Με βαθιά ριζωμένες τις καταβολές στον κλασικό Αμερικάνικο ακραίο ήχο, οι Abysmal Dawn εδώ και χρόνια δείχνουν πως αυτή η σκηνή πρέπει να συνεχιστεί και κυρίως να εξελιχθεί. Έπειτα από έξι χρόνιας δισκογραφικής σιωπής, επέστρεψαν φέτος σε νέα δισκογραφική στέγη, με το πέμπτο τους άλμπουμ. Το νέο "Phylogenesis" είναι ακόμα ένα κεφάλαιο που διδάσκει σύγχρονη death metal ιστορία.
Ήδη με την αρχή του άλμπουμ και το "Mundane Existence" νιώθουμε την τρέλα και τις νοσηρές ορέξεις των Αμερικάνων μέσω του τεχνικού και άκρως γρήγορου στυλ τους, δείχνοντας στις λεπτομέρειες τη νέα πνοή του ήχου τους. Στο δίδυμο που ακολουθεί με τα "The Path Of The Totalitarian" και το ήδη γνωστό "Hedonistic' αυτή η δυναμική οργή συνεχίζει να υπάρχει, με τις κιθάρες να βρίσκονται στο απόγειο της εκφραστικότητας, σαν να βγάζουν φωνή, ενώ το συνεχές και εν μέρει γρκουβάτο drumming φέρνει λίγο στο μυαλό τους συμπατριώτες τους, Nile.
To "Α Speck In The Fabric Of Eternity" θα έρθει πιο στακάτο και μαύρο, με μια διάθεση να ισοπεδώσει ό,τι βρεθεί στο διάβα του. Βέβαια με το "Coerced Evolution" που θα λάβει τη σκυτάλη, θα δούμε την μοναδική πιο prog πλευρά του άλμπουμ, η οποία όμως δε φθίνει σε ακρότητα, αφού η βορβορώδης χροιά του Eliott δεν αφήνει περιθώρια για πολλές φιοριτούρες.
Φυσικά η όλη κατάρτιση της μπάντας λάμπει και σε αυτό το άλμπουμ, με ένα συνονθύλευμα σκληρών, αποτρόπαιων και πολυεπίπεδων ηχοχρωμάτων να υπάρχει στο "True To The Blind" με τα μοντέρνα heavy περάσματά του, αλλά και στο "The Lament Configuration" που με το σόλο, σπάει τους ασήκωτους ρυθμούς του συνόλου, χωρίς αμφιβολίες για το ίδιο το άλμπουμ να κάνει "κοιλιά".
Για το τέλος έχω αφήσει τις δύο πιο ιδιαίτερες στιγμές αυτού του δίσκου, δηλαδή το "Soul-Sick Nation" που συμμετέχει στις κιθάρες ο Fredrik Folkare των Unleashed και Firespawn, δίνοντας Σουηδικό άρωμα στην σχεδόν death metal εκδοχή των Pantera, αλλά και τη διασκευή του "Flattening Of Emotions" των Death, όπου φαίνεται ξεκάθαρα πως η μουσική του Schuldiner επηρέασε κατά πολύ τους Abysmal Dawn μέχρι σήμερα.
Όπως φαίνεται η πολύχρονη απουσία τους βοήθησε κάπως για να μας λείψουν και να διψάσουμε για τη μουσική τους. Οι φίλοι της μπάντας σίγουρα θα ευχαριστηθούν που θα τη ξαναδούν με μπόλικη χημεία και φυσικά μεγαλύτερη τεχνική προσθήκη σε αυτό το μουσικό ιδίωμα που υπηρετούν. Δεν είναι λίγες οι φορές που άκουσα τον δίσκο ώστε να αντιληφθώ αν πρόκειται για την πιο τέλεια στιγμή της πορείας τους. Αυτό μάλλον θα το δείξει ο χρόνος, αλλά, κλείνοντας, με βεβαιότητα από τώρα μπορεί να ειπωθεί πως το "Phylogenesis" είναι ό,τι πιο ακραίο έχουν κάνει μέχρι στιγμής, διαλύοντας το κάθε τι με τη μουσική τους βαρβαρότητα.
(9/10)
Γιάννης Χαρτανιώτης
Ήδη με την αρχή του άλμπουμ και το "Mundane Existence" νιώθουμε την τρέλα και τις νοσηρές ορέξεις των Αμερικάνων μέσω του τεχνικού και άκρως γρήγορου στυλ τους, δείχνοντας στις λεπτομέρειες τη νέα πνοή του ήχου τους. Στο δίδυμο που ακολουθεί με τα "The Path Of The Totalitarian" και το ήδη γνωστό "Hedonistic' αυτή η δυναμική οργή συνεχίζει να υπάρχει, με τις κιθάρες να βρίσκονται στο απόγειο της εκφραστικότητας, σαν να βγάζουν φωνή, ενώ το συνεχές και εν μέρει γρκουβάτο drumming φέρνει λίγο στο μυαλό τους συμπατριώτες τους, Nile.
To "Α Speck In The Fabric Of Eternity" θα έρθει πιο στακάτο και μαύρο, με μια διάθεση να ισοπεδώσει ό,τι βρεθεί στο διάβα του. Βέβαια με το "Coerced Evolution" που θα λάβει τη σκυτάλη, θα δούμε την μοναδική πιο prog πλευρά του άλμπουμ, η οποία όμως δε φθίνει σε ακρότητα, αφού η βορβορώδης χροιά του Eliott δεν αφήνει περιθώρια για πολλές φιοριτούρες.
Φυσικά η όλη κατάρτιση της μπάντας λάμπει και σε αυτό το άλμπουμ, με ένα συνονθύλευμα σκληρών, αποτρόπαιων και πολυεπίπεδων ηχοχρωμάτων να υπάρχει στο "True To The Blind" με τα μοντέρνα heavy περάσματά του, αλλά και στο "The Lament Configuration" που με το σόλο, σπάει τους ασήκωτους ρυθμούς του συνόλου, χωρίς αμφιβολίες για το ίδιο το άλμπουμ να κάνει "κοιλιά".
Για το τέλος έχω αφήσει τις δύο πιο ιδιαίτερες στιγμές αυτού του δίσκου, δηλαδή το "Soul-Sick Nation" που συμμετέχει στις κιθάρες ο Fredrik Folkare των Unleashed και Firespawn, δίνοντας Σουηδικό άρωμα στην σχεδόν death metal εκδοχή των Pantera, αλλά και τη διασκευή του "Flattening Of Emotions" των Death, όπου φαίνεται ξεκάθαρα πως η μουσική του Schuldiner επηρέασε κατά πολύ τους Abysmal Dawn μέχρι σήμερα.
Όπως φαίνεται η πολύχρονη απουσία τους βοήθησε κάπως για να μας λείψουν και να διψάσουμε για τη μουσική τους. Οι φίλοι της μπάντας σίγουρα θα ευχαριστηθούν που θα τη ξαναδούν με μπόλικη χημεία και φυσικά μεγαλύτερη τεχνική προσθήκη σε αυτό το μουσικό ιδίωμα που υπηρετούν. Δεν είναι λίγες οι φορές που άκουσα τον δίσκο ώστε να αντιληφθώ αν πρόκειται για την πιο τέλεια στιγμή της πορείας τους. Αυτό μάλλον θα το δείξει ο χρόνος, αλλά, κλείνοντας, με βεβαιότητα από τώρα μπορεί να ειπωθεί πως το "Phylogenesis" είναι ό,τι πιο ακραίο έχουν κάνει μέχρι στιγμής, διαλύοντας το κάθε τι με τη μουσική τους βαρβαρότητα.
(9/10)
Γιάννης Χαρτανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου