Σάββατο απόγευμα, κι ενώ το ολόγιομο κρυβόταν πίσω από τα σύννεφα, αναμενόταν μια νυχτερινή τελετή προς τιμήν του. Το "Under The Pagan Moon Fest" άνοιξε τις πόρτες του γύρω στις 19:30 και οι υμνολογίες μας προς τη Σελήνη σε λίγο θα έπαιρναν σάρκα.
Λίγο πριν τις 20:00 παίρνουν το βάπτισμα του πυρός για τη βραδιά οι Primal Cult. Οι melodic black metallers από το Άργος για μισή ώρα έπαιξαν κομμάτια από το ΕΡ τους κι από τη δουλειά που ετοιμάζουν, τα οποία θεωρώ πως ήταν ότι πρέπει για την έναρξη του Σαββατοβραδού μας. Το ύφος τους γεμάτο από ελληνικές μελωδίες και αρχαιότροπες κιθαρωδίες με έναν επικό χαρακτήρα προσωπικά με συνεπήρε καθώς ερχόμουν για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική τους. Με γοήτευσε ότι στις δυνάμεις τους υπήρχε γυναίκα στην κιθάρα κάτι που δεν είναι τόσο σύνηθες, όπως επίσης και ότι το βάψιμο τους προέτρεπε λίγο στους "Μεγάλους Παλαιούς" Blasphemy και Profanatica. Μπορεί η μουσική τους να μη μας προέτρεπε σε τέτοια συγκροτήματα αλλά ήταν αρκετή για να μαγέψει, αν και τα πλήκτρα δυστυχώς δεν τα άκουγα σχεδόν καθόλου.
(8,5/10)
Για άλλο ένα μισάωρο περίπου τη σκυτάλη πήραν οι Synteleia. Αγνό και πρωτόγονο black/death metal όπου πολλές φορές συνδύαζε το μονολιθικό ήχο με προσθήκες γυναικείων φωνητικών δυνατά μπάσα και πολλά σολιστικά τα οποία όμως δυστυχώς χάνονταν ακούγοντας μόνο τις τσιρίδες από τα σηκώματα. O Nyktelios φωνητικά μπορούσε να μας τραντάξει όλους και ήταν και αυτό που πραγματικά ευχαριστήθηκα με ευκολία, καθώς γενικότερα ο ήχος μπερδευόταν και η ρυθμική κιθάρα πολλές φορές τρύπαγε αυτιά. Παρ'όλα αυτά το σετ τους περιελάμβανε κομμάτια κυρίως από την επερχόμενη δουλειά των συμπατριωτών μας και μια διασκευή στο Archon των Rotting Christ για το τέλος.
(7/10)
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, και με το απόλυτο σκοτάδι στο Gagarin ανεβαινουν οι επίσης "δικοί" μας Necrohell. Υπό τον ήχο της πένθιμης καμπάνας και με τα φωτορυθμικά να συμμετέχουν στην καταιγίδα που ερχόταν οι Έλληνες black metallers μας έφεραν λίγο Νορβηγικό ψύχος με τα κοφτά και ξυραφιασμένα riffs τους. O ήχος της κιθάρας σε συνδυασμό με το μπάσο ήταν πεντακάθαρος ενώ ο γνωστός Maelstrom πίσω από το drumkit ήταν πραγματικό πολυβόλο. Ομολογώ πως παρ'όλο που ακούω αρκετά χρόνια τη μουσική των Necrohell ήταν η πρώτη φορά που τους είδα live και η μουσική τους, μεταξύ αγνού 90s black metal και με μερικα punk/black n roll περάσματα απέσπασε από τους γύρω μου αρκετά θετικά σχόλια, όπως κι εμένα με άφησαν ικανοποιημένο καταλαβαίνοντας και ιδίοις όμασι γιατί είναι από τις δυνατότερες μπάντες στο ελληνικό underground.
(9/10)
Έχοντας επίσης πολλά θετικά σχόλια, οι Horn, ερχόμενοι από τη Γερμανία ανεβαίνουν στη σκηνή με πολύ αέρα και συστύνονται μπροστά μας στα ελληνικά. Η μουσική τους κατεύθυνση επίσης ταίριαζε απόλυτα με το "τελετουργικό" της βραδιάς καθώς το παγανιστικό τους στυλ με τις παραδοσιακές τους μελωδίες αμέσως με κέρδισε. Το γερμανικό folk έδωσε μια πιο γλυκιά επίγευση στο live και συνδυάστηκε απόλυτα με τις κιθάρες και τα black metal riffs τους. Τα λίγα σφυρίγματα στις κιθάρες δεν πτόησαν κανέναν αλλά αυτό που πραγματικά με κέρδισε στην εμφάνιση τους ήταν ο mainman τους Nerrath με τις εναλλαγές του μεταξύ growls και καθαρών φωνητικών. Mπορεί να ασχολήθηκα λίγο μόνο με τη φετινή τους κυκλοφορία αλλά η αισθητική της μουσικής τους με έκανε να τους ψάξω λίγο παραπάνω!
(8,5/10)
Kι ενώ η ατμόσφαιρα ήδη έχει ζεσταθεί και περιμένουμε να ακούσουμε τις ορφικές μελωδίες τους, λίγο μετά τις 23:30 στη σκηνή ανεβαίνουν οι Kawir. Το ενακρτήριο "Lykaon" από το νέο τους album ήταν αρκετό για να σκορπίσει το χάος. Παίζοντας αρκετά από το ολόφρεσκο "Εξιλασμό" όπως τα "Θυέστεια Δείπνα", το "Τάνταλος" ή το "Αγαμέμνων" μαζί με τον Αλέξανδρο από τους Macabre Omen, φυσικά δεν άφησαν κατά μέρος το πρόσφατο και μη παραλθόν τους. Επί μιάμιση ώρα ακούσαμε ύμνους όπως το "Ποσειδών", "Ophiolatreia", "Hymn To Winds" και "Xαίρε Τρίμορφη Θεά" αλλά και μετά το encore τους, υπό τις ιαχές του κοινού ακούστηκαν και το "Ερμής Ψυχοπομπός" το αφιερωμένο στον "Πολωνό", "Άρτεμις" και το "Προς Κάβειρους". Με τον ήχο επί των πλείστων στο πλευρό τους δύσκολα άφησαν κάποιον με παράπονο, ενώ επίσης ο Πανδίων στα πνευστά κατά το το "Διόνυσος" και το τελικό "Χαίρε Βάκχε", όπως είναι λογικό μοίραζε κρασί στο κοινό, από το φλασκί του μαζί με τον Porphyrion, ο οποίος φυσικά μας έρραινε που και που και εκστασιαζόμασταν. Xαίρε Kawir!
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Λίγο πριν τις 20:00 παίρνουν το βάπτισμα του πυρός για τη βραδιά οι Primal Cult. Οι melodic black metallers από το Άργος για μισή ώρα έπαιξαν κομμάτια από το ΕΡ τους κι από τη δουλειά που ετοιμάζουν, τα οποία θεωρώ πως ήταν ότι πρέπει για την έναρξη του Σαββατοβραδού μας. Το ύφος τους γεμάτο από ελληνικές μελωδίες και αρχαιότροπες κιθαρωδίες με έναν επικό χαρακτήρα προσωπικά με συνεπήρε καθώς ερχόμουν για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική τους. Με γοήτευσε ότι στις δυνάμεις τους υπήρχε γυναίκα στην κιθάρα κάτι που δεν είναι τόσο σύνηθες, όπως επίσης και ότι το βάψιμο τους προέτρεπε λίγο στους "Μεγάλους Παλαιούς" Blasphemy και Profanatica. Μπορεί η μουσική τους να μη μας προέτρεπε σε τέτοια συγκροτήματα αλλά ήταν αρκετή για να μαγέψει, αν και τα πλήκτρα δυστυχώς δεν τα άκουγα σχεδόν καθόλου.
(8,5/10)
Για άλλο ένα μισάωρο περίπου τη σκυτάλη πήραν οι Synteleia. Αγνό και πρωτόγονο black/death metal όπου πολλές φορές συνδύαζε το μονολιθικό ήχο με προσθήκες γυναικείων φωνητικών δυνατά μπάσα και πολλά σολιστικά τα οποία όμως δυστυχώς χάνονταν ακούγοντας μόνο τις τσιρίδες από τα σηκώματα. O Nyktelios φωνητικά μπορούσε να μας τραντάξει όλους και ήταν και αυτό που πραγματικά ευχαριστήθηκα με ευκολία, καθώς γενικότερα ο ήχος μπερδευόταν και η ρυθμική κιθάρα πολλές φορές τρύπαγε αυτιά. Παρ'όλα αυτά το σετ τους περιελάμβανε κομμάτια κυρίως από την επερχόμενη δουλειά των συμπατριωτών μας και μια διασκευή στο Archon των Rotting Christ για το τέλος.
(7/10)
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, και με το απόλυτο σκοτάδι στο Gagarin ανεβαινουν οι επίσης "δικοί" μας Necrohell. Υπό τον ήχο της πένθιμης καμπάνας και με τα φωτορυθμικά να συμμετέχουν στην καταιγίδα που ερχόταν οι Έλληνες black metallers μας έφεραν λίγο Νορβηγικό ψύχος με τα κοφτά και ξυραφιασμένα riffs τους. O ήχος της κιθάρας σε συνδυασμό με το μπάσο ήταν πεντακάθαρος ενώ ο γνωστός Maelstrom πίσω από το drumkit ήταν πραγματικό πολυβόλο. Ομολογώ πως παρ'όλο που ακούω αρκετά χρόνια τη μουσική των Necrohell ήταν η πρώτη φορά που τους είδα live και η μουσική τους, μεταξύ αγνού 90s black metal και με μερικα punk/black n roll περάσματα απέσπασε από τους γύρω μου αρκετά θετικά σχόλια, όπως κι εμένα με άφησαν ικανοποιημένο καταλαβαίνοντας και ιδίοις όμασι γιατί είναι από τις δυνατότερες μπάντες στο ελληνικό underground.
(9/10)
Έχοντας επίσης πολλά θετικά σχόλια, οι Horn, ερχόμενοι από τη Γερμανία ανεβαίνουν στη σκηνή με πολύ αέρα και συστύνονται μπροστά μας στα ελληνικά. Η μουσική τους κατεύθυνση επίσης ταίριαζε απόλυτα με το "τελετουργικό" της βραδιάς καθώς το παγανιστικό τους στυλ με τις παραδοσιακές τους μελωδίες αμέσως με κέρδισε. Το γερμανικό folk έδωσε μια πιο γλυκιά επίγευση στο live και συνδυάστηκε απόλυτα με τις κιθάρες και τα black metal riffs τους. Τα λίγα σφυρίγματα στις κιθάρες δεν πτόησαν κανέναν αλλά αυτό που πραγματικά με κέρδισε στην εμφάνιση τους ήταν ο mainman τους Nerrath με τις εναλλαγές του μεταξύ growls και καθαρών φωνητικών. Mπορεί να ασχολήθηκα λίγο μόνο με τη φετινή τους κυκλοφορία αλλά η αισθητική της μουσικής τους με έκανε να τους ψάξω λίγο παραπάνω!
(8,5/10)
Kι ενώ η ατμόσφαιρα ήδη έχει ζεσταθεί και περιμένουμε να ακούσουμε τις ορφικές μελωδίες τους, λίγο μετά τις 23:30 στη σκηνή ανεβαίνουν οι Kawir. Το ενακρτήριο "Lykaon" από το νέο τους album ήταν αρκετό για να σκορπίσει το χάος. Παίζοντας αρκετά από το ολόφρεσκο "Εξιλασμό" όπως τα "Θυέστεια Δείπνα", το "Τάνταλος" ή το "Αγαμέμνων" μαζί με τον Αλέξανδρο από τους Macabre Omen, φυσικά δεν άφησαν κατά μέρος το πρόσφατο και μη παραλθόν τους. Επί μιάμιση ώρα ακούσαμε ύμνους όπως το "Ποσειδών", "Ophiolatreia", "Hymn To Winds" και "Xαίρε Τρίμορφη Θεά" αλλά και μετά το encore τους, υπό τις ιαχές του κοινού ακούστηκαν και το "Ερμής Ψυχοπομπός" το αφιερωμένο στον "Πολωνό", "Άρτεμις" και το "Προς Κάβειρους". Με τον ήχο επί των πλείστων στο πλευρό τους δύσκολα άφησαν κάποιον με παράπονο, ενώ επίσης ο Πανδίων στα πνευστά κατά το το "Διόνυσος" και το τελικό "Χαίρε Βάκχε", όπως είναι λογικό μοίραζε κρασί στο κοινό, από το φλασκί του μαζί με τον Porphyrion, ο οποίος φυσικά μας έρραινε που και που και εκστασιαζόμασταν. Xαίρε Kawir!
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου