Συναυλιακά η νέα χρονιά και η νέα δεκαετία μπήκαν με τρόπο που δε θα μπορούσα να φανταστώ, καθώς η στήριξη του κόσμου για αυτό το γεγονός ήταν τόσο μεγάλη από πολύ νωρίς. Μάλιστα στο live των Suicidal Angels ένιωσα πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός αφού την πρώτη φορά που τους είδα ζωντανά ήταν πριν 10 χρόνια, στη σκηνή του Sonisphere Festival. Τα πράγματα βέβαια από τότε άλλαξαν αφού η εμπειρία που έχουν αποκτήσει δεν είναι απαρατήρητη κι αυτό χθες αποδείχθηκε περίτρανα.
Κατά τις 19:50 κάνουν την εμφάνισή τους οι Domination Inc, τους οποίους τυχαίνει να ξέρω από τις αρχές τους. Με έναν αέρα μεγάλης μπάντας κι ένα τρομερό fanbase από πιτσιρικάδες στην αρένα, τα πράγματα ξεκίνησαν αμέσως να αποκτούν υψηλή θερμοκρασία. Εμφανώς αλλαγμένοι από το ξεκίνημα τους, η μουσική τους, μέσω του τελευταίου δίσκου που είχε και ειδική μνεία, κυμαινόταν μεταξύ groove metal και παλιομοδίτικου hardcore, ενώ οι πιο thrash καταβολές από τα πρώτα τους πονήματα δεν έλειψαν. Επί 45 λεπτά η πλειοψηφία του ήδη μπόλικου κόσμου που είχε μαζευτεί κουνήθηκε με τους ρυθμούς τους αν και πολλές φορές ο ήχος δεν ήταν σύμμαχος.
Μία ώρα μετά, οι ήδη γνωστοί και αγαπητοί στους Έλληνες οπαδούς, Full House Brew Crew πατούν στο σανίδι παίζοντας το "No Retreat", το οποίο ήταν και από τις λίγες στιγμές του "Bet It All", ξεσηκώνοντας περισσότερο τον κόσμο με τον Αμερικανοπρεπή και τσαμπουκαλεμένο τους χαρακτήρα. Προφανώς βάρος δόθηκε κυρίως στο "Me Against You", το οποίο πριν έναν περίπου χρόνο έδειξε και το πιο ώριμο ύφος των Αθηναίων metallers, με τα πρώτα μεγάλα κύματα στα pit να δημιουργούνται. Ο αγριεμένος τους ήχος κατάφερε να κάψει μέχρι και τις ασφάλειες, χωρίς όμως μετά από λίγο να τους πτοεί τίποτα, συνεχίζοντας έτσι το επιθετικό και καταστροφικό τους έργο μέχρι το "Cannot Be Judged" που ήταν και το αποκορύφωμα της χθεσινής τους παρουσίας λίγο πριν βγουν οι headliners της βραδιάς.
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, οι Suicidal Angels με ένα επικό intro ανάλογο του Ben Hur, βγαίνουν έτοιμοι για να τα σπάσουν όλα σε έναν ατελείωτο πόλεμο που θα ξεκινούσε. Μάλιστα, παρόλο που το "Years Of Aggression" κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα, στα αυτιά των οπαδών φαίνεται πως έχει μεστώσει για τα καλά, αφού όσα κομμάτια παίχτηκαν δεν πέρασαν αδιάφορα από κανέναν. Εκτός όμως της ιδιαίτερης προσοχής που δόθηκε στο έβδομο άλμπουμ τους, οι Έλληνες thrashers, που σιγά σιγά φτιάχνουν τον δικό τους θρύλο, μας χάρισαν ένα best of σετ, που περιελάμβανε κομμάτια από κάθε εποχή τους. Συγκεκριμένα πλειάδα κομματιών από το "Division Of Blood" ξεσήκωσε κυρίως τη νέα γενιά, ενώ για τους πιο παλιούς σημεία από το "Dead Again", "Bloodbath" καθώς και το "Vomit On The Cross" του "Eternal Domination" έκανε να αναρωτηθούν πότε πέρασε όλος αυτός ο καιρός. Μέσα στην ενέργεια και τον όλο δυναμισμό, ο Gus Drax κάθε φορά φαίνεται πόσο για τα καλά μπαίνει στο αίμα των Angels, ενώ κατά τη διάρκεια του σόλο του, η εισαγωγή-αφιέρωμα στο "South Of Heaven" ξύπνησε και τον πιο ξενέρωτο. Φυσικά για walls of death και pits, δε χρειάζεται να αναφερθώ, τα αφήνω όλα στη φαντασία σας. Το μόνο που θα πω κλείνοντας είναι ότι η κληρονομιά συγκροτημάτων σαν τους Slayer, τους Exodus και τους Sodom βρίσκει εξέλιξη σε μπάντες σαν τους δικούς μας "αγγέλους", κι αυτό φάνηκε χθες περίτρανα.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Κατά τις 19:50 κάνουν την εμφάνισή τους οι Domination Inc, τους οποίους τυχαίνει να ξέρω από τις αρχές τους. Με έναν αέρα μεγάλης μπάντας κι ένα τρομερό fanbase από πιτσιρικάδες στην αρένα, τα πράγματα ξεκίνησαν αμέσως να αποκτούν υψηλή θερμοκρασία. Εμφανώς αλλαγμένοι από το ξεκίνημα τους, η μουσική τους, μέσω του τελευταίου δίσκου που είχε και ειδική μνεία, κυμαινόταν μεταξύ groove metal και παλιομοδίτικου hardcore, ενώ οι πιο thrash καταβολές από τα πρώτα τους πονήματα δεν έλειψαν. Επί 45 λεπτά η πλειοψηφία του ήδη μπόλικου κόσμου που είχε μαζευτεί κουνήθηκε με τους ρυθμούς τους αν και πολλές φορές ο ήχος δεν ήταν σύμμαχος.
Μία ώρα μετά, οι ήδη γνωστοί και αγαπητοί στους Έλληνες οπαδούς, Full House Brew Crew πατούν στο σανίδι παίζοντας το "No Retreat", το οποίο ήταν και από τις λίγες στιγμές του "Bet It All", ξεσηκώνοντας περισσότερο τον κόσμο με τον Αμερικανοπρεπή και τσαμπουκαλεμένο τους χαρακτήρα. Προφανώς βάρος δόθηκε κυρίως στο "Me Against You", το οποίο πριν έναν περίπου χρόνο έδειξε και το πιο ώριμο ύφος των Αθηναίων metallers, με τα πρώτα μεγάλα κύματα στα pit να δημιουργούνται. Ο αγριεμένος τους ήχος κατάφερε να κάψει μέχρι και τις ασφάλειες, χωρίς όμως μετά από λίγο να τους πτοεί τίποτα, συνεχίζοντας έτσι το επιθετικό και καταστροφικό τους έργο μέχρι το "Cannot Be Judged" που ήταν και το αποκορύφωμα της χθεσινής τους παρουσίας λίγο πριν βγουν οι headliners της βραδιάς.
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, οι Suicidal Angels με ένα επικό intro ανάλογο του Ben Hur, βγαίνουν έτοιμοι για να τα σπάσουν όλα σε έναν ατελείωτο πόλεμο που θα ξεκινούσε. Μάλιστα, παρόλο που το "Years Of Aggression" κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα, στα αυτιά των οπαδών φαίνεται πως έχει μεστώσει για τα καλά, αφού όσα κομμάτια παίχτηκαν δεν πέρασαν αδιάφορα από κανέναν. Εκτός όμως της ιδιαίτερης προσοχής που δόθηκε στο έβδομο άλμπουμ τους, οι Έλληνες thrashers, που σιγά σιγά φτιάχνουν τον δικό τους θρύλο, μας χάρισαν ένα best of σετ, που περιελάμβανε κομμάτια από κάθε εποχή τους. Συγκεκριμένα πλειάδα κομματιών από το "Division Of Blood" ξεσήκωσε κυρίως τη νέα γενιά, ενώ για τους πιο παλιούς σημεία από το "Dead Again", "Bloodbath" καθώς και το "Vomit On The Cross" του "Eternal Domination" έκανε να αναρωτηθούν πότε πέρασε όλος αυτός ο καιρός. Μέσα στην ενέργεια και τον όλο δυναμισμό, ο Gus Drax κάθε φορά φαίνεται πόσο για τα καλά μπαίνει στο αίμα των Angels, ενώ κατά τη διάρκεια του σόλο του, η εισαγωγή-αφιέρωμα στο "South Of Heaven" ξύπνησε και τον πιο ξενέρωτο. Φυσικά για walls of death και pits, δε χρειάζεται να αναφερθώ, τα αφήνω όλα στη φαντασία σας. Το μόνο που θα πω κλείνοντας είναι ότι η κληρονομιά συγκροτημάτων σαν τους Slayer, τους Exodus και τους Sodom βρίσκει εξέλιξη σε μπάντες σαν τους δικούς μας "αγγέλους", κι αυτό φάνηκε χθες περίτρανα.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου