Οι Dictated είναι ένα death metal συγκρότημα ορμώμενο από την Ολλανδία. Φτάνοντας αισίως στο τρίτο τους άλμπουμ, που έχει το ελληνικότατο όνομα "Phobos", θα δούμε ένα concept βγαλμένο από φοβίες και τα χειρότερα μας συναισθήματα, μέσα από ένα βάρβαρο και μόχθηρο κάλλυμα. Μετά τη συνεργασία τους με τη Metal Blade, έρχονται να κάνουν ένα δυναμικό comeback, έπειτα από πέντε χρόνια, άκρως σκληρό και καφρικό. Επίσης μαζί με την παρουσίαση του δίσκου, οι κυρίες της μπάντας, Jessica Otten και Sonja Schuringa, μιλούν στο Metal View για όλες τις λεπτομέρειες.
Χωρίς πολλά πολλά, το "Hypso" που ανοίγει τον δίσκο, δίνει απλόχερα όλο το μίσος και την επιθετικότητα που χαρακτηρίζει μια brutal death metal μπάντα, με riffs αρκετά κολλητικά και τη συμμετοχή του Julien από τους Benighted πίσω από το μικρόφωνο. Στο ίδιο μοτίβο αλλά λίγο πιο heavy και groove-άτο θα συναντήσουμε αργότερα το "Lysso", ενώ το "Thalasso" είναι ένα από τα πιο σκοτεινά και βαρβάτα κομμάτια που οι Immolation ή οι Malevolent Creation θα ζήλευαν να έχουν, με τις κιθάρες που έχουν αναλάβει οι δύο κυρίες της μπάντας να είναι 100% αρχι**τες.
Η συνέχεια επιφυλάσσει το προσωπικό αγαπημένο μου δίδυμο, επίσης έχοντας ελληνικούς τίτλους. Αρχικά με μια απαγγελία και ερεβώδεις ρυθμούς θα έρθει το "Taphe" που θα δώσει στη συνέχεια χώρο με μια ατμόσφαιρα βγαλμένη από θρίλερ με κραυγές και κοφτά breakdowns, ενώ το "Chira" θα έρθει πιο στακάτο και ωμό.
Το "Apeiro" στη συνέχεια είναι ένα από τα βαριά και επικά κομμάτια του δίσκου, με μια σχεδόν blackened αίσθηση, σε αντίθεση με το "Eisoptro" που με τις ταχύτητες του μας επαναφέρει σε παλιομοδίτικα, αγαπημένα death metal μοτίβα, με τα τύμπανα ειδικά να σφυρηλατούν τα αυτιά και τον εγκέφαλο μας, ενώ το σόλο στολίζει το όλο σύνολο. Το εξωφρενικό και ακραίο στυλ θα συνεχίσει και στο instrumental "Glosso" με μια έντονη ρυθμική, αλά Sepultura ατμόσφαιρα.
Στο "Trypo" θα δούμε μια πιο μελωδική και άκρως τεχνική πλευρά των Ολλανδών, μέσα στον χαοτικό τους ήχο, αν και το "Athaza Gora" με τη guest συμμετοχή του Mendel bij de Leij από τους Aborted, θα μας επαναφέρει στα κανονικά τους μονοπάτια. Τέλος, το "Atychi" θα κλείσει το άλμπουμ εξίσου βαριά με έντοντα blastbeats.
Η νέα δουλειά των Dictated, για όσους ξέρουν, είναι ίσως η πιο εξελιγμένη και καλή, της μέχρι στιγμής πορείας τους. Σιγά σιγά φαίνεται πως βρίσκουν ταυτότητα στον ήχο που υπηρετούν, ενώ οι ισοπεδοτικές τους ταχύτητες είναι κάτι που θα τιμήσουν οι φίλοι του extreme ήχου. Εκτός αυτού όμως, το "Phobos" είναι ένα άλμπουμ που ακόμα και όσους δεν είναι φανατικοί του death metal, θα τους κερδίσει με όσα στοιχεία, δίνουν ποικιλία σε ένα τόσο ευθύ και άμεσο είδος.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
INTERVIEW (GR)
-Πρώτα από όλα τα συγχαρητήρια μου για το νέο σας άλμπουμ. Γιατί χρειαστήκατε πέντε χρόνια για μια νέα κυκλοφορία;
Σ'ευχαριστούμε πολύ, είμαστε εξαιρετικά περήφανοι που τελικά βγάζουμε κάτι νέο στις 25 Οκτωβρίου! Πήρε λίγο περισσότερο αυτή η νέα προσπάθεια και υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τη πενταετή αργοπορία μας. Θα μου επιτρέψεις, να προσπαθήσω να εξηγήσω. Ξεκινήσαμε πρώτη φορά το "The Deceived" το 2014 και εστιάσαμε κυρίως σε ζωντανές εμφανίσεις. Κάναμε κάποιες περιοδείες και παίξαμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Το 2016, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε στο νέο μας άλμπουμ ενώ παίζαμε ακόμα σε shows. Δυστυχώς, δεν μπορούσαμε να βρούμε τη σωστή έμπνευση για το νέο άλμπουμ. Είναι δύσκολο όταν αναζητάς έμπνευση, να καταλήγεις να το παρακάνεις ή ίσως καταλήξεις να αντιγράφεις τον εαυτό σου. Μέχρι το τέλος του 2016, είχαμε την τελευταία μας περιοδεία με τίτλο "Deceived" στο Νεπάλ και την Ινδία. Αυτή η περιοδεία ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Σε μερικές πόλεις, ήμασταν ακόμη και η πρώτη ευρωπαϊκή metal μπάντα που λάμβανε χώρα. Η metal κοινότητα εκεί ήταν παραπάνω από εκπληκτική, δεν έχουμε ξαναδεί τέτοια πίστη και από τους fans, αλλά μέχρι να γυρίσουμε πίσω ήμασταν τελείως εξουθενωμένοι. Αλλά προφανώς αυτό ήταν ακριβώς ότι χρειαζόμασταν για να εμπνευστούμε. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που σχεδιάσαμε ένα concept album και μπορείςνα φανταστείς ότι όλα χρειάστηκαν λίγο περισσότερο χρόνο για να ολοκληρωθούν. Μέχρι τη στιγμή που ηχογραφήσαμε το άλμπουμ, αποφασίσαμε να το κυκλοφορήσουμε. Περιλαμβάνει περισσότερο χρόνο προετοιμασίας, εξ ου και η περαιτέρω καθυστέρηση. Αλλά βρισκόμαστε εδώ, πιο περήφανοι από ποτέ, όχι μόνο με τη μουσική αλλά και με όλη τη διαδικασία γύρω από αυτήν. Όταν κρατάς το digipack στο χέρι σου, γνωρίζοντας ότι εσυ το σχεδιάσες, το δημιούργησες, το δούλεψες και το προωθείς μόνος, δίνει ένα αίσθημα που δεν μπορούμε να περιγράψουμε.
-Βλέπω ότι αυτό το άλμπουμ είναι πιο brutal και τεχνικό από τις προηγούμενες δουλειές σας. Πώς προέκυψε αυτό; Πιστεύετε ότι αυτό το άλμπουμ είναι μια εξέλιξη των προηγούμενων έργων σας;
Απολύτως! Με το «The Deception», μείναμε στα σημεία που είχαμε πάντα ηχητικά. Ο κόσμος μιλώντας για τους Dictated, μας παρομοίαζε με παλιομοδίτικο death metal. Αυτή τη φορά, με τις διαφορετικές εμπνεύσεις και επιρροές που έχουμε, προσθέσαμε όχι μόνο όλο και περισσότερα τεχνικά στοιχεία αλλά και ένα διαφορετικό "κύμα". Είναι πολύ πιο ποικίλο από τις προηγούμενες μας κυκλοφορίες. Ξεκινήσαμε να γράφουμε μουσική από το τίποτα, με τη δική μας εσωτερική σκέψη. Έχουμε την έμπνευσή μας από παλιούς, καλά κρυμένους δίσκους, την κλασική παλιά ρωσική μουσική και ως εκ τούτου χρησιμοποιούσαμε επιπλέον όργανα όπως πλήκτρα, samples και τα φωνητικά της Sonja. Δημιουργικά πιστεύουμε ότι αυτό είναι το επόμενο βήμα για τους Dictated και είμαστε πολύ περίεργοι τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
-Επίσης βλέπω κάποια στοιχεία εκτός από brutal, να είναι thrash ή groovy. Θέλατε να βγάλετε κάποια πράγματα έξω από το κουτί του "κλασικού death metal";
Όπως επισήμανες και πριν, έχουμε μετατοπίσει τη μουσική μας λίγο, όχι απαραίτητα να βγούμε έξω από το κουτί, αλλά περισσότερο από το δικό μας κλασικό death metal ύφος. Προσπαθούσαμε πάντοτε να διατηρήσουμε το groove στοιχείο, καθώς αυτό ήταν πάντα μέρος μας. Αυτή τη φορά το συνδυάσαμε με περισσότερα riffs που θα σας βγάλουν περίεργα συναισθήματα. Η Sonja περιγράφει πάντα αυτά τα δυσαρμονικά riffs ως εξής: "Θέλω να πέσω από ενα βράχο"-riffs, χαχα. Και αφού βρήκαμε τη θεματολογία μας, γράφουμε τα τραγούδια όπως ποτέ άλλοτε.
-Βλέπω ότι ο νέος δίσκος σας ονομάζεται "Phobos". Πώς αποφασίσατε να κάνετε ένα concept σχετικά με τον τρόμο και τις φοβίες;
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας μας στο Νεπάλ και την Ινδία ήμασταν εκεί για 2,5 εβδομάδες και ζήσαμε σκηνές με περίεργους αστυνομικούς,, κυνηγηθήκαμε από συμμορίες μηχανόβιων, παρακολουθήσαμε αγώνες αυτοκινήτων στα βουνά, παγιδευτήκαμε σε κλειστά σύνορα και περικυκλωθήκαμε από οργισμένους ντόπιους που δνε είχαν ιδέα από metal κτλ. Όλα αυτά πυροδότησαν την ιδέα όταν γυρίσαμε σπίτι. Απλώς έπρεπε να βρούμε μια διέξοδο. Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε να γράφουμε το άλμπουμ, τα πάντα βγήκαν αυθόρμητα. Η μουσικοί, οι στίχοι, το artwork...τα πάντα.Όλα είχαν ένα κοινό στοιχείο που όλοι οι άμθρωποι μοιραζόμαστε. Τον Φόβο!
-Τι είναι για εσάς η αίσθηση του φόβου;
Όλοι έχουν φόβους και πολλοί προσπαθούν να το κρύψουν. Είναι ένα συναρπαστικό θέμα, καθώς δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί τίποτα ιδιαίτερο γι'αυτό. Ας που΄με την τρυποφοβία για παράδειγμα. Επίσημα δεν αναφέρεται ως «πραγματικός» φόβος. Ωστόσο, τόσοι πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από αυτό. Πιστεύουμε ότι είναι καθήκον μας να βυθίσουμε τον ακροατή στην αίσθηση του φόβου και να τον κάνουμε να νιώθει όσο το δυνατόν πιο περίεργα και άβολα. Μόνο τότε το τραγούδι κάθε συγκεκριμένου φόβου θαέχει νόημα. Ο φόβος είναι τρομακτικός αλλά και συναρπαστικός ταυτόχρονα.
-Τα μέλη της μπάντας έχουν οποιεσδήποτε φοβίες όπως αυτές που περιγράφετε στα νέα τραγούδια σας;
Ναι φυσικά! Στην πραγματικότητα 5 από τους φόβους βασίζονται σε προσωπικές εμπειρίες. Όλοι έχουμε το δικό μας κομμάτι χαχα. Το θέμα της Jessica για παράδειγμα είναι το «Trypo» (ο φόβος των τρυπών) και το θέμα της Sonja είναι το «Thalasso» (ο φόβος της βαθιάς θάλασσας). Ήταν δύσκολο να προσθέσουμε τέτοια προσωπικά στοιχεία στο άλμπουμ μας, αλλά μετά από όλα όσα έχουμε περάσει, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε τι και ποιοι είμαστε. Περισσότερες πληροφορίες για τα προσωπικά μας τραγούδια θα ακολουθήσουν σύντομα βέβαια, καθώς κάνουμε προσωπικές ιστορίες στα social media.
-Πώς προέκυψε η ιδέα να έχετε ελληνικούς τίτλους στα τραγούδια σας;
Προσπαθούμε να κάνουμε την έρευνά μας σε κάθε τραγούδι που γράφουμε.
Κατά τη διάρκεια αυτής της αναζήτησης, πέσαμε στην ιστορία του «Φόβου και του Δείμου», των γιων του Άρη στην ελληνική μυθολογία. Έτσι, οι περισσότεροι φόβοι που συναντήσαμε είχαν ελληνικά και λατινικά ονόματα και έτσι αποφασίσαμε να διατηρήσουμε αυτές τις προελεύσεις (αν και η γραφή μπορεί να είναι διαφορετική σε ορισμένες περιπτώσεις) και παράλληα να τιμήσουμε τον Φόβο και τον Δειμο με αυτόν τον τρόπο.
- Επίσης βλέπω ένα είδος ανταλλαγή των μελών στο μπάσο και την κιθάρα. Πώς προέκυψε αυτό;
Σωστά, πρόσφατα η Jessica ανέλαβε το μπάσο και άφησε την κιθάρα για τις ζωντανές εμφανίσεις. Όλα αυτά ήρθαν καθώς ασχολείται πολύ με το μπάσο με το άλλο συγκρότημά της, τους Bleeding Gods.
Jessica: Ήξερα ότι έχω επιλέξει λάθος όργανο εδώ και δύο χρόνια. Από τότε που άρχισα να παίζω μπάσο για τοyw Bleeding Gods, ζω μια εντελώς νέα πρόκληση. Συχνά οι άνθρωποι νομίζουν ότι η κιθάρα και το μπάσο δουλεύουν το ίδιο, αλλά το αντίθετο είναι η αλήθεια. Ασχολούμαι με μια εντελώς νέα πρόκληση και δουλεύω συνεχώς για να κυριαρχήσω αυτό το όργανο και να μάθω νέες τεχνικές. Έχω βρει νέες πηγές έμπνευσης και νέα κίνητρα για να ασχοληθώ με αυτό το όργανο. Δεν ανησυχώ όμως, θα γράφω ακόμα και θα συνθέτω με την κιθάρα καθώς η αλλαγή μεταξύ του Koen (κιθάρα) και εμένα είναι μόνο για τις ζωντανές μας εμφανίσεις.
-Έχετε σχέδια για κάποια περιοδεία;
Ακόμα δουλεύουμε πάνω σε αυτό ! Έχουμε πρώτα δύο εμφανίσεις με την κυκλοφορία του "Phobos". Είμαστε πολύ απασχολημένοι με τη μπάντα που το θέμα των εμφανίσεων έπεφτε σε εμάς επίσης. Πρόσφατα όμως συνεργαστήκαμε με τη «Dragon Productions» για να κλείσουμε περισσότερες εμφανίσεις και περιοδείες. Έτσι σύντομα θα ανακοινωθούν κι άλλα νέα σχετικά με αυτό!
-Σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σας ...
Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο και την όλη υποστήριξη Γιάννη! Ευχαριστούμε επίσης και όλους όσους είχαν το χρόνο να διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη για να μας γνωρίσουν λίγο περισσότερο. Εσείς είστε και ο λόγος που συνεχίζουμε να δείχνουμε το πάθος μας. Τα λέμε σύντομα στη σκηνή.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ENGLISH VERSION
-First of all congratulations for your new album. Why you needed five years for a new release?
Thank you so much, we are extremely proud that it’s finally coming out the 25th of October! We took a little longer with this new offering and there are a couple reasons for the 5-year process. Let me try to explain. We first released ‘The Deceived’ back in 2014 and focused mainly on live shows. We took on a couple of tours and play as much as possible. In 2016, we started working on our new album while still playing shows. Unfortunately, we couldn’t find the right inspiration for the new album. It’s hard when you seek inspiration, you intend to overdo it or you might end up copying yourself. By the end of 2016, we had our last “Deceived’ promo headline-tour in Nepal & India. Now this tour was extremely hard. In some cities, we were even the first European metal band to set foot in a venue. The metal community there is absolutely amazing, we’ve never seen such a loyal fanbase, but by the time we got home, we were completely exhausted. But apparently this was also just what we needed to get inspired. Combine this with the first time we created a concept album and you can imagine that it all took a bit longer to finish. By the time we recorded the album, we decided to self-release the new album. It does involve more preparation time, hence the further delay. But here we are, prouder than ever with not only the music but also the entire process around it. Holding the digipack in your hand, knowing you designed, created, produced and distributed it all by yourself, gives a feeling we can’t describe.
-I see that this album is more brutal and technical than your previous works? How did become that? Do you feel that this album is a development of your previous works?
Absolutely! With ‘The Deceived’, we stayed in the lanes we always were a part of. People would often refer Dictated to old-school death metal. This time, with the different inspiration and influences we got, we not only added more and more technical elements but also a different ‘flow’, it’s a lot broader than the previous releases. We started writing music on guts, our inner movement sorta say. We got our inspiration from old hidden records, classical old Russian music and therefore also used additional instruments like keys, samples and Sonja’s backing vocals. Creatively we believe this is the next step for Dictated and we are very curious what our future will bring.
-Also I see some elements very brutal and more thrashy or groovy. Did you want to put some stuff out of the "classic death metal" box?
Like you previously pointed out, we have shifted our music a little, not necessarily to go outside-the-box, but more out of our own classic death metal box. We have always tried to keep in the groovy touch though, as this has always been a part of us. This time we combined it with more riffs that would make you feel miserable. Sonja always refers to these kind of dissonant riffs described as: “I want to throw myself off the cliff”-riff haha. And after we came up with our concept, we were writing songs like never before.
-I see that your album is called "Phobos". How did you decide to do a concept about fears and phobias?
During our time in Nepal/India we were there for 2,5 weeks and got pulled over by corrupt (local) police-enforcers, we were chased by motor gangs, dragged into car races on mountains, trapped at closed boarders and surrounded by angry (non-metal) locals. All this triggered the concept when we got home. It just needed to find a way out. While we started writing the album, everything automatically fell into place; the music, the lyrics the artwork…it all contained 1 red thread and something all humans share; Fear.
-What is the sense of fear for you?
Everybody has fears and many try to hide it. It’s an exciting topic as so much is yet to be discovered. Take Trypophobia for example. Officially it’s not listed as a ‘real’ fear. Yet, so many people suffer from it. We feel it is our duty to submerge the listener to the sense of fear and make them feel as uncomfortable as possible. Only then will the (specific fear) song make sense. Fear is terrifying but also fascinating at the same time.
-The members of the band have any phobias like these that you describe on your new songs?
Yes we do! Actually 5 of the fears are based on personal experiences. We all have our ‘own’ track haha. Jessica’s track for example is ‘Trypo’ (the fear of holes) and Sonja’s track is ‘Thalasso’ (the fear of the deep sea). It was tricky to add such personal details into our album, but after everything we’ve been through, we decided to display everything THAT we are and WHO we are. More info on the personal tracks will follow soon of course, as we do personal stories on our socials about it.
-How did become the idea to have greek titles on your songs? We intent to do our research to every song we write.
During this search we stumbled upon the stumbled upon the story of ‘Phobos & Deimos’, the sons of Ares in Greek mythology. So most fears we came across have Greek + Latin names and so we decided to keep these origins (although the writing might be different in some cases) and honour Phobos & Deimos this way.
- Also I see a kind of trade in the bass and guitar. How did happen this?
Correct, recently Jessica picked up the bass and put down the guitar for the live shows. This all came from her bass playing duties with her other band Bleeding Gods.
Jessica: I came to realize that I’ve picked up the wrong instrument for the last couple of years. Since I started playing bass for BG, I experienced a whole new challenge. Often people would think that guitar and bass work the same, but the opposite it true. I gained a whole new challenge to master this instrument and learn new techniques. I have found a bunch of new inspiration and motivation again to master this instrument. No worries though, I will still write and compose with the guitar, the switch between Koen (guitar) and me is only for our live performances.
-Have you plans for a tour?
Things are still in the making! We first have a couple ‘Phobos’ release shows coming up. We’re extremely busy at the moment to prepare for these, and get a whole new show together. We recently teamed up with booking agency ‘Dragon Productions’ to put together more shows and tours. So stay tuned for more news on that!
-Thank you for this interview, the last words are yours...
Thank you so much for the time to put this interview together and your ever going support John! And thanks to all who took the time to read this interview to get to know us a bit more. It’s because of you we are able to keep raging on! See you on the stages soon.
John Hartzaniotis
Η συνέχεια επιφυλάσσει το προσωπικό αγαπημένο μου δίδυμο, επίσης έχοντας ελληνικούς τίτλους. Αρχικά με μια απαγγελία και ερεβώδεις ρυθμούς θα έρθει το "Taphe" που θα δώσει στη συνέχεια χώρο με μια ατμόσφαιρα βγαλμένη από θρίλερ με κραυγές και κοφτά breakdowns, ενώ το "Chira" θα έρθει πιο στακάτο και ωμό.
Το "Apeiro" στη συνέχεια είναι ένα από τα βαριά και επικά κομμάτια του δίσκου, με μια σχεδόν blackened αίσθηση, σε αντίθεση με το "Eisoptro" που με τις ταχύτητες του μας επαναφέρει σε παλιομοδίτικα, αγαπημένα death metal μοτίβα, με τα τύμπανα ειδικά να σφυρηλατούν τα αυτιά και τον εγκέφαλο μας, ενώ το σόλο στολίζει το όλο σύνολο. Το εξωφρενικό και ακραίο στυλ θα συνεχίσει και στο instrumental "Glosso" με μια έντονη ρυθμική, αλά Sepultura ατμόσφαιρα.
Στο "Trypo" θα δούμε μια πιο μελωδική και άκρως τεχνική πλευρά των Ολλανδών, μέσα στον χαοτικό τους ήχο, αν και το "Athaza Gora" με τη guest συμμετοχή του Mendel bij de Leij από τους Aborted, θα μας επαναφέρει στα κανονικά τους μονοπάτια. Τέλος, το "Atychi" θα κλείσει το άλμπουμ εξίσου βαριά με έντοντα blastbeats.
Η νέα δουλειά των Dictated, για όσους ξέρουν, είναι ίσως η πιο εξελιγμένη και καλή, της μέχρι στιγμής πορείας τους. Σιγά σιγά φαίνεται πως βρίσκουν ταυτότητα στον ήχο που υπηρετούν, ενώ οι ισοπεδοτικές τους ταχύτητες είναι κάτι που θα τιμήσουν οι φίλοι του extreme ήχου. Εκτός αυτού όμως, το "Phobos" είναι ένα άλμπουμ που ακόμα και όσους δεν είναι φανατικοί του death metal, θα τους κερδίσει με όσα στοιχεία, δίνουν ποικιλία σε ένα τόσο ευθύ και άμεσο είδος.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
INTERVIEW (GR)
-Πρώτα από όλα τα συγχαρητήρια μου για το νέο σας άλμπουμ. Γιατί χρειαστήκατε πέντε χρόνια για μια νέα κυκλοφορία;
Σ'ευχαριστούμε πολύ, είμαστε εξαιρετικά περήφανοι που τελικά βγάζουμε κάτι νέο στις 25 Οκτωβρίου! Πήρε λίγο περισσότερο αυτή η νέα προσπάθεια και υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τη πενταετή αργοπορία μας. Θα μου επιτρέψεις, να προσπαθήσω να εξηγήσω. Ξεκινήσαμε πρώτη φορά το "The Deceived" το 2014 και εστιάσαμε κυρίως σε ζωντανές εμφανίσεις. Κάναμε κάποιες περιοδείες και παίξαμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Το 2016, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε στο νέο μας άλμπουμ ενώ παίζαμε ακόμα σε shows. Δυστυχώς, δεν μπορούσαμε να βρούμε τη σωστή έμπνευση για το νέο άλμπουμ. Είναι δύσκολο όταν αναζητάς έμπνευση, να καταλήγεις να το παρακάνεις ή ίσως καταλήξεις να αντιγράφεις τον εαυτό σου. Μέχρι το τέλος του 2016, είχαμε την τελευταία μας περιοδεία με τίτλο "Deceived" στο Νεπάλ και την Ινδία. Αυτή η περιοδεία ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Σε μερικές πόλεις, ήμασταν ακόμη και η πρώτη ευρωπαϊκή metal μπάντα που λάμβανε χώρα. Η metal κοινότητα εκεί ήταν παραπάνω από εκπληκτική, δεν έχουμε ξαναδεί τέτοια πίστη και από τους fans, αλλά μέχρι να γυρίσουμε πίσω ήμασταν τελείως εξουθενωμένοι. Αλλά προφανώς αυτό ήταν ακριβώς ότι χρειαζόμασταν για να εμπνευστούμε. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που σχεδιάσαμε ένα concept album και μπορείςνα φανταστείς ότι όλα χρειάστηκαν λίγο περισσότερο χρόνο για να ολοκληρωθούν. Μέχρι τη στιγμή που ηχογραφήσαμε το άλμπουμ, αποφασίσαμε να το κυκλοφορήσουμε. Περιλαμβάνει περισσότερο χρόνο προετοιμασίας, εξ ου και η περαιτέρω καθυστέρηση. Αλλά βρισκόμαστε εδώ, πιο περήφανοι από ποτέ, όχι μόνο με τη μουσική αλλά και με όλη τη διαδικασία γύρω από αυτήν. Όταν κρατάς το digipack στο χέρι σου, γνωρίζοντας ότι εσυ το σχεδιάσες, το δημιούργησες, το δούλεψες και το προωθείς μόνος, δίνει ένα αίσθημα που δεν μπορούμε να περιγράψουμε.
-Βλέπω ότι αυτό το άλμπουμ είναι πιο brutal και τεχνικό από τις προηγούμενες δουλειές σας. Πώς προέκυψε αυτό; Πιστεύετε ότι αυτό το άλμπουμ είναι μια εξέλιξη των προηγούμενων έργων σας;
Απολύτως! Με το «The Deception», μείναμε στα σημεία που είχαμε πάντα ηχητικά. Ο κόσμος μιλώντας για τους Dictated, μας παρομοίαζε με παλιομοδίτικο death metal. Αυτή τη φορά, με τις διαφορετικές εμπνεύσεις και επιρροές που έχουμε, προσθέσαμε όχι μόνο όλο και περισσότερα τεχνικά στοιχεία αλλά και ένα διαφορετικό "κύμα". Είναι πολύ πιο ποικίλο από τις προηγούμενες μας κυκλοφορίες. Ξεκινήσαμε να γράφουμε μουσική από το τίποτα, με τη δική μας εσωτερική σκέψη. Έχουμε την έμπνευσή μας από παλιούς, καλά κρυμένους δίσκους, την κλασική παλιά ρωσική μουσική και ως εκ τούτου χρησιμοποιούσαμε επιπλέον όργανα όπως πλήκτρα, samples και τα φωνητικά της Sonja. Δημιουργικά πιστεύουμε ότι αυτό είναι το επόμενο βήμα για τους Dictated και είμαστε πολύ περίεργοι τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
-Επίσης βλέπω κάποια στοιχεία εκτός από brutal, να είναι thrash ή groovy. Θέλατε να βγάλετε κάποια πράγματα έξω από το κουτί του "κλασικού death metal";
Όπως επισήμανες και πριν, έχουμε μετατοπίσει τη μουσική μας λίγο, όχι απαραίτητα να βγούμε έξω από το κουτί, αλλά περισσότερο από το δικό μας κλασικό death metal ύφος. Προσπαθούσαμε πάντοτε να διατηρήσουμε το groove στοιχείο, καθώς αυτό ήταν πάντα μέρος μας. Αυτή τη φορά το συνδυάσαμε με περισσότερα riffs που θα σας βγάλουν περίεργα συναισθήματα. Η Sonja περιγράφει πάντα αυτά τα δυσαρμονικά riffs ως εξής: "Θέλω να πέσω από ενα βράχο"-riffs, χαχα. Και αφού βρήκαμε τη θεματολογία μας, γράφουμε τα τραγούδια όπως ποτέ άλλοτε.
-Βλέπω ότι ο νέος δίσκος σας ονομάζεται "Phobos". Πώς αποφασίσατε να κάνετε ένα concept σχετικά με τον τρόμο και τις φοβίες;
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας μας στο Νεπάλ και την Ινδία ήμασταν εκεί για 2,5 εβδομάδες και ζήσαμε σκηνές με περίεργους αστυνομικούς,, κυνηγηθήκαμε από συμμορίες μηχανόβιων, παρακολουθήσαμε αγώνες αυτοκινήτων στα βουνά, παγιδευτήκαμε σε κλειστά σύνορα και περικυκλωθήκαμε από οργισμένους ντόπιους που δνε είχαν ιδέα από metal κτλ. Όλα αυτά πυροδότησαν την ιδέα όταν γυρίσαμε σπίτι. Απλώς έπρεπε να βρούμε μια διέξοδο. Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε να γράφουμε το άλμπουμ, τα πάντα βγήκαν αυθόρμητα. Η μουσικοί, οι στίχοι, το artwork...τα πάντα.Όλα είχαν ένα κοινό στοιχείο που όλοι οι άμθρωποι μοιραζόμαστε. Τον Φόβο!
-Τι είναι για εσάς η αίσθηση του φόβου;
Όλοι έχουν φόβους και πολλοί προσπαθούν να το κρύψουν. Είναι ένα συναρπαστικό θέμα, καθώς δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί τίποτα ιδιαίτερο γι'αυτό. Ας που΄με την τρυποφοβία για παράδειγμα. Επίσημα δεν αναφέρεται ως «πραγματικός» φόβος. Ωστόσο, τόσοι πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από αυτό. Πιστεύουμε ότι είναι καθήκον μας να βυθίσουμε τον ακροατή στην αίσθηση του φόβου και να τον κάνουμε να νιώθει όσο το δυνατόν πιο περίεργα και άβολα. Μόνο τότε το τραγούδι κάθε συγκεκριμένου φόβου θαέχει νόημα. Ο φόβος είναι τρομακτικός αλλά και συναρπαστικός ταυτόχρονα.
-Τα μέλη της μπάντας έχουν οποιεσδήποτε φοβίες όπως αυτές που περιγράφετε στα νέα τραγούδια σας;
Ναι φυσικά! Στην πραγματικότητα 5 από τους φόβους βασίζονται σε προσωπικές εμπειρίες. Όλοι έχουμε το δικό μας κομμάτι χαχα. Το θέμα της Jessica για παράδειγμα είναι το «Trypo» (ο φόβος των τρυπών) και το θέμα της Sonja είναι το «Thalasso» (ο φόβος της βαθιάς θάλασσας). Ήταν δύσκολο να προσθέσουμε τέτοια προσωπικά στοιχεία στο άλμπουμ μας, αλλά μετά από όλα όσα έχουμε περάσει, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε τι και ποιοι είμαστε. Περισσότερες πληροφορίες για τα προσωπικά μας τραγούδια θα ακολουθήσουν σύντομα βέβαια, καθώς κάνουμε προσωπικές ιστορίες στα social media.
-Πώς προέκυψε η ιδέα να έχετε ελληνικούς τίτλους στα τραγούδια σας;
Προσπαθούμε να κάνουμε την έρευνά μας σε κάθε τραγούδι που γράφουμε.
Κατά τη διάρκεια αυτής της αναζήτησης, πέσαμε στην ιστορία του «Φόβου και του Δείμου», των γιων του Άρη στην ελληνική μυθολογία. Έτσι, οι περισσότεροι φόβοι που συναντήσαμε είχαν ελληνικά και λατινικά ονόματα και έτσι αποφασίσαμε να διατηρήσουμε αυτές τις προελεύσεις (αν και η γραφή μπορεί να είναι διαφορετική σε ορισμένες περιπτώσεις) και παράλληα να τιμήσουμε τον Φόβο και τον Δειμο με αυτόν τον τρόπο.
- Επίσης βλέπω ένα είδος ανταλλαγή των μελών στο μπάσο και την κιθάρα. Πώς προέκυψε αυτό;
Σωστά, πρόσφατα η Jessica ανέλαβε το μπάσο και άφησε την κιθάρα για τις ζωντανές εμφανίσεις. Όλα αυτά ήρθαν καθώς ασχολείται πολύ με το μπάσο με το άλλο συγκρότημά της, τους Bleeding Gods.
Jessica: Ήξερα ότι έχω επιλέξει λάθος όργανο εδώ και δύο χρόνια. Από τότε που άρχισα να παίζω μπάσο για τοyw Bleeding Gods, ζω μια εντελώς νέα πρόκληση. Συχνά οι άνθρωποι νομίζουν ότι η κιθάρα και το μπάσο δουλεύουν το ίδιο, αλλά το αντίθετο είναι η αλήθεια. Ασχολούμαι με μια εντελώς νέα πρόκληση και δουλεύω συνεχώς για να κυριαρχήσω αυτό το όργανο και να μάθω νέες τεχνικές. Έχω βρει νέες πηγές έμπνευσης και νέα κίνητρα για να ασχοληθώ με αυτό το όργανο. Δεν ανησυχώ όμως, θα γράφω ακόμα και θα συνθέτω με την κιθάρα καθώς η αλλαγή μεταξύ του Koen (κιθάρα) και εμένα είναι μόνο για τις ζωντανές μας εμφανίσεις.
-Έχετε σχέδια για κάποια περιοδεία;
Ακόμα δουλεύουμε πάνω σε αυτό ! Έχουμε πρώτα δύο εμφανίσεις με την κυκλοφορία του "Phobos". Είμαστε πολύ απασχολημένοι με τη μπάντα που το θέμα των εμφανίσεων έπεφτε σε εμάς επίσης. Πρόσφατα όμως συνεργαστήκαμε με τη «Dragon Productions» για να κλείσουμε περισσότερες εμφανίσεις και περιοδείες. Έτσι σύντομα θα ανακοινωθούν κι άλλα νέα σχετικά με αυτό!
-Σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σας ...
Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο και την όλη υποστήριξη Γιάννη! Ευχαριστούμε επίσης και όλους όσους είχαν το χρόνο να διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη για να μας γνωρίσουν λίγο περισσότερο. Εσείς είστε και ο λόγος που συνεχίζουμε να δείχνουμε το πάθος μας. Τα λέμε σύντομα στη σκηνή.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ENGLISH VERSION
-First of all congratulations for your new album. Why you needed five years for a new release?
Thank you so much, we are extremely proud that it’s finally coming out the 25th of October! We took a little longer with this new offering and there are a couple reasons for the 5-year process. Let me try to explain. We first released ‘The Deceived’ back in 2014 and focused mainly on live shows. We took on a couple of tours and play as much as possible. In 2016, we started working on our new album while still playing shows. Unfortunately, we couldn’t find the right inspiration for the new album. It’s hard when you seek inspiration, you intend to overdo it or you might end up copying yourself. By the end of 2016, we had our last “Deceived’ promo headline-tour in Nepal & India. Now this tour was extremely hard. In some cities, we were even the first European metal band to set foot in a venue. The metal community there is absolutely amazing, we’ve never seen such a loyal fanbase, but by the time we got home, we were completely exhausted. But apparently this was also just what we needed to get inspired. Combine this with the first time we created a concept album and you can imagine that it all took a bit longer to finish. By the time we recorded the album, we decided to self-release the new album. It does involve more preparation time, hence the further delay. But here we are, prouder than ever with not only the music but also the entire process around it. Holding the digipack in your hand, knowing you designed, created, produced and distributed it all by yourself, gives a feeling we can’t describe.
-I see that this album is more brutal and technical than your previous works? How did become that? Do you feel that this album is a development of your previous works?
Absolutely! With ‘The Deceived’, we stayed in the lanes we always were a part of. People would often refer Dictated to old-school death metal. This time, with the different inspiration and influences we got, we not only added more and more technical elements but also a different ‘flow’, it’s a lot broader than the previous releases. We started writing music on guts, our inner movement sorta say. We got our inspiration from old hidden records, classical old Russian music and therefore also used additional instruments like keys, samples and Sonja’s backing vocals. Creatively we believe this is the next step for Dictated and we are very curious what our future will bring.
-Also I see some elements very brutal and more thrashy or groovy. Did you want to put some stuff out of the "classic death metal" box?
Like you previously pointed out, we have shifted our music a little, not necessarily to go outside-the-box, but more out of our own classic death metal box. We have always tried to keep in the groovy touch though, as this has always been a part of us. This time we combined it with more riffs that would make you feel miserable. Sonja always refers to these kind of dissonant riffs described as: “I want to throw myself off the cliff”-riff haha. And after we came up with our concept, we were writing songs like never before.
-I see that your album is called "Phobos". How did you decide to do a concept about fears and phobias?
During our time in Nepal/India we were there for 2,5 weeks and got pulled over by corrupt (local) police-enforcers, we were chased by motor gangs, dragged into car races on mountains, trapped at closed boarders and surrounded by angry (non-metal) locals. All this triggered the concept when we got home. It just needed to find a way out. While we started writing the album, everything automatically fell into place; the music, the lyrics the artwork…it all contained 1 red thread and something all humans share; Fear.
-What is the sense of fear for you?
Everybody has fears and many try to hide it. It’s an exciting topic as so much is yet to be discovered. Take Trypophobia for example. Officially it’s not listed as a ‘real’ fear. Yet, so many people suffer from it. We feel it is our duty to submerge the listener to the sense of fear and make them feel as uncomfortable as possible. Only then will the (specific fear) song make sense. Fear is terrifying but also fascinating at the same time.
-The members of the band have any phobias like these that you describe on your new songs?
Yes we do! Actually 5 of the fears are based on personal experiences. We all have our ‘own’ track haha. Jessica’s track for example is ‘Trypo’ (the fear of holes) and Sonja’s track is ‘Thalasso’ (the fear of the deep sea). It was tricky to add such personal details into our album, but after everything we’ve been through, we decided to display everything THAT we are and WHO we are. More info on the personal tracks will follow soon of course, as we do personal stories on our socials about it.
-How did become the idea to have greek titles on your songs? We intent to do our research to every song we write.
During this search we stumbled upon the stumbled upon the story of ‘Phobos & Deimos’, the sons of Ares in Greek mythology. So most fears we came across have Greek + Latin names and so we decided to keep these origins (although the writing might be different in some cases) and honour Phobos & Deimos this way.
Correct, recently Jessica picked up the bass and put down the guitar for the live shows. This all came from her bass playing duties with her other band Bleeding Gods.
Jessica: I came to realize that I’ve picked up the wrong instrument for the last couple of years. Since I started playing bass for BG, I experienced a whole new challenge. Often people would think that guitar and bass work the same, but the opposite it true. I gained a whole new challenge to master this instrument and learn new techniques. I have found a bunch of new inspiration and motivation again to master this instrument. No worries though, I will still write and compose with the guitar, the switch between Koen (guitar) and me is only for our live performances.
-Have you plans for a tour?
Things are still in the making! We first have a couple ‘Phobos’ release shows coming up. We’re extremely busy at the moment to prepare for these, and get a whole new show together. We recently teamed up with booking agency ‘Dragon Productions’ to put together more shows and tours. So stay tuned for more news on that!
-Thank you for this interview, the last words are yours...
Thank you so much for the time to put this interview together and your ever going support John! And thanks to all who took the time to read this interview to get to know us a bit more. It’s because of you we are able to keep raging on! See you on the stages soon.
John Hartzaniotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου