Οι Opeth κοντεύουν τα τριάντα χρόνια ύπαρξης τους, και πάντα οι ιδέες τους φυτρώνουν μέσα από το κεφάλι του Mikael Akerfeldt. Tώρα, επιστρέφουν με το δέκατο τρίτο άλμπουμ, έπειτα από δύο χρόνια και μας δείχνουν για ακόμα μια φορά την ποιητική τους φύση, αλλά πλέον εκτός των Αγγλικών, θα είναι και στα Σουηδικά σε ένα ωραίο πακέτο με τον τίτλο "In Cauda Venenum".
H μυσταγωγική εισαγωγή του "Garden Of Earthly Delights" μας ταξιδεύει αρχικά με ατμοσφαιρικούς τόνους που θυμίζουν γρηγοριανή ψαλμωδία, και αργότερα με πιο σύγχρονους και προοδευτικούς, δίνοντας πάσα για το "Dignity" που θα έρθει πιο οπερατικό και μεγαλειώδες, με εναλλαγές στις ταχύτητες και τους ήχους, ενώ το "Heart In Hand" χωρίς να διαφέρουν πολύ τα μοτίβα του, δίνει μια δυναμική αύρα στις αρχές του άλμπουμ.
Eν συνεχεία, οι πολυμορφικές ενορχηστρώσεις του "Next Of Kin" παίζουν με τη δυναμική και τις ακουστικές μελωδίες, αλλά και με το hard rock των late 70s σε συνδυασμό με ανατολίτικες μελωδίες. Από την άλλη το "Lovelorn Crime", θα θυμίσει τους Opeth της προηγούμενης δεκαετίας, σε μια συναισθηματική μπαλάντα που θυμιζει κάτι από "Windowpane" και "Burden" με μεγάλη έμφαση μάλιστα στα πλήκτρα και σε ένα εκπληκτικό solo προς το τέλος. Το "Charlatan" θα μπορούσε να μείνει στην ίδια περίοδο, καθώς είναι ένα αρκετά βαρύ progressive κομμάτι που θα χωρούσε τις καφρίλες του παρελθόντος και να πορωθούν όσοι αγάπησαν κομμάτια σαν τα "Demon Of The Fall" και "The Grand Conjuration", το οποίο του φέρνει και λίγο. Από εκεί και πέρα όμως η ατμόσφαιρα που βγαίνει από τα riffs και τις μελωδίες είναι μεγάλο ατού του δίσκου, κάτι που θα φανεί και στο "Universal Truth" και τα αργά του tempo, αλλά και στο ανατριχιαστικό "Continuum" που για άλλη μια φορά θα συνεπάρει τους φίλους της κιθάρας.
Το "The Garroter", είναι ίσως το πιο "παλιομοδίτικο" κομμάτι του δίσκου, με τις ακουστικές του λεπτομέρειες και τα στοιχειωμένα του στοιχεία σε πιάνο και ντραμς, που μοιάζει σαν να βγήκε από πλάκα παλιού γραμμοφώνου. Για το κλείσιμο του άλμπουμ, μας περιμένει το οχτάλεπτο "All Things Will Pass", που έχει μια progressive/doom αισθητική και κάποια αμυδρά folk περάσματα εδώ κι εκεί, ενώ η σινεματική του αισθητική μας συνοδεύει μέχρι το τελευταίο λεπτό.
H μουσική ποικιλομορφία, και ο τρόπος που εναλλάσσονται τα ίδια τα κομμάτια, θα αφήσουν σίγουρα τον ακροατή καθηλωμένο πάνω από τα ηχεία. Το "In Cauda Venenum" είναι ίσως ότι πιο χαρακτηριστικό για την πορεία των Σουηδών, μετά το "Heritage", ενώ και η έκδοση στην μητρική τους γλώσσα, δίνει μια ιδιαίτερη και folklore ατμόσφαιρα. Εκτός αυτού, έπειτα από δύο μέτριους δίσκους, που εγώ άκουσα σχετικά πρόσφατα, βλέπω πως αυτό που αναμένεται να κυκλοφορήσει τώρα, είναι το μεγάλο μπαμ της τωρινής τους φάσης και το 13 ίσως το τυχερό τους νούμερο.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
H μυσταγωγική εισαγωγή του "Garden Of Earthly Delights" μας ταξιδεύει αρχικά με ατμοσφαιρικούς τόνους που θυμίζουν γρηγοριανή ψαλμωδία, και αργότερα με πιο σύγχρονους και προοδευτικούς, δίνοντας πάσα για το "Dignity" που θα έρθει πιο οπερατικό και μεγαλειώδες, με εναλλαγές στις ταχύτητες και τους ήχους, ενώ το "Heart In Hand" χωρίς να διαφέρουν πολύ τα μοτίβα του, δίνει μια δυναμική αύρα στις αρχές του άλμπουμ.
Eν συνεχεία, οι πολυμορφικές ενορχηστρώσεις του "Next Of Kin" παίζουν με τη δυναμική και τις ακουστικές μελωδίες, αλλά και με το hard rock των late 70s σε συνδυασμό με ανατολίτικες μελωδίες. Από την άλλη το "Lovelorn Crime", θα θυμίσει τους Opeth της προηγούμενης δεκαετίας, σε μια συναισθηματική μπαλάντα που θυμιζει κάτι από "Windowpane" και "Burden" με μεγάλη έμφαση μάλιστα στα πλήκτρα και σε ένα εκπληκτικό solo προς το τέλος. Το "Charlatan" θα μπορούσε να μείνει στην ίδια περίοδο, καθώς είναι ένα αρκετά βαρύ progressive κομμάτι που θα χωρούσε τις καφρίλες του παρελθόντος και να πορωθούν όσοι αγάπησαν κομμάτια σαν τα "Demon Of The Fall" και "The Grand Conjuration", το οποίο του φέρνει και λίγο. Από εκεί και πέρα όμως η ατμόσφαιρα που βγαίνει από τα riffs και τις μελωδίες είναι μεγάλο ατού του δίσκου, κάτι που θα φανεί και στο "Universal Truth" και τα αργά του tempo, αλλά και στο ανατριχιαστικό "Continuum" που για άλλη μια φορά θα συνεπάρει τους φίλους της κιθάρας.
Το "The Garroter", είναι ίσως το πιο "παλιομοδίτικο" κομμάτι του δίσκου, με τις ακουστικές του λεπτομέρειες και τα στοιχειωμένα του στοιχεία σε πιάνο και ντραμς, που μοιάζει σαν να βγήκε από πλάκα παλιού γραμμοφώνου. Για το κλείσιμο του άλμπουμ, μας περιμένει το οχτάλεπτο "All Things Will Pass", που έχει μια progressive/doom αισθητική και κάποια αμυδρά folk περάσματα εδώ κι εκεί, ενώ η σινεματική του αισθητική μας συνοδεύει μέχρι το τελευταίο λεπτό.
H μουσική ποικιλομορφία, και ο τρόπος που εναλλάσσονται τα ίδια τα κομμάτια, θα αφήσουν σίγουρα τον ακροατή καθηλωμένο πάνω από τα ηχεία. Το "In Cauda Venenum" είναι ίσως ότι πιο χαρακτηριστικό για την πορεία των Σουηδών, μετά το "Heritage", ενώ και η έκδοση στην μητρική τους γλώσσα, δίνει μια ιδιαίτερη και folklore ατμόσφαιρα. Εκτός αυτού, έπειτα από δύο μέτριους δίσκους, που εγώ άκουσα σχετικά πρόσφατα, βλέπω πως αυτό που αναμένεται να κυκλοφορήσει τώρα, είναι το μεγάλο μπαμ της τωρινής τους φάσης και το 13 ίσως το τυχερό τους νούμερο.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου