Οι The Great Old Ones, έρχονται από τη Γαλλία, και η αφοσοίωση τους στον Πατέρα Κθούλου, τους κάνει με κάθε δίσκο να κερδίζουν και περισσότερο έδαφος. Δύο χρόνια μετά τη δισκογραφική τους σιωπή, επιστρέφουν με το ίσως καλύτερο άλμπουμ της μέχρι στιγμής πορείας τους που φέρει τον τίτλο "Cosmicism". H ωριμότητα τους και η τεχνική σιγά σιγά κλιμακώνουν και ανεβάζουν τον πήχη στην καριέρα τους, δείχνοντας πως το underground έχει πολλά καινούρια στοιχεία να δώσει, ειδικά σε μια εποχή γεμάτη πληροφορία.
Η απαλή εισαγωγή με το "Cosmic Depths" δεν υπόσχεται τίποτα λιγότερο απ'όσα λέει ο τίτλος, με το ατμοσφαιρικό του βάρος να μας προϊδεάζει για τη συνέχεια, η οποία θα έρθει με το "The Omniscient" το οποίο αρχικά συνεχίζει με μία απόκοσμη αύρα, αλλά όσο προχωράει το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο έντονο και οι ταχύτητες ανεβαίνουν σαν να μην υπάρχει ταβάνι.
Στο ίδιο ύφος, αλλά και λίγο πιο ψυχρό, ακολουθεί το "Οf Dementia" που εκτός των προσωπικών στοιχείων και των post black πινελιών, έχει ποικιλία αλλά και μια ακρότητα που ταιριάζει απόλυτα στο ύφος των περασμένων δεκαετιών. Όσον αφορά το "Lost Carcosa", η αβυσσική και χαοτική τους κατεύθυνση ετοιμάζεται να συναντήσει τον ίδιον τον Κθούλου ενώ οι τρεις κιθάρες της μπάντας δημιουργούν μια δυσαρμονική διάσταση.
Το "A Thousand Young" στη συνέχεια, φέρνει μέσα στα σχεδόν 12 λεπτά του μελωδίες, πόνο και καταστροφή, που στον εγκέφαλο μπορεί να δημιουργήσει εικόνες, ενώ το "Dreams Of The Nuclear Chaos" θα χαρίσει παρόμοια συναισθήματα αλλά με περισσότερη αμεσότητα, χωρίς να μπλέκεται με ακουστικές λεπτομέρειες ή groove-ιες όπως συνέβη πιο πριν. Τέλος το βάρος του "Nyarlahotep" δε θα έρθει μόνο με το μπάσο αλλά με αυτή την ωμότητα που δημιουργεί μια άγρια και συνάμα ατμοσφαιρική ομορφιά, κλείνοντας το δίσκο σαν ένα γλυκόπικρο τέλος βιβλίου.
Το "Cosmicism" ακούγεται πολύ καλό και με τα κομμάτια μεμονωμένα, αλλά ακόμα καλύτερα σαν σύνολο, καθώς κάθε ένα από τα οχτώ τραγούδια που υπάρχουν, μοιάζουν σαν μέρη ενός παζλ. Γενικά όσες φορές κι αν το άκουσα, πάντα ανακάλυπτα κάτι καινούριο, και χωρίς πολλά λόγια, μπορώ να πω ότι εκτός της Λαβκραφτικής κληρονομιάς που πολλοί έχουν πατήσει πάνω, οι Γάλλοι βγάζουν ένα συναίσθημα φόβου, μίσους και σκότους μέσα από αυτό το άλμπουμ ενώ σίγουρα οι φίλοι του extreme metal αν θέλουν κάτι πρωτότυπο, γνήσιο και σκληρό ας ακούσουν την εν λόγω δουλειά.
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η απαλή εισαγωγή με το "Cosmic Depths" δεν υπόσχεται τίποτα λιγότερο απ'όσα λέει ο τίτλος, με το ατμοσφαιρικό του βάρος να μας προϊδεάζει για τη συνέχεια, η οποία θα έρθει με το "The Omniscient" το οποίο αρχικά συνεχίζει με μία απόκοσμη αύρα, αλλά όσο προχωράει το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο έντονο και οι ταχύτητες ανεβαίνουν σαν να μην υπάρχει ταβάνι.
Στο ίδιο ύφος, αλλά και λίγο πιο ψυχρό, ακολουθεί το "Οf Dementia" που εκτός των προσωπικών στοιχείων και των post black πινελιών, έχει ποικιλία αλλά και μια ακρότητα που ταιριάζει απόλυτα στο ύφος των περασμένων δεκαετιών. Όσον αφορά το "Lost Carcosa", η αβυσσική και χαοτική τους κατεύθυνση ετοιμάζεται να συναντήσει τον ίδιον τον Κθούλου ενώ οι τρεις κιθάρες της μπάντας δημιουργούν μια δυσαρμονική διάσταση.
Το "A Thousand Young" στη συνέχεια, φέρνει μέσα στα σχεδόν 12 λεπτά του μελωδίες, πόνο και καταστροφή, που στον εγκέφαλο μπορεί να δημιουργήσει εικόνες, ενώ το "Dreams Of The Nuclear Chaos" θα χαρίσει παρόμοια συναισθήματα αλλά με περισσότερη αμεσότητα, χωρίς να μπλέκεται με ακουστικές λεπτομέρειες ή groove-ιες όπως συνέβη πιο πριν. Τέλος το βάρος του "Nyarlahotep" δε θα έρθει μόνο με το μπάσο αλλά με αυτή την ωμότητα που δημιουργεί μια άγρια και συνάμα ατμοσφαιρική ομορφιά, κλείνοντας το δίσκο σαν ένα γλυκόπικρο τέλος βιβλίου.
Το "Cosmicism" ακούγεται πολύ καλό και με τα κομμάτια μεμονωμένα, αλλά ακόμα καλύτερα σαν σύνολο, καθώς κάθε ένα από τα οχτώ τραγούδια που υπάρχουν, μοιάζουν σαν μέρη ενός παζλ. Γενικά όσες φορές κι αν το άκουσα, πάντα ανακάλυπτα κάτι καινούριο, και χωρίς πολλά λόγια, μπορώ να πω ότι εκτός της Λαβκραφτικής κληρονομιάς που πολλοί έχουν πατήσει πάνω, οι Γάλλοι βγάζουν ένα συναίσθημα φόβου, μίσους και σκότους μέσα από αυτό το άλμπουμ ενώ σίγουρα οι φίλοι του extreme metal αν θέλουν κάτι πρωτότυπο, γνήσιο και σκληρό ας ακούσουν την εν λόγω δουλειά.
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου