Η Φιλανδία είναι από τις χώρες, που το ακραίο μεταλλικό στοιχείο είναι πλέον σαν εξαγώγιμο προϊόν. Μία από τις παλαιότερες μπάντες της χώρας, είναι και οι Urn που τα τελευταία χρόνια, έχουν ξαναγίνει ιδιαίτερα ενεργοί. Έτσι, μετά από δύο χρόνια, και με τη δισκογραφική τους στέγη να αποτελεί τη Season Of Mist, έρχονται με τον πέμπτο τους δίσκο, "Iron Will Of Power".
Μετά τον ατμοσφαιρικό, ακουστικό αντιπερισπασμό του "Downfall Of Idols", έρχονται απανωτές εκρήξεις με έντονα και γρήγορα riffs, που δείχνουν την ωμότητα των Φιλανδών, ενώ λίγο αργότερα στο ίδιο στυλ και με αρκετές heavy επιρροές θα συναντήσουμε το "Funeral Oath".
To "Malignant Strange Vision", χωρίς να ξεφεύγει από τα προαναφερόμενα, θα έρθει πιο χαοτικό με αρκετά δυνατά groove στοιχεία και ένα μικρό αλλά τεχνικό σόλο. Από την άλλη το μεγαλοπρεπές "Prayers", με τους ήχους της καμπάνας έχει μια πρώιμη Barhory-κη αισθητική, ενώ το "Demonlord" με την live αύρα του, διακατέχεται από κλασικά black metal στοιχεία, αφού πρώτα έχει γεφυρωθεί από "Gates Of Hyboria" και τον απαλό, μυστικιστικό και επικό του χαρακτήρα.
Εν συνεχεία, το "Spears Of Light'' στα ακραία του στοιχεία έχει μια γκαζιάρικη αγριάδα ανάλογη των Watain και των Destroyer 666, αλλά με πολλά παλιομοδίτικα NWOBHM περάσματα και μια αμυδρή αίσθηση βγαλμένη από τους Judas Priest στην εποχή του "Painkiller". Aπό την άλλη το δυναμικό "Hunted" ξαναφέρνει τα πράγματα στην ακρότητα τους, αλλά με τις ταχύτητες να χαμηλώνουν ελαφρώς, έχοντας πολλά catchy μέρη, ενώ τέλος, ο δίσκος θα κλείσει αρκετά μελωδικά, επιβλητικά και παλιομοδίτικα με το "Will To Triumph".
Oι Urn με το νέο τους άλμπουμ, δείχνουν πως και το άγριο και "σάπιο" underground μπορεί να έχει μελωδίες καλή παραγωγή. Το death metal στοιχείο δεν είναι τόσο έντονο σε σχέση με προηγούμενες φορές, αλλά παρόλα αυτά, μιλάμε για ένα all extreme σύνολο, με το thrash και το black να παντρεύονται όμορφα με κλασικές heavy metal φόρμες, κάνοντας το "Iron Will Of Power" την καλύτερη, μέχρι στιγμής δουλειά των εν λόγω metallers.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Μετά τον ατμοσφαιρικό, ακουστικό αντιπερισπασμό του "Downfall Of Idols", έρχονται απανωτές εκρήξεις με έντονα και γρήγορα riffs, που δείχνουν την ωμότητα των Φιλανδών, ενώ λίγο αργότερα στο ίδιο στυλ και με αρκετές heavy επιρροές θα συναντήσουμε το "Funeral Oath".
To "Malignant Strange Vision", χωρίς να ξεφεύγει από τα προαναφερόμενα, θα έρθει πιο χαοτικό με αρκετά δυνατά groove στοιχεία και ένα μικρό αλλά τεχνικό σόλο. Από την άλλη το μεγαλοπρεπές "Prayers", με τους ήχους της καμπάνας έχει μια πρώιμη Barhory-κη αισθητική, ενώ το "Demonlord" με την live αύρα του, διακατέχεται από κλασικά black metal στοιχεία, αφού πρώτα έχει γεφυρωθεί από "Gates Of Hyboria" και τον απαλό, μυστικιστικό και επικό του χαρακτήρα.
Εν συνεχεία, το "Spears Of Light'' στα ακραία του στοιχεία έχει μια γκαζιάρικη αγριάδα ανάλογη των Watain και των Destroyer 666, αλλά με πολλά παλιομοδίτικα NWOBHM περάσματα και μια αμυδρή αίσθηση βγαλμένη από τους Judas Priest στην εποχή του "Painkiller". Aπό την άλλη το δυναμικό "Hunted" ξαναφέρνει τα πράγματα στην ακρότητα τους, αλλά με τις ταχύτητες να χαμηλώνουν ελαφρώς, έχοντας πολλά catchy μέρη, ενώ τέλος, ο δίσκος θα κλείσει αρκετά μελωδικά, επιβλητικά και παλιομοδίτικα με το "Will To Triumph".
Oι Urn με το νέο τους άλμπουμ, δείχνουν πως και το άγριο και "σάπιο" underground μπορεί να έχει μελωδίες καλή παραγωγή. Το death metal στοιχείο δεν είναι τόσο έντονο σε σχέση με προηγούμενες φορές, αλλά παρόλα αυτά, μιλάμε για ένα all extreme σύνολο, με το thrash και το black να παντρεύονται όμορφα με κλασικές heavy metal φόρμες, κάνοντας το "Iron Will Of Power" την καλύτερη, μέχρι στιγμής δουλειά των εν λόγω metallers.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου