Ατμοσφαιρικοί, με βάρος και ένταση, οι Σουηδοί Cut Of Luna επιστρέφουν με ένα νέο πόνημα, έπειτα από έξι ολόκληρα χρόνια. Το "Vertikal" του 2013 ήδη είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, και τώρα με το ιδιαίτερο στυλ τους και το πάντρεμα διαφόρων extreme στοιχείων, επιστρέφουν για να στρέψουν τα βλέμματα των fans πάνω τους, με το "A Dawn Of Fear" που με το πρώτο άκουσμα καταλαβαίνει ο καθένας τι μέλλει γενέσθαι.
Το "The Silent Man", δίνοντας το έναυσμα του άλμπουμ, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια, σκοτεινιάζει απευθείας το τοπίο, με έναν απόκοσμο doom/death metal χαρακτήρα και τραχιές μελωδίες, που κοντράρουν παλιούς Katatonia ή My Dying Bride. Mε πιο post περιβολή, έντονο μπάσο και έναν γκρίζο δυναμισμό, θα ακολουθήσει το "Lay Your Head To Rest"το οποίο έχει στοιχεία από την προηγούμενη δουλειά των Σουηδών και μια ανεπαίσθητη hardcore-ίλα σε μερικά μόνο σημεία της φωνής. Όσον αφορά το ομότιτλο, "Dawn Of Fear", και το "We Feel The End", είναι τα πιο ατμοσφαιρικά κομμάτια του δίσκου, που αποτελούν και άσσο στο μανίκι της μπάντας, αφού εκτός των κλασικών τους στοιχείων, και της ίδιας αργής και βαριάς υπόστασης, θα συναντήσουμε κάποια απαλά, neofolk και avant-garde στοιχεία, ενώ το "Nightwalker" βάζει ξανά μπρος στα ντεσιμπέλ.
Το "Lights On The Hill" που από μόνο του διαρκεί ένα ολόκληρο τέταρτο, μοιάζει σαν ένα μαύρο και αργό ταξίδι, ανάλογο με τη ζωή μας, που τραβά μια άγρια και δύσβατη ανηφόρα. Αργότερα, το "Inland Rain" έχει μια ημιακουστική αρχή με sludge ηχόχρωμα, που όσο προχωράει παγώνει κι άλλο το τοπίο, με μια ερεβώδη αύρα, ενώ ευθύς αμέσως, δίνεται η πάσα για το καταληκτικό "The Fall", όπου κλείνει τον δίσκο ακριβώς στο ίδιο μοτίβο, αλλά με τις ταχύτητες να είναι εμφανώς πιο ανεβασμένες σε σχέση με το υπόλοιπο σύνολο.
Eίναι άξιο θαυμασμού πως οι Σουηδοί metallers, δεν απογοητεύουν με τις δουλειές τους. Κάθε φορά ένα νέο στοιχείο θα προστεθεί ενώ η υπεροχή της δύναμης και του σκότους τους είναι επιβλητική. Επίσης αυτή η όμορφη σαπίλα, παίζει με τον συναισθηματισμό μας, και τέλος, δείχνει πόσο μπροστά κοιτούν με κάθε νέο δίσκο κάνοντας τον ακραίο ήχο, ένα είδος τέχνης.
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το "The Silent Man", δίνοντας το έναυσμα του άλμπουμ, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια, σκοτεινιάζει απευθείας το τοπίο, με έναν απόκοσμο doom/death metal χαρακτήρα και τραχιές μελωδίες, που κοντράρουν παλιούς Katatonia ή My Dying Bride. Mε πιο post περιβολή, έντονο μπάσο και έναν γκρίζο δυναμισμό, θα ακολουθήσει το "Lay Your Head To Rest"το οποίο έχει στοιχεία από την προηγούμενη δουλειά των Σουηδών και μια ανεπαίσθητη hardcore-ίλα σε μερικά μόνο σημεία της φωνής. Όσον αφορά το ομότιτλο, "Dawn Of Fear", και το "We Feel The End", είναι τα πιο ατμοσφαιρικά κομμάτια του δίσκου, που αποτελούν και άσσο στο μανίκι της μπάντας, αφού εκτός των κλασικών τους στοιχείων, και της ίδιας αργής και βαριάς υπόστασης, θα συναντήσουμε κάποια απαλά, neofolk και avant-garde στοιχεία, ενώ το "Nightwalker" βάζει ξανά μπρος στα ντεσιμπέλ.
Το "Lights On The Hill" που από μόνο του διαρκεί ένα ολόκληρο τέταρτο, μοιάζει σαν ένα μαύρο και αργό ταξίδι, ανάλογο με τη ζωή μας, που τραβά μια άγρια και δύσβατη ανηφόρα. Αργότερα, το "Inland Rain" έχει μια ημιακουστική αρχή με sludge ηχόχρωμα, που όσο προχωράει παγώνει κι άλλο το τοπίο, με μια ερεβώδη αύρα, ενώ ευθύς αμέσως, δίνεται η πάσα για το καταληκτικό "The Fall", όπου κλείνει τον δίσκο ακριβώς στο ίδιο μοτίβο, αλλά με τις ταχύτητες να είναι εμφανώς πιο ανεβασμένες σε σχέση με το υπόλοιπο σύνολο.
Eίναι άξιο θαυμασμού πως οι Σουηδοί metallers, δεν απογοητεύουν με τις δουλειές τους. Κάθε φορά ένα νέο στοιχείο θα προστεθεί ενώ η υπεροχή της δύναμης και του σκότους τους είναι επιβλητική. Επίσης αυτή η όμορφη σαπίλα, παίζει με τον συναισθηματισμό μας, και τέλος, δείχνει πόσο μπροστά κοιτούν με κάθε νέο δίσκο κάνοντας τον ακραίο ήχο, ένα είδος τέχνης.
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου