Οι Sense Of Fear, μας έρχονται από την Κοζάνη, φέρνοντας μας αγνό, καλό, κλασικό metal. Το ντεμπούτο τους, με τον (ίσως βιωματικό) τίτλο "As The Ages Passing By...", μπορεί να έρχεται ακριβώς δύο δεκαετίες μετά την ίδρυση τους, αλλά αυτό δεν τους πτοεί να κάτσουν και να εδραιωθούν στο Ελληνικό metal στερέωμα, με το ίδιο το άλμπουμ να κυκλοφορεί μέσω της Ιταλικής Rockshots Records.
Ξεκινώντας δυναμικά και με κλασικά, γρήγορα στοιχεία, το "Molten Core" με τα groove-άτα περάσματα και την παλιομοδίτικη φωνή του, αποτελεί ένα τέλειο έναυσμα, για να καταλάβουμε τι έπεται στη συνέχεια. Σε ακόμα πιο old school κιθαριστικά μονοπάτια, μας πάει το "Slaughter Of Innocence", το οποίο εκτός των Maiden-ικών και Judas Priest στιγμών, έχει κι ένα ελληνικό άρωμα, που θυμίζει αμυδρά τους ιστορικούς Innerwish. Από εκεί και πέρα όμως, η όμορφη και νοσταλγική riff-ολογία τους, συνεχίζει ακάθεκτη με το "Angel Of Steel" και το άγριο, βάρβαρο σφυροκόπημα των τυμπάνων, αλλά και με το μελωδικό αλλά σχετικά σκοτεινό "Torture Of Mind".
To "Black Hole" που δεν έχει γίνει και τυχαία video clip τους, είναι ένα από τα πιο μαύρα και επικά κομμάτια τους, με τη φωνή να κρατά σταθερή την ατμόσφαιρα που ανέφερα παραπάνω, αλλά μουσικά φέρνει κάποια σύγχρονα στοιχεία στο τραπέζι. Η μπαλάντα, που θα συναντήσουμε στη συνέχεια, με τίτλο "The Song Of A Nightingale" προσωπικά με άγγιξε με το πρώτο άκουσμα, μέσω των ακουστικών της συναισθηματικών μελωδιών και των εκρηκτικών ξεσπασμάτων, αν και στην αντίπερα όχθη θα συναντήσουμε μια πιο speed/thrash σύνθεση, το "Lord Of The World" που με την ένταση και τις ταχύτητες του, διαλύει κάθε τι στο πέρασμα του, ενώ όσον αφορά το σόλο του, παρατηρούμε ένα ακόμα δείγμα άρτιας τεχνικής κατάρτισης.
Φτάνοντας σιγά σιγά στο κλείσιμο, το "Unbreached Walls" συνεχίζει πιστό στην σκληροτράχηλη αύρα του υπόλοιπου συνόλου, με κάποια Αμερικανοπρεπή power περάσματα, δίνοντας πάσα στο τελικό δίδυμο, που διόλου τυχαία περιέχει το "Sense Of Fear'' και το "As The Ages Passing By...Time Still Runs Against Us", τα οποία μάλιστα σε μια κοινή ατμόσφαιρα, με πολλά επικά και μεγαλοπρεπή, τραχιά σημεία, δίνουν ραντεβού για την επόμενη φορά.
Επειδή ως γνωστόν, "αγαθά κόποις κτώνται", οι Sense Of Fear, μπορεί να χρειάστηκαν δύο δεκαετίες για μια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, αλλά το μεράκι, η μεστότητα και η ωριμότητα τους, πέρασαν αβίαστα και στη μουσική τους. Μπορεί να υπάρχουν πολλές επιρροές κυρίως από τις μπάντες που ανέφερα, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα, σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει παρθενογένεση, ειδικά από τη στιγμή που η προσωπικότητα τους μπαίνει με διάφορους τρόπους στα τραγούδια τους χωρίς να αντιγράφουν. Οι Έλληνες metallers, δείχνουν με τη νέα τους δουλειά, κάτι που μερικοί το έχουν δεδομένο, πως η επαρχία και η εγχώρια σκηνή είναι εδώ δυνατή και δείχνει τα δόντια της.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Ξεκινώντας δυναμικά και με κλασικά, γρήγορα στοιχεία, το "Molten Core" με τα groove-άτα περάσματα και την παλιομοδίτικη φωνή του, αποτελεί ένα τέλειο έναυσμα, για να καταλάβουμε τι έπεται στη συνέχεια. Σε ακόμα πιο old school κιθαριστικά μονοπάτια, μας πάει το "Slaughter Of Innocence", το οποίο εκτός των Maiden-ικών και Judas Priest στιγμών, έχει κι ένα ελληνικό άρωμα, που θυμίζει αμυδρά τους ιστορικούς Innerwish. Από εκεί και πέρα όμως, η όμορφη και νοσταλγική riff-ολογία τους, συνεχίζει ακάθεκτη με το "Angel Of Steel" και το άγριο, βάρβαρο σφυροκόπημα των τυμπάνων, αλλά και με το μελωδικό αλλά σχετικά σκοτεινό "Torture Of Mind".
To "Black Hole" που δεν έχει γίνει και τυχαία video clip τους, είναι ένα από τα πιο μαύρα και επικά κομμάτια τους, με τη φωνή να κρατά σταθερή την ατμόσφαιρα που ανέφερα παραπάνω, αλλά μουσικά φέρνει κάποια σύγχρονα στοιχεία στο τραπέζι. Η μπαλάντα, που θα συναντήσουμε στη συνέχεια, με τίτλο "The Song Of A Nightingale" προσωπικά με άγγιξε με το πρώτο άκουσμα, μέσω των ακουστικών της συναισθηματικών μελωδιών και των εκρηκτικών ξεσπασμάτων, αν και στην αντίπερα όχθη θα συναντήσουμε μια πιο speed/thrash σύνθεση, το "Lord Of The World" που με την ένταση και τις ταχύτητες του, διαλύει κάθε τι στο πέρασμα του, ενώ όσον αφορά το σόλο του, παρατηρούμε ένα ακόμα δείγμα άρτιας τεχνικής κατάρτισης.
Φτάνοντας σιγά σιγά στο κλείσιμο, το "Unbreached Walls" συνεχίζει πιστό στην σκληροτράχηλη αύρα του υπόλοιπου συνόλου, με κάποια Αμερικανοπρεπή power περάσματα, δίνοντας πάσα στο τελικό δίδυμο, που διόλου τυχαία περιέχει το "Sense Of Fear'' και το "As The Ages Passing By...Time Still Runs Against Us", τα οποία μάλιστα σε μια κοινή ατμόσφαιρα, με πολλά επικά και μεγαλοπρεπή, τραχιά σημεία, δίνουν ραντεβού για την επόμενη φορά.
Επειδή ως γνωστόν, "αγαθά κόποις κτώνται", οι Sense Of Fear, μπορεί να χρειάστηκαν δύο δεκαετίες για μια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, αλλά το μεράκι, η μεστότητα και η ωριμότητα τους, πέρασαν αβίαστα και στη μουσική τους. Μπορεί να υπάρχουν πολλές επιρροές κυρίως από τις μπάντες που ανέφερα, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα, σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει παρθενογένεση, ειδικά από τη στιγμή που η προσωπικότητα τους μπαίνει με διάφορους τρόπους στα τραγούδια τους χωρίς να αντιγράφουν. Οι Έλληνες metallers, δείχνουν με τη νέα τους δουλειά, κάτι που μερικοί το έχουν δεδομένο, πως η επαρχία και η εγχώρια σκηνή είναι εδώ δυνατή και δείχνει τα δόντια της.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου