σόλο δια χειρός του "δικού" μας Βαγγέλη Καρζή. Μετά το απαλό και επικό Instrumental, "Εye Of The Storm", θα συναντήσουμε το 'Born From Fire" που συνεχίζει να σκάβει τις κιθάρες και να μας παρέχει σκληροτράχηλα και "αντρίκια" ηχητικά μοτίβα, αν και στα πιο μεγαλειώδη μέρη του θυμίζει ελάχιστα Insomnium. Λίγο πριν το τέλος το "Arrows Of Chaos" σπάει πάγους με τους στακάτους, ατσάλινους ήχους του, δίνοντας έτσι πάσα στο καταληκτικό "Ashes" που μας αφήνει με υπέροχες μελωδίες, κινηματογραφικού βεληνεκούς και φυσικά τη βαθιά χροιά του Saukkonen που μοιάζει σαν κάποιο θηρίο της Καρελικής λαογραφίας.
Το μυαλό του ιθύνοντα νου των Wolfheart, εδώ και 7 χρόνια ύπαρξης λειτουργεί με τετραπλό καρμπιρατέρ, αφού κάθε νέος του δίσκος ξεπερνά τον προηγούμενο. Έτσι και τώρα, το "Wolves Of Karelia" εκτός ότι έχει και ελληνικό αίμα στην υπογραφή του, είναι μία δουλειά που συνδυάζει σύγχρονα με πιο κλασσικά melodeath στοιχεία, ενώ δεν παραλείπονται και μερικοί όμορφοι πειραματισμοί, που κάνουν το αποτέλεσμα ακόμα πιο ενδιαφέρον και ποικίλο. Κλείνοντας, αυτό το άλμπουμ μας πορώνει, και φαίνεται από τώρα πως θα βρίσκεται στην πρώτη εικοσάδα του περίεργου αυτού έτους, και γιατί όχι στα καλύτερα extreme της τρέχουσας δεκαετίας. Απολαύστε υπεύθυνα!
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο "Hail Of Steel", που ήταν και από τα πρώτα κομμάτια του δίσκου που γνωρίσαμε, μας βάζει σε ένα ψυχρό σκηνικό γεμάτο ανάλογες μελωδίες, δυναμικούς και καταιγιστικούς ρυθμούς που σε μερικά σημεία συνεχίζουν από εκεί που μας άφησε πριν δύο χρόνια το "Constellation Of The Black Light" και φυσικά φωνητικά που κόβουν κεφάλια. Από την άλλη σε ακουστικούς τόνους, που θα διαδεχτούν μετά πυρωμένα και heavy riffs, στο κλασικό στυλ της μπάντας, θα ακολουθήσει το "Horizon On Fire" ενώ το "Reaper" θα φανεί βαρύτερο και ελαφρώς τεχνικό σε πιο κλασικές death metal φόρμες.
Το "The Hammer", όντας ένα από τα προσωπικά αγαπημένα του γράφοντα, έρχεται για να παντρέψει λίγο-πολύ όλα τα στοιχεία που έχουν αναφερθεί παραπάνω με πολύ γρήγορες ταχύτητες, έντονα grooves κι ένα ανατριχιαστικό σόλο δια χειρός του "δικού" μας Βαγγέλη Καρζή. Μετά το απαλό και επικό Instrumental, "Εye Of The Storm", θα συναντήσουμε το 'Born From Fire" που συνεχίζει να σκάβει τις κιθάρες και να μας παρέχει σκληροτράχηλα και "αντρίκια" ηχητικά μοτίβα, αν και στα πιο μεγαλειώδη μέρη του θυμίζει ελάχιστα Insomnium. Λίγο πριν το τέλος το "Arrows Of Chaos" σπάει πάγους με τους στακάτους, ατσάλινους ήχους του, δίνοντας έτσι πάσα στο καταληκτικό "Ashes" που μας αφήνει με υπέροχες μελωδίες, κινηματογραφικού βεληνεκούς και φυσικά τη βαθιά χροιά του Saukkonen που μοιάζει σαν κάποιο θηρίο της Καρελικής λαογραφίας.
Το μυαλό του ιθύνοντα νου των Wolfheart, εδώ και 7 χρόνια ύπαρξης λειτουργεί με τετραπλό καρμπιρατέρ, αφού κάθε νέος του δίσκος ξεπερνά τον προηγούμενο. Έτσι και τώρα, το "Wolves Of Karelia" εκτός ότι έχει και ελληνικό αίμα στην υπογραφή του, είναι μία δουλειά που συνδυάζει σύγχρονα με πιο κλασσικά melodeath στοιχεία, ενώ δεν παραλείπονται και μερικοί όμορφοι πειραματισμοί, που κάνουν το αποτέλεσμα ακόμα πιο ενδιαφέρον και ποικίλο. Κλείνοντας, αυτό το άλμπουμ μας πορώνει, και φαίνεται από τώρα πως θα βρίσκεται στην πρώτη εικοσάδα του περίεργου αυτού έτους, και γιατί όχι στα καλύτερα extreme της τρέχουσας δεκαετίας. Απολαύστε υπεύθυνα!
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου