Dio Returns?...Δε νομίζω Wendy

 Ένα από τα μεγαλύτερα heavy metal viral των ημερών, είναι η περιβόητη περιοδεία "Dio Returns". Για όσους δε γνωρίζουν, δε θα ξεθάψουν, ούτε θα αναστήσουν τον Ronnie James Dio, αλλά θα βγάλουν ένα πολυεξοδο, εντυπωσιακό, κατά τ'άλλα, ολόγραμμα του Dio, ναι, σαν να βλέπουμε σκηνή Star Wars.

Oι Vallenfyre στο Metal View: "Ο νέος μας δίσκος είναι σαν ένα μουσικό ταξίδι στην εφηβεία μας"

H Μεγάλη Βρετανία φημίζεται για τη συννεφιά και το σκοτάδι της, όχι μόνο ως καιρικό φαινόμενο αλλά και ως μουσικό με τις αμέτρητες doom και death metal μπάντες της. Ένας εκ των μεγαλύτερων πρωτεργατών της εν λόγω σκηνής είναι και ο frontman των Vallenfyre και ιθύνων νους των Paradise Lost, Greg Mackintosh. Το Metal View, μίλησε μαζί του για την πιο πρόσφατη δουλειά των Vallenfyre και το φινάλε τους, αλλά και από που άντλησε τόση έμπνευση για το "Fear Those Who Fear Him".

FACELESS GOD-BEHOLD THE THRONE OF CHRISTIAN TYRANNY (Album Review)

 Toυς Faceless God τους άκουσα πρώτη φορά το 2013, στην επέτειο των 20 χρόνων τους, και στην κυκλοφορία του τότε πολυαναμενόμενου ομώνυμου ντεμπούτου τους . Oι black metallers από την Πτολεμαϊδα φέτος κυκλοφορούν αισίως τη δεύτερη τους ολοκληρωμένη δουλειά με αρκετές αλλαγές στον ήχο τους αγγίζοντας και άλλες πτυχές του ακραίου ήχου.

ORDER-LEX AMANTIAE (Album Review)

Οι Order έρχονται από τη Νορβηγία και δεν είναι καθόλου τυχαίοι καθώς ιθύνων νους τους είναι ο Anders Odden (Satyricon, Cadaver, Celtic Frost) και μαζί του ακολουθούν ο Manheim στα τύμπανα και ο Messiah πίσω από το μικρόφωνο, που αποτελούσαν τις πρώτες στρατιές της underground εποχής των Mayhem, πίσω στα μέσα του 80'.
Φέτος, έπειτα από τέσσερα χρόνι από τη δημιουργία τους, και ένα demo tape, οι Σκανδιναβοί black metallers, κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους, το "Lex Amantiae".

VALLENFYRE-FEAR THOSE WHO FEAR HIM (Album Review)

Οι doom/death metallers από το Halifax, αισίως βρίσκονται στο τρίτο τους album, "Fear Those Who Fear Him". Oμολογώ πως δε περίμενα ιδιαίτερη εξέλιξη στις αρχές αυτού του project, πριν 6 περίπου χρόνια, αλλά τελικά διαψεύστηκα και βλέπουμε πως ο ιθύνων νους, Greg Mackintosh, συνεχίζει ακάθεκτος δίνοντας βάση στις επιρροές που είχε από μικρός.

ΑΝΑΤΗΕΜΑ-THE OPTIMIST (Album Review)

 Οι Anathema, όντας ένα από τα μεγαλύτερα σχήματα στο depressive rock/metal, έχει φανατικούς οπαδούς, αλλά  και μερίδα haters, που συνήθως υμνούν τις παλιές τους doom εποχές, απορίπτοντας πλήρως τις νέες τους δουλειές, ενώ μερικοί μιλούν, και μάλιστα πιο στοχευμένα, ότι αντιγράφουν τους εαυτούς τους. Φοβούμενος κι εγώ γι αυτό, και κρατώντας μικρό καλάθι, τελικά με το "The Optimist", έπεσα λίγο έξω.

REX BROWN-SMOKE ON THIS... (Album Review)

Το παρελθόν του ταλαντούχου μπασίστα (και όχι μόνο), Rex Brown, ήταν μεγαλειώδες και λαμπρό, καθώς ήταν συνιδρυτής δύο εκ των μεγαλύτερων heavy θρύλων του Αμερικάνικου Νότου, των Pantera και των Down, ενώ παράλληλα πέρασε και για ένα φεγγάρι από το στρατόπεδο του Kirk Windstein, τους Crowbar.
Εν έτει 2017, και πολύ μετά από τις εν λόγω συνεργασίες του, αποφάσισε τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες να τις εκφράσει στο πρώτο του solo album, "Smoke On This...".

Ο Αμερικάνος επηρεασμένος από τα κλασικά rock ακούσματα του αλλά και τις southern και country καταβολές του, δημιούργησε ένα πάντρεμα ήχων, που γίνεται εμφανές από την πρώτη κιόλας εναρκτήρια νότα!

To "Lone Rider" λοιπόν έχει έναν ελαφρύ groove χαρακτήρα, με την old school αύρα που προείπα, ενώ το "Crossing Lines" βαραίνει και γίνεται πιο αργό και μελωδικό.
To "Buried Alive" από την άλλη με το ακουστικό του ηχόχρωμα θυμίζει εξοχές του Νότου, σαν αυτές που μεγάλωσε ο μεγάλος Dimebag Darrell, για τον οποίο είναι και  αφιερωμένο. Στο ίδιο country style όμως βλέπουμε πως είναι και το "Fault Line".

To "Τrain Song" και το "What Comes Around", θυμίζει δυνατές εποχές του παρελθόντος του, μαζί με το πιο smoothy "Get Yourself Alright" που έχει πολλά κοινά με το "This Love" των Pantera, ενώ έναν πιο bluesy εαυτό βγάζει ο Rex με το "Grace".

Τέλος, το άλμπουμ αυτό, περικλυέται από μια ψυχεδελική 70s ατμόσφαιρα, με το " "Best Of Me" το οποίο έχει φωνητικά α λά David Gilmour, και riffs α λά "Planet Caravan", και μαζί με τον επίλογο του "Οne Of These Days", καταλαβαίνουμε πως μετά από την έντονη του δεκαετεία με τους heavy metal υμνιστές του Νότου, ήθελε μέσω του προσωπικού του δίσκου να παρουσιάσει άγνωστες πτυχές γεμάτες γεύσεις από ουίσκι, αρώματα από εξοχές, και άφθονο Rock N Roll!

(8,5/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης