Ένας θρυλικός κιθαρίστας που τολμάει πάντα να κάνει αισθητή την παρουσία του, όχι μόνο μέσω της μουσικής του, αλλά και με τις δηλώσεις του, επιστρέφει με ένα νέο ηχητικό εγχείρημα. Ο λόγος για τον βιρτουόζο Michael Schenker, που έχει βάλει την υπογραφή του από τους Scorpions και τους UFO μέχριMSG και τους Temple Of Rock, εν έτει 2018, αναστένεται δισκογραφικά, έχοντας στο πλάι του παλιούς και καλούς φίλους/συνεργάτες.
Η αρχή του "Resurrection" έρχεται αρκετά δυναμικά για τα δεδομένα του Michael Schenker, με το "Heart And Soul" και τα έντονα drums, που πάνε αντάμα με τον ρυθμό της φωνής. Ο Γερμανός σολιστικά πάει πιο απαλά την σολιστική του γραμμή, μέχρι να έρθει βέβαια ο Kirk Hammett και να βάλει το στίγμα του μέσα στη μουσική του ειδώλου του, όπως έχει και ο ίδιος αναφέρει. Το "Warrior" που ήταν και το πρώτο κομμάτι που έγινε γνωστό από αυτό το all star team, είναι πολύ πιο επικό και στα αργά του τεμπο, συνδυάζει όλες τις φωνές που αγαπήσαμε από το πέρας της ιστορίας των MSG, ενώ ο ιθύνων νους δείχνει τα δόντια του και τις δυνάμεις του, πέρα όσων έχουμε συνηθίσει στα προηγούμενα χρόνια, περνώντας στα heavy metal σύνορα, κάτι που συμβαίνει κιθαριστικά στο "Everest" και στο ανελέητο riffing του "Time Knows When It's Time" που φέρνει τους ρυθμούς άνω κάτω, ενώ στο ρεφρέν δεν κολώνει να γίνει NWOBHM!
Aπό την άλλη η αύρα που βγαίνει μέσα από την εισαγωγή των πλήκτρων στο "Take Me To The Church", και έπειτα χύνεται σε όλο το κομμάτι και κυρίως στα ρεφρέν και τα σόλο, φέρνει στο μυαλό την χρυσή δεκαετία, ενώ το AOR στοιχείο του "Night Moods", μας ταξιδεύει άλλα δέκα χρόνια πίσω, στα 70s. Σε έναν παρόμοιο συνδυασμό συνεχίζει και το "The Girl With The Stars In Her Eyes", σε ένα απόλυτο κλίμα νοσταλγίας του δίδυμου Schenker/White.
Βέβαια όσο συνεχίζει αυτό το ταξίδι στο χρόνο, και λίγο πριν επιστρέψουμε στο σήμερα, το "Messing Around", είναι ένα cheesy τραγούδι σε πιο κλασικές rock φόρμες, με αρκετές επιρροές από το 60', τότε που ο αρχηγός, ξεκινούσε με τους σκορπιούς.
Η σινεματική αρχή του "Anchors Away", μας ξαναφέρνει στο τώρα με μια κλασικη για τα δεδομένα των μελών σύνθεση, δημιουργώντας και τον πρόλογο για το instrumental "Salvation", το οποίο μάλιστα δείχνει την έμπνευση και την ενέργεια που δεν έχει ακόμα εκλείψει από τον Michael Schenker, ενώ βλέπουμε ξανά μέσα από τα leads του, πράγματα με τα οποία τον μάθαμε κρυμμένα πίσω από τα wah.
Λίγο πριν το τέλος, το "Living Worth A Living" επιστρέφοντας σε πιο κλασικές φόρμες, αποτελεί ένα από τα πιο σοβαρά και στακάτα κομμάτια του δίσκου με ελάφρια ξεσπάσματα, οδηγώντας μας έτσι στο επηρρεασμένο και από το εξώφυλλο "The Last Supper", το οποίο μάλιστα τρόπο τινά περιγράφει όπως λέει και ο τίτλος ένα τραπέζι, αλλά όχι αυτό του Ιησού, και ελπίζω πως όχι και των μελών τούτου του supergroup.
Θεωρώ πως η περιοδεία που έκανε με το πάλαι ποτέ, θρυλικό line up του, του έδωσε ξανά θάρρος και έμπνευση, ξεφεύγοντας από πράγματα που ενδεχομένως δεν τον αντιπροσώπευαν. Η παρέα με τους Mc Auley, Barden, White και Bonnet τον έκανε να συνδυάσει το παρόν με το παρελθόν σε μια ένωση απαλών μα και δυνατών, έντονων στιγμών,
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η αρχή του "Resurrection" έρχεται αρκετά δυναμικά για τα δεδομένα του Michael Schenker, με το "Heart And Soul" και τα έντονα drums, που πάνε αντάμα με τον ρυθμό της φωνής. Ο Γερμανός σολιστικά πάει πιο απαλά την σολιστική του γραμμή, μέχρι να έρθει βέβαια ο Kirk Hammett και να βάλει το στίγμα του μέσα στη μουσική του ειδώλου του, όπως έχει και ο ίδιος αναφέρει. Το "Warrior" που ήταν και το πρώτο κομμάτι που έγινε γνωστό από αυτό το all star team, είναι πολύ πιο επικό και στα αργά του τεμπο, συνδυάζει όλες τις φωνές που αγαπήσαμε από το πέρας της ιστορίας των MSG, ενώ ο ιθύνων νους δείχνει τα δόντια του και τις δυνάμεις του, πέρα όσων έχουμε συνηθίσει στα προηγούμενα χρόνια, περνώντας στα heavy metal σύνορα, κάτι που συμβαίνει κιθαριστικά στο "Everest" και στο ανελέητο riffing του "Time Knows When It's Time" που φέρνει τους ρυθμούς άνω κάτω, ενώ στο ρεφρέν δεν κολώνει να γίνει NWOBHM!
Aπό την άλλη η αύρα που βγαίνει μέσα από την εισαγωγή των πλήκτρων στο "Take Me To The Church", και έπειτα χύνεται σε όλο το κομμάτι και κυρίως στα ρεφρέν και τα σόλο, φέρνει στο μυαλό την χρυσή δεκαετία, ενώ το AOR στοιχείο του "Night Moods", μας ταξιδεύει άλλα δέκα χρόνια πίσω, στα 70s. Σε έναν παρόμοιο συνδυασμό συνεχίζει και το "The Girl With The Stars In Her Eyes", σε ένα απόλυτο κλίμα νοσταλγίας του δίδυμου Schenker/White.
Βέβαια όσο συνεχίζει αυτό το ταξίδι στο χρόνο, και λίγο πριν επιστρέψουμε στο σήμερα, το "Messing Around", είναι ένα cheesy τραγούδι σε πιο κλασικές rock φόρμες, με αρκετές επιρροές από το 60', τότε που ο αρχηγός, ξεκινούσε με τους σκορπιούς.
Η σινεματική αρχή του "Anchors Away", μας ξαναφέρνει στο τώρα με μια κλασικη για τα δεδομένα των μελών σύνθεση, δημιουργώντας και τον πρόλογο για το instrumental "Salvation", το οποίο μάλιστα δείχνει την έμπνευση και την ενέργεια που δεν έχει ακόμα εκλείψει από τον Michael Schenker, ενώ βλέπουμε ξανά μέσα από τα leads του, πράγματα με τα οποία τον μάθαμε κρυμμένα πίσω από τα wah.
Λίγο πριν το τέλος, το "Living Worth A Living" επιστρέφοντας σε πιο κλασικές φόρμες, αποτελεί ένα από τα πιο σοβαρά και στακάτα κομμάτια του δίσκου με ελάφρια ξεσπάσματα, οδηγώντας μας έτσι στο επηρρεασμένο και από το εξώφυλλο "The Last Supper", το οποίο μάλιστα τρόπο τινά περιγράφει όπως λέει και ο τίτλος ένα τραπέζι, αλλά όχι αυτό του Ιησού, και ελπίζω πως όχι και των μελών τούτου του supergroup.
Θεωρώ πως η περιοδεία που έκανε με το πάλαι ποτέ, θρυλικό line up του, του έδωσε ξανά θάρρος και έμπνευση, ξεφεύγοντας από πράγματα που ενδεχομένως δεν τον αντιπροσώπευαν. Η παρέα με τους Mc Auley, Barden, White και Bonnet τον έκανε να συνδυάσει το παρόν με το παρελθόν σε μια ένωση απαλών μα και δυνατών, έντονων στιγμών,
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου