Η επιστροφή των Nile μετά την πενταετή τους σιωπή από τη δισκογραφία, αναμφίβολα είναι κάτι που θα ενθουσιάσει τους φίλους του death metal. Το "Vile Nilotic Rites", όπως φαίνεται ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη μουσική των Αμερικάνων και ο drummer τους, Γιώργος Κόλλιας, στην άλλη γραμμή ήρθε αποκαλυπτικός όχι μόνο για το ένατο πόνημα τους, αλλά και για όσα συμβαίνουν στο στρατόπεδο της μπάντας όλον αυτόν τον καιρό.
-Καταρχάς συγχαρητήρια για το νέο άλμπουμ, μέσα σε μία μέρα το έχω ακούσει ήδη δύο φορές. Αλλά γιατί χρειάστηκαν 5 χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσει;
Χαίρομαι που σου άρεσε ο δίσκος, κι όσον αφορά αυτή την ερώτηση, είναι από αυτές που μου κάνουν συχνά στις τελευταίες συνεντεύξεις. Να σου πω την αλήθεια, έτσι όπως δημιουργήθηκε το πρόγραμμα μας θα καταλάβεις πως δεν αργήσαμε, μιας και έσκαγαν συνεχώς καινούρια tours. Καθυστερήσαμε να μπούμε στη διαδικασία σύνθεσης, αλλά ήρθαν πράγματα όπως το tour του Summer Slaughter, που είναι πακέτο που δε λες όχι, το ίδιο και όταν ήμασταν co-headline με τους Soulfly. Όλα αυτά τρέναραν το επόμενο άλμπουμ, μέχρι που ήρθε η στιγμή να πούμε στον manager "όχι άλλα tour, πρέπει να κάτσουμε να γράψουμε". Aυτό μόνο πήρε 5-6 μήνες, από Ιούνιο μέχρι Οκτώβρη, όπου εδώ στην Αθήνα έγραψα και τα drums. Από τη στιγμή που μπήκαμε σε αυτή τη διαδικασία όλα πήραν το δρόμο τους χωρίς παραπάνω καθυστερήσεις.
-Ο τίτλος του νέου δίσκου, "Vile Nilotic Rites", συμβολίζει τη μουσική και την ύπαρξη της μπάντας;
Πάντα ο τίτλος έχει να κάνει με το ανάλογο mood της μπάντας, αλλά αυτό είναι μέρος της οπτικής του Karl, αφού είναι και ο υπεύθυνος των στίχων. Ο Karl πάντα μας δείχνει τους στίχους του κατά τη διάρκεια της σύνθεσης των κομματιών, ώστε να παίρνουμε έμπνευση, κι εμένα αυτό με βοηθάει πάρα πολύ για να μπω στην ατμόσφαιρα. Σε αυτό το άλμπουμ αυτό άλλαξε λίγο, γιατί ήθελα να δώσω τόση προσοχή στη μουσική κατεύθυνση των κομματιών και στη δυσκολία τους, που δεν ασχολήθηκα με τους στίχους και τους τίτλους.
-Σχετικά με τη μουσική κατεύθυνση και το ύφος του δίσκου, παρατηρώ ότι ακούγεται τόσο οικείως και παράλληλα τόσο διαφορετικός. Θέλω να πω ότι υπάρχουν όλα τα στοιχεία των Nile που ξέρουμε, αλλά λίγο πιο μαζεμένα. Θέλατε να βάλετε κάποιο μέτρο;
-Λίγο λίγο, όλα όσα λες τα νιώθω μέσα στον δίσκο, και αυτό είναι που με έχει κερδίσει, και προσωπικά πιστεύω θα γίνει αγαπημένος δίσκος για τους οπαδούς των Nile...
Ειλικρινά χαίρομαι πολύ που σε βλέπω τόσο ενθουσιασμένο με το δίσκο, και με όσους έχω μιλήσει ή όσος κόσμος άκουσε τα τρία νέα κομμάτια που παίξαμε στο tour με τους Hate Eternal, είπε τα καλύτερα, και μέχρι στιγμής είναι ο πρώτος δίσκος μας που δεν έχω ακούσει κάτι αρνητικό, και θεωρώ πως είναι ένα πολύ καλό δείγμα. Νομίζω όμως σε αυτό ευθύνεται και η παραγωγή.
-Ήθελα να καταλήξω εκεί, επειδή θυμάμαι σε παλαιότερη μας συνέντευξη που είχες εκφράσει παράπονα για την παραγωγή. Ο τρόπος που τα τύμπανα ακούγονται τόσο εμφατικά και μπροστά πλέον, είναι σαν σημείο διόρθωσης των λαθών του παρελθόντος;
Κοίτα, για τα drums είχα κάνει εδώ και πολλά demo για κάθε ένα κομμάτι ξεχωριστά. Από εκεί και πέρα, εννοείται πως για την παραγωγή, και ειδικά των τυμπάνων είχα πολλά παράπονα από τον προηγούμενο δίσκο. Τώρα για το mixing και το mastering είχαμε άλλον παραγωγό, τον Mark Lewis, ενώ την παραγωγή των ηχογραφήσεων αναλάβαμε αποκλειστικά εγώ με τον Karl, και θεωρώ πως αυτό το βήμα ήταν χρυσό για το συγκρότημα. Όσον αφορά τον Mark, όσα ήταν να κάνει τα έκανε τέλεια, και νομίζω πως σε όλη την ιστορία των Nile και με εμένα, αλλά χωρίς, είναι η πρώτη φορά που η παραγωγή πέτυχε με τη μία. Άλλες φορές υπήρχαν σημεία που μπορεί να με έπιαναν τα νεύρα με τον παραγωγό, και κάτι ίσως να με χάλαγε, στο προηγούμενο δε άλμπουμ, έγινε κάτι προσωπικό, και γι'αυτό δε ξαναδουλέψαμε με τον Neil Kernon και ίσως τα τύμπανα να θάφτηκαν κι επίτηδες. Βέβαια να τονίσω πως άκουγε συνεχώς τη μπάντα, οπότε τα λάθη μερικές φορές προήλθαν κι έτσι. Ήθελα εξ αρχής να δουλέψω με άλλον παραγωγό στο επόμενο άλμπουμ, και αρχικά ήταν την παραγωγή του "Vile..." να μας την κάνει o Erik Rutan των Hate Eternal, που μας είχε βοηθήσει και στο "Those Whom The Gods Detest", και ο άνθρωπος είναι φίλος μας χρόνια και ξέρουμε τη δουλειά του, όντας ένας απίστευτος επαγγελματίας. Όμως λόγω των υποχρεώσεων του ως tour κιθαρίστας των Cannibal Corpse, όλη η δουλειά του πήγε λίγο πίσω και έτσι έτυχε να έρθει η συνεργασία με τον Mark Lewis και είδαμε πόσο καλό είναι δουλεύεις με διαφορετικά άτομα γιατί δίνεται μια φρεσκάδα.
- Μιας και του Karl αρέσει η Ανατολίτικη μουσική αντίληψη, και υπάρχουν κι εδώ πάλι τέτοια στοιχεία, ήθελα να ρωτήσω αν του έχεις βάλει ποτέ κάτι ελληνικό να ακούσει;
Εννοείται, δε θα γινόταν να μην του έχω βάλει, κι έχει ενθουσιαστεί με διάφορους Έλληνες shredders. Του έχω βάλει να ακούσει έντεχνο, από αυτά τα πιο ψαγμένα που έχουν πολλή ατμόσφαιρα, του έχω βάλει Κρητικά που του άρεσαν πολύ, είχε πάθει πλάκα με τον Μιχάλη Τζουγανάκη για παράδειγμα. Τον ενδιαφέρει το ethnic του Karl και του αρέσει να ψάχνεται. Ξεκίνησε από Αίγυπτο και προχωράει γενικά, χαχα.
-Πιστεύεις ότι η εξέλιξη της μπάντας οφείλεται στη σφαιρική μουσική σας όψη και την ανοιχτομυαλία σας;
Σίγουρα! Θα σου πω για εμένα συγκεκριμένα, πως όταν γράφαμε τα τύμπανα και όταν συνέθετα κομμάτια, percussion κτλ παρέα με τον Karl μελετούσα κυρίως jazz και όχι τόσο death ή thrash, ούτως ώστε να ανοίξει λίγο το μυαλό. Γενικά είμαστε άτομα που μας αρέσει να προοδεύουμε και σαν μονάδες. Εδώ βέβαια, περισσότερο από ποτέ λειτουργήσαμε σαν ομάδα και θεωρώ ότι είμαστε ένα πολύ γαμάτο team μέσα στην όρεξη και την ενέργεια. Έχουμε το κατάλληλο κλίμα και αυτό θελήσαμε να το δείξουμε και με τον δίσκο, ξεπερνώντας ότι δυσκολία μπορεί να είχαμε με κάποια άλλα μέλη τα τελευταία χρόνια. Περνάμε τέλεια παρόλη την πίεση και την τρέλα, και όπως είπα επειδή δε μας ενδιαφέρει τι θέλει ο κόσμος, κάνουμε αυτό που γουστάρουμε σε κάθε τι, και αν είναι όντως καλό, ο κόσμος θα ακολουθήσει.-Όσον αφορά τα νέα μέλη, υπήρχε δυσκολία στην προσαρμογή μιας και πλέον οι παλαιότεροι είσαι εσύ με τον Karl;
Ο Βrad είναι στη μπάντα ήδη πέντε χρόνια, υπήρχε στη φωτογράφιση του προηγούμενου δίσκου αν και είχε κάνει μόνο λίγα backing vocals μέσα. Από εκεί και πέρα η τριβή του αυτά τα χρόνια είναι μεγάλη ενώ ο Brian που θεωρείται ο πιο "νέος", έχει προσαρμοστεί επίσης γρήγορα, μελετάει συνεχώς και είναι γύρω στα 2,5 χρόνια στους Nile. Είναι και οι δύο εξαιρετικά παιδιά, είναι οι νέοι μας φίλοι και ήταν πάντα οπαδοί της μπάντας κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για την άμεση προσαρμογή τους. Αυτοί οι δύο, έδωσαν μια άλλη φρεσκάδα στο άλμπουμ αφού γούσταραν να βάλουν τα riffs και τα φωνητικά τους, έχοντας φέρει δικές τους ιδέες, οι οποίες καλύπτουν και ήδη τον μισό δίσκο. Όταν μας δεις Ελλάδα, κάτι που θα γίνει σύντομα, θα δεις ότι περνάμε καλά, ότι σπάμε πλάκα, στα τελευταία μας shows μας το λένε όλοι οι οπαδοί, υπάρχει μια απίστευτη δύναμη.
-Σχετικά με live στην Ελλάδα, είναι κάτι που θέλετε ή έχει κανονιστεί κιόλας;
Φυσικά είναι στα πλάνα μας, σκέψου ότι οι Nile έχουν Έλληνα ντράμερ, Έλληνα ηχολήπτη και Έλληνα guitar tech, οπότε δε μπορεί να μη γίνει, πόσο μάλλον μετά το επεισοδιακό live του 2012, και όσα συνέβησαν ειδικά στην Αθήνα που δεν πρόλαβα να δω φίλους, οικογένεια και παίξαμε και ελάχιστα κομμάτια. Τώρα είχαμε σκοπό στο τέλος του tour με Hate Eternal, να κατέβουμε Ελλάδα μόνοι μας σαν headliners, και μετά από αυτό ο καθένας να πάει σπίτι του. Έπεφτε όμως καθημερινή και θα ήταν λίγο σαν "αυτοκτονία" ειδικά μετά απ'όσα σου ανέφερα. Άρα στο επόμενο Ευρωπαϊκό tour θα έρθουμε σαν πακέτο με όποια μπάντα ταξιδεύουμε και θα παίξουμε εδώ.
-Κλείνεις φέτος 15 χρόνια στη μπάντα. Απ'όλους τους δίσκους που έχεις παίξει με τους Nile ποιον θα ξεχώριζες ως αγαπημένο;
Το καινούριο και με διαφορά. Δεν το λέω μόνο ποιοτικά, ότι είναι ένας καλός δίσκος, αλλά όλες οι αναμνήσεις που έχω από τις ημέρες που το γράφαμε, από την προπαραγωγή, κι όλες τις θετικές και ωραίες στιγμές κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Όλο αυτό έχει αποτυπωθεί στο μυαλό μου και ξέρεις, αν υπάρχει στη δουλειά σου έστω και ένα αρνητικό στοιχείο, μπορεί να σε μπλοκάρει.
-Έχεις πλάνα για νέο solo album;
Ναι εννοείται, απλώς είμαι τόσο απασχολημένος με τους Nile και με ότι άλλο κάνω, που δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο μέχρι στιγμής. Τώρα ξεκινάω κι ένα fusion/poorgressive τρίο, πολύ ιδιαίτερο, συν τοις άλλοις που το "Invictus" προέκυψε τελείως για πλάκα.
-Σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Κι εγώ σε ευχαριστώ Γιάννη για το support, και με ευχαριστεί που σε ακούω ενθουσιασμένο και χαρούμενο για τον νέο δίσκο. Είναι πολύ ωραίο να βλέπω αυτές τις αντιδράσεις, και δεν το λέω απλά για να το πω, αλλά αυτό που κάναμε με τους Nile είναι ότι πιο ομαδικό και δυνατό έχουμε κάνει ως Nile, κι έχουμε ήδη τη συνταγή για να συνεχίσουμε έτσι και να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, δίνοντας το 150% των δυνατοτήτων μας.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου