Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

INSOMNIUM-WINTER'S GATE (Album Review)


 Οι Φινλανδοί Insomnium ανέκαθεν ήταν μια από τις πιο σκοτεινές και μυστηριώδεις μπάντες του death metal. Ο μελωδικός τους ήχος και ο σκληρός αλλά επικός τους χαρακτήρας πάντα κέρδιζε τους fans, αλλά με το Winter's Gate, και έπειτα από 2 χρόνια δισκογραφικής σιωπής πολλά πράγματα αλλάζουν και διάφορες ευχάριστες εκπλήξεις έρχονται.

Ουσιαστικά το άλμπουμ περιλαμβάνει ένα και μοναδικό κομμάτι χωρισμένο σε εφτά μέρη, στα οποία τα συναισθήματα, οι μελωδίες και οι ταχύτητες εναλλάσονται, κρατώντας όμως σταθερή την σκοτεινή και μελαγχολική αύρα που ταιριάζει σε ένα χειμερινό τοπίο.

Το πρώτο κομμάτι αυτής της "επταλογίας", δίνει την έναρξη πατώντας σε soundtrack-ικά μονοπάτια, ενώ σιγά σιγά βγάζει προς τα έξω έναν πιο επικό χαρακτήρα που κρατάει επί των πλείστων καθ'όλη την διάρκεια. Στο δεύτερο κομμάτι, όντας πανομοιότυπο με το πρώτο, με κερδίζουν οι πολυφωνίες και οι folk πινελιές, τις οποίες βέβαια συναντάμε διάσπαρτα  σε όλο τον δίσκο.

Τα μεσαία μέρη του δίσκου μας συστήνουν τον πιο αργό, εώς doom εαυτό τους, τα καθαρά φωνητικά, τους ακουστικούς και ηλεκτρονικούς πειραματισμούς τους αλλά και κάποιες Νορβηγικές επιρροές τύπου Ulver ή Borknagar. Ειδικά με το τέταρτο part,  οι καθαρές κιθάρες, τα πολυφωνικά μέρη και τα πιο black metal περάσματα, αποκλείεται να μη μπορέσουν να αγγίξουν τις πιο σκοτεινές και μοναχικές ψυχές της εποχής που περιμένουμε!

Το αργό αλλά επικό στυλ, με τα "βαρβάτα", brutal φωνητικά συνεχίζεται όμως, και έτσι δίνεται το έναυσμα για τα τελευταία μέρη του δίσκου, καθώς η ατμόσφαιρα μαυρίζει κι άλλο. Το έβδομο και τελευταίο μέρος, είναι ότι πιο αργό, σκοτεινό αλλά και καινοτόμο έχουν γράψει ποτέ οι Φινλανδοί, φτιάχνωντας έτσι, έναν επίλογο γεμάτο από τα best of στοιχεία της εν λόγω δουλειάς τους.

Νομίζω πως με αυτή την κυκλοφορία, οι Insomnium κάνουν ένα τεράστιο άλμα στην σχεδόν 20χρονη καριέρα τους, και μάλλον βγαίνουν κερδισμένοι, καθώς οι συνθέσεις τους αγγίζουν την ψυχή. Οι πύλες λοιπόν ανοίγουν, και ένας παγερός άνεμος μας καλωσορίζει.

(10/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια: