Ο Olli Pekka Laine είναι ένας υπερδραστήριος μουσικός, ειδικά τα τελευταία χρόνια, με την επιστροφή του στους σπουδαίους Amorphis. Φέτος, κάνοντας ένα μεγάλο βήμα στην καριέρα του, ο Φιλανδός μπασίστας συνέστησε το προσωπικό του project μαζί με φίλους και συνοδοιπόρους από τα παλιά. Πέρα όμως από το προσωπικό του παρελθόν η μουσική απασχολεί και το καλλιτεχνικό του, η οποία είναι γεμάτη αναμίξεις κα έντονες επιρροές από διάφορες δεκαετίες. Ο λόγος για όλα αυτά στον ίδιον, που μιλά στο Metal View για τους Octoploid.
-Αρχικά πώς προέκυψε η ιδέα για τους Octoploid; Ήταν κάτι που σχεδίαζες πολύ καιρό;
Ναι, είναι κάτι που σχεδιάζω εδώ και δεκαετίες, οπότε είναι στο μυαλό μου για χρόνια. Είχα, μια μικρή παύση από τη δουλειά μου κατά την περίοδο του COVID και, μετά από αυτό, υπήρχε ένας σωρός τραγουδιών στο συρτάρι μου. Έτσι σκέφτηκα, εντάξει, αφού έχω ένα σχέδιο τόσα χρόνια για ένα σόλο άλμπουμ και τώρα μπορώ να το κάνω, αν δεν το κάνω άμεσα, δεν θα γίνει ποτέ. Οπότε, το έβαλα σε δράση και κάλεσα τον Mikko, για να επεξεργαστεί τα ντραμς, και τον ρώτησα αν θα ήθελε να παίξει κανονικά. Έχει το δικό του στούντιο κοντά στο σπίτι μου που ηχογραφούμε και προβάρουμε. Οπότε, ήταν εύκολο να πάω εκεί και να αρχίσω να ηχογραφώ τα τραγούδια κανονικά. Στην αρχή ήταν αρκετά αβέβαιο αν θα ήταν άλμπουμ ή demo, ποιος θα συμμετείχε στην ηχογράφηση κ.λπ., αλλά τελικά βρήκαμε τον Peter, τον κιθαρίστα, και τα πράγματα ξεκίνησαν να κυλούν από εκεί. Είχαμε περίπου τέσσερα τραγούδια μέχρι τότε και άρχισε να παίζει τις κιθάρες. Και μετά από αυτό, νομίζω ότι ήταν εύκολο να επιστρέψουμε στα φωνητικά και να αρχίσω να γράφω τους στίχους. Βέβαια υπήρχε στο νου μου και ο βραχνάς όπου τα συγκροτήματα που είχα, όπως οι Amorphis, οι Barren Earth ή οι Mannhai, είναι σαν μια ομάδα και λειτουργούν δημοκρατικά. Όλοι έχουμε τη γνώμη μας και υπάρχουν και παραγωγοί που συμμετέχουν. Και μερικές φορές είναι πολύ εύκολο να δουλέψεις έτσι και είναι καλό, αλλά εδώ κάποιες φορές αισθάνομαι ότι έχω περισσότερα να πω από μόνος μου σε σχέση με τις μπαντες που παίζω, οπότε θέλω να βρίσκω μόνος μου κάθε τι είναι κατάλληλο. Μεταξύ άλλων, ήταν κάπως αναγκαίο για μένα να δημιουργήσω το σόλο συγκρότημά μου αυτή τη στιγμή, για να μπορώ να δουλέψω με άλλες μπάντες πιο ελεύθερα.
-Πριν σε ρωτήσω για την ταυτότητα και το στυλ του συγκροτήματος και του άλμπουμ, θα ήθελα να ρωτήσω, ποια ήταν η αντίδραση τόσο για το άλμπουμ σας όσο και για τις ζωντανές εμφανίσεις με τους Octoploid;
Ναι, ήταν πολύ καλή η ανταπόκριση μέχρι τώρα. Νομίζω ότι ο κόσμος το εκτιμά και φυσικά δεν είναι για όλους, το καταλαβαίνω απολύτως. Αν κάποιος είναι περισσότερο στο power metal ή το industrial metal ή ό,τι άλλο, και είναι ανοιχτόμυαλος μπορεί να του αρέσει, αλλά είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που θα ήθελε κάποιος να αγοράσει σαν δίσκο με βεβαιότητα. Αλλά γενικά, η αντίδραση ήταν πολύ καλή και είμαι πολύ ευχαριστημένος με αυτό. Οι κριτικές είναι πολύ καλές και είμαι πολύ χαρούμενος γιατί υπάρχει αλληλεπίδραση και κουβέντες σχετικά με αυτό που έχω κάνει, κι ως επί των πλείστων τα σχόλια είναι θετικά.
Το Δελτίο Τύπου από την εταιρεία σας περιγράφει τη μουσική των Octoploid ως 70s death metal και για μένα ακούγεται σωστό. Ήταν αυτό το σημείο και η σφραγίδα που θέλατε να δώσετε με τους Octoploid;
Ναι, ήθελα να έχω μια λίγο διαφορετική προσέγγιση στη μουσική και τον ήχο των Octoploid γενικά. Ήθελα να έχω ψυχεδέλεια και δεν ήθελα να έχω έναν σύγχρονο, γυαλισμένο ήχο metal στο άλμπουμ. Ήθελα να είναι πολύ βασικό το επίπεδο, με λίγο 90s death metal και alternative rock και τα λοιπά. Θα ήταν αδύνατο να δημιουργήσουμε κάποια από τα σόλος με ένα σύγχρονο metal ήχο. Οπότε είναι κάτι που μου βγήκε φυσικά, καθώς έχω κολλήσει λίγο στη δεκαετία του '90 με την παραγωγή. Προσωπικά, δεν είμαι πολύ φίλος με το πώς ακούγεται η παραγωγή σήμερα στο metal, ή γενικά στην παραγωγή. Αν ακούσεις για παράδειγμα, το τελευταίο άλμπουμ των Black Sabbath, το 13, δεν είναι κάτι που θα ήθελα να ακούσω, γιατί είναι λίγο υπερβολικά γυαλισμένο. Αν σκεφτείς, για παράδειγμα, μεγάλα metal συγκροτήματα σήμερα, τα άλμπουμ τους είναι υπερπαραγωγή και χάνεται πολύ η ουσία. Έτσι, ήθελα να κρατηθώ μακριά από αυτό. Δεν λέω ότι είναι κακό, εξυπηρετεί τον σκοπό του με κάποια συγκροτήματα, αλλά με αυτό το πρότζεκτ, δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Οπότε, ναι, ήθελα να αντλήσω επιρροές από τη δεκαετία του '70, του '80 και του '90, και αυτό συνέβη φυσικά και με την παραγωγή και τη μουσική. Ήθελα να αποκτήσει ο δίσκος τη θέση του στη σκηνή, Δεν ξέρω, δεν υπάρχουν πολλές μπάντες που κάνουν αυτό το είδος μουσικής σήμερα. Ίσως οι stoner rock μπάντες και, κάποιες occult rock μπάντες να το κάνουν αυτό, σαν μια νοσταλγική παραγωγή. Αλλά, όχι αμιγώς στο metal. Ίσως λίγο οι Opeth, αλλά κι αυτοί ψάχνονται πολύ με διάφορα άλλα είδη, πολλές φορές αφήνοντας και το metal λίγο πιο πίσω. Δεν μπορώ να θυμηθώ καμία άλλη μπάντα που το κάνει σήμερα. Θέλαμε να είναι κάτι απλό να παιχτεί και απλό να ακουστεί. Νομίζω ότι είναι εύκολο να το ακούσεις και εύκολο να μπεις μέσα του. Αλλά, ελπίζω ότι υπάρχει κάτι να ανακαλύψεις και μετά από αρκετές ακροάσεις.
-Ήταν γενικά δύσκολο για σένα να παίξεις έναν death metal ήχο που είναι τόσο διαφορετικός, ή και τόσο πιο αναδρομικός από άλλες μπάντες που προτιμούν κάτι πιο βίαιο ή πιο black metal;
H ιδέα ήταν απλά να συνδυάσουμε οποιεσδήποτε επιρροές υπήρχαν μέσα μου. Ακούω πολλές southern rock μπάντες, για παράδειγμα, Allman Brothers, The New Experience, ακόμα και παλιούς Monster Magnet. Φυσικά δεν έχω σταματήσει να ακούω και death metal γυρνάω πάντα στους Entombed, τους Autopsy, Death και Morbid Angel, οπότε, είναι κάπως φυσικό πράγμα να συνδυάσουμε τα δύο μαζί. Είναι σαν να βράζουμε σε μια κατσαρόλα διαφορετικά υλικά. Και ίσως να υπάρχουν ακόμα περισσότερα είδη. Για παράδειγμα, έχουμε αρκετό blues και rock, εκεί που οι Opeth έχουν jazz, όπως τους ανέφερα πριν. Επίσης το ενδιαφέρον είναι πως ο κιθαρίστας μας δεν είναι καθόλου metal μουσικός. Και το ίδιο ισχύει και για τον ντράμερ. Οπότε δεν είμαστε μόνο μέταλ μουσικοί, είμαστε περισσότερο ροκ μουσικοί που ασχολούνται με αυτό, εκτός από τους τραγουδιστές, και εμένα που ενώνω και τα δύο. Ήταν κάπως σκόπιμος τρόπος όμως να το κάνουμε από την αρχή έτσι.
-Από ένα σημείο κι έπειτα, και οι Amorphis έμπλεκαν είδη, όπως πχ στο Elegy. Αυτό ήταν κάτι που σε έχει επηρεάσει στη σύνθεση ή το παίξιμο; Επίσης βλέπω στοιχεία στον δίσκο μέσα...
Ναι, δεν ξέρω αν ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά είναι απλώς ένας φυσικός τρόπος για μένα να συνθέτω μουσική. Στα 90s μάθαμε όλοι πώς να γράφουμε μουσική μαζί και σίγουρα για πρώιμη δουλειά το Elegy είναι πειραματικό μα και ώριμο. Εκεί είναι οι ρίζες μου. Ήταν εντελώς φυσικό για μένα να γράφω έτσι, οπότε δεν ήταν κάτι που αναγκάστηκα να κάνω. Απλώς, η μουσική βγήκε από μέσα μου και την άφησα να συμβεί. Οπότε, αυτός είναι ο λόγος που γενικά ακούγομαι έτσι. Δεν σκέφτηκα"Οκ, τώρα θα προσπαθήσω να δημιουργήσω κάτι σαν τη μουσική του Tales from the Thousand Lakes, ή κάτι από το Elegy". Ήταν απλώς , περισσότερο σαν να μην αντιστάθηκα σε αυτές τις επιρροές. Αυτή είναι η μουσική μου και είναι καθαρή έκφραση.
-Μια και μιλάμε για επιρροές και μπάντες γενικά... Αν οι Black Sabbath μπορούσαν να παίξουν έναν death metal ήχο, θα μπορούσε να είναι σαν τη μουσική των Octoploid;
-Στο άλμπουμ Beyond the Aeons, έχετε πολλές εξαιρετικές συμμετοχές και φοβερές συνεργασίες, τόσο με νυν όσο και πρώην συνεργάτες σοτ. Μέλη των Amorphis, καθώς και από τους Barren Earth, το άλλο σας συγκρότημα, τους Swallow The Sun και άλλους. Οπότε, θα ήθελα να σε ρωτήσω, πώς αποφάσισες για αυτές τις συνεργασίες και αν είχες αυτούς τους ανθρώπους στο μυαλό σου όταν έγραφες τα τραγούδια;
Όχι, δεν τους είχα στο μυαλό. Είχαμε τα τραγούδια ως ορχηστρικά πριν να αρχίσω να πλησιάζω τους τραγουδιστές. Γενικά ήθελα να έχω έναν μόνιμο τραγουδιστή και κάποιον που να μπορούσε να τραγουδήσει στο άλμπουμ, αλλά ήταν σχεδόν αδύνατο, γιατί όλοι οι καλοί τραγουδιστές είχαν ήδη δεσμευτεί και θα ήταν βαρετό να έχουμε μόνο έναν από αυτούς τους guest τραγουδιστές σε όλα τα κομμάτια. Οπότε υπήρξε η ιδέα να προσκαλέσω όλους τους τραγουδιστές με τους οποίους έχω δουλέψει στο παρελθόν, και αυτό ήταν βασικά αυτό που έγινε. Εκτός από τον Petri Eskelin, ήμουν σε επαφή μαζί του όλα αυτά τα χρόνια και πάντα σχεδιάζαμε να κάνουμε κάτι μαζί και τώρα έγινε πραγματικότητα. Είναι πραγματικά ωραίο να το έχουμε αυτό. Όπως και τον Kasper στα πλήκτρα. Επίσης, ο Pasi Koskinen ήθελε να έρθει, αλλά δεν τα καταφέραμε, διότι φύγαμε από τα deadlines κι ο ίδιος μένει μακριά για να βρισκόμασταν αν προβάρουμε και να τα γράψουμε. Οπότε, δεν είχαμε χρόνο να κάνουμε τον ήχο κοντά όσο θέλαμε. Αυτή είναι η ιστορία συνοπτικά.
-Λοιπόν, επίσης, το Beyond the Aeons έχει κάτι ψυχεδελικό, μια αίσθηση φαντασίας, αλλά ταυτόχρονα, για μένα, είναι σαν να ενώνει νοηματικά τον 20ό και 21ο αιώνα. Οπότε, τι σκεφτόσουν πίσω από τον τίτλο;
Λοιπόν, είναι μια περίπλοκη ερώτηση. Το έχεις πιάσει το νόημα κάπως... Ο τίτλος για μένα αντιπροσωπεύει κάτι σαν μια παγκόσμια μουσική και μέσα από αυτήν να ανακαλύπτεις νέο, και επίσης κάτι που είναι έξω από αυτή τη ζωή, και έξω από αυτό το σύμπαν. Έχει να κάνει και με το θάνατο Και είναι ένα καλλιτεχνικό παιχνίδι. Επίσης το ομότιτλο κομμάτι είναι ορχηστρικό, οπότε εντείνει αυτή την ασάφεια και τη φαντασία που λέμε. Είναι πολύ ψυχεδελικό όπως είπες. Επίσης ακουγόταν τόσο ωραίος ο τίτλος του κομματιού και σνα τίτλος ολόκληρου του άλμπουμ, και μαζί με το εξώφυλλο έδενε τέλεια. Από τη μία είναι μια βαρετή ιστορία για τη δημιουργία του τίτλου, κι από την άλλη κάνεις ένα ταξίδι μέσα του.
-Λίγο καιρό πριν κυκλοφορήσατε με τους Amorphis το live άλμπουμ Antavastia, το οποίο είναι ένας φόρος τιμής στην κληρονομιά και τα 30 χρόνια του Tales from the Thousand Lakes. Θα ήθελα να σε ρωτήσω για τις αναμνήσεις σου από αυτή τη συναυλία. Νιώθεις κάποια νοσταλγία παίζοντας αυτά τα παλιά τραγούδια;
Ήταν η περίοδος του COVID. Είχαμε αυτόν τον χώρο για μερικές μέρες και ηχογραφήσαμε δύο live άλμπουμ εκεί, το Queen of Time και το Tales of a Thousand Lakes. Ο λόγος που κάναμε το Tales of a Thousand Lakes ήταν γιατί σχεδιάζαμε περιοδεία στη Βόρεια Αμερική για να παίξουμε το άλμπουμ ολόκληρο. Αλλά μόλις άρχισε ο COVID, καταλάβαμε ότι αυτό δεν θα συνέβαινε. Έτσι, ήταν το πιο φυσικό πράγμα να το κάνουμε ως φόρο τιμής στο άλμπουμ. Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζαμε τι θα γίνει με το live άλμπουμ. Απλώς το παίξαμε και μετά το ξεχάσαμε. Αλλά θυμάμαι ότι ήταν κάπως αμήχανο γιατί δεν υπήρχε κοινό. Ήταν σαν μια ζωντανή στούντιο ηχογράφηση. Υπήρχε μόνο η ομάδα κινηματογράφησης και τεχνικοί, οπότε ήταν κάπως περίεργο όταν έχεις συνηθίσιε να παίζεις για τον κόσμο σου. Παίξαμε το άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος. Ήταν περίεργο γιατί δεν είχα παίξει αυτά τα τραγούδια από τη δεκαετία του '90. Κάποια από αυτά τα τραγούδια, ίσως το μισό άλμπουμ είχα να τα παίξω από τότε, αλλά ξέρεις τι, ήταν ενδιαφέρον να δω πως μπορούσα να τα παίξω αμέσως. Ακόμα κι αν είχαξ περάσει πάνω από 25 χρόνια από τότε που τα είχα παίξει τελευταία φορά. Οπότε, ναι, ήταν φυσικά νοσταλγικό και συναρπαστικό να τα παίξω ξανά και το πραγματικά θετικό της υπόθεσης.
-Ποια είναι η μεγαλύτερη ανάμνηση ή στιγμή από τη σύνθεση και ηχογράφηση του άλμπουμ Tales from a Thousand Lakes;
Ήταν μια πολύ επαγγελματική διαδικασία αν το συγκρίνεις με σήμερα. Απλώς πήγαμε εκεί και δεν είχαμε καινούργιες χορδές για κιθάρες, για παράδειγμα. Είχαμε τις παλιές εργοστασιακές χορδές στις κιθάρες, σκουριασμένες και τα όργανα ήταν εντελώς εκτός τόνου. Και μου φαινόταν υπέροχο. Ήμασταν απλώς μια παρέα από έφηβους κι απλώς κάναμε το καλύτερο δυνατό με το άλμπουμ. Θυμάμαι ότι κάποια φωνητικά είχαν γίνει τότε, αλλά θυμάμαι ότι ο Tomi Koivusaari ολοκλήρωνε τα φωνητικά μετά τις ημέρες ηχογράφησης στο στούντιο μας. Επίσης, δεν είχαμε πολλά χρήματα γιατί ουσιαστικά ζούσαμε στο στούντιο για ένα διάστημα, γιατί δεν μπορούσαμε να πάμε σε ξενοδοχείο, οπότε έπρεπε να μείνουμε στο πάτωμα του στούντιο. Ο Tuomas Kulsberg είχε πολλά CD και κενές κασέτες εκεί και ηχογραφούσαμε σε αυτά. Νομίζω ότι ακόμα έχω αυτές τις κασέτες κάπου. Ναι, δεν το παίρναμε τόσο σοβαρά όσο τώρα. Απλώς θέλαμε να διασκεδάσουμε, και φυσικά θέλαμε να κάνουμε το άλμπουμ όσο το δυνατόν καλύτερο, αλλά δεν είχαμε ιδέα πώς να το κάνουμε. Δεν είχαμε εμπειρία από τον χώρο της μουσικής βιομηχανίας. Ήταν, φυσικά, συναρπαστικό που ήμασταν στη Σουηδία και δουλεύαμε με κάποιον σαν τον Tomas Skogsberg, ο οποίος είχε δουλέψει με μπάντες όπως οι Entombed, οι Grave και άλλες. Οπότε ήταν υπέροχο να έχουμε έναν καλό καθοδηγητή. Η ηχογράφηση ήταν σύντομη, περίπου μία εβδομάδα, και μετά ο Tomas το μίξαρε και μας το έστειλε. Οπότε ήταν κάτι πολύ διαφορετικό σε σχέση με σήμερα, γιατί σήμερα συνήθως δουλεύουμε για έναν δίσκο για τέσσερις μήνες ή κάτι τέτοιο. Ήταν πολύ ενδιαφέρον και συναρπαστικό την ίδια στιγμή.
-Δεν ήσασταν μεγάλη μπάντα τότε, αλλά ήσασταν πολύ παθιασμένοι και κάνατε κάτι πολύ πρωτοποριακό. Κάτι που δεν πιστεύω ότι συμβαίνει σήμερα με τις νέες μπάντες. Και το βλέπω πολύ καθαρά τώρα, γιατί πάντα βλέπω αντιγραφές στις νέες μπάντες. Θα ήθελα να σε ρωτήσω, πιστεύεις ότι σήμερα οι άνθρωποι είναι λίγο φοβισμένοι ή διστακτικοί για να είναι πρωτοπόροι;
Υπάρχουν αρκετές τολμηρές μπάντες και σήμερα που δεν νοιάζονται για τις απαιτήσεις της μουσικής βιομηχανίας. Νομίζω κατά βάση όμως, ότι υπάρχει τεράστια πίεση για τις νέες μπάντες να πετύχουν στη μουσική βιομηχανία σήμερα, και είναι κρίμα γιατί δεν θέλουν να πάρουν το χρόνο να βρουν τη δική τους ταυτότητα. Είναι κάτι βαρετό. Και έχει να κάνει και με την παραγωγή, γιατί σήμερα οι παραγωγοί κάνουν τις μπάντες να ακούγονται παρόμοιες μεταξύ τους. Αυτή είναι η άποψή μου. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές υπέροχες μπάντες στη σκηνή και σήμερα, απλώς δεν παίρνουν την ευκαιρία για μεγάλες περιοδείες γιατί οι καιροί είναι διαφορετικοί από τότε που ήμασταν νέοι. Στη δεκαετία του '90, υπήρχε πολύ πειραματισμός στη σκηνή, ενώ οι μπάντες δεν πειραματίζονται τόσο πολύ σήμερα. Ίσως είναι δύσκολο να το κάνεις, επειδή τόσα πολλά πράγματα έχουν γίνει ήδη.
-Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν έχουμε κάποια νέα για μια νέα κυκλοφορία των Amorphis ή αν έχεις κάτι στα σχέδια;
Αμέσως μετά την περιοδεία μας θα αρχίσουμε. Θα ξεκινήσουμε να ηχογραφούμε από την επόμενη μέρα της περιοδείας μέχρι τις αρχές Μαρτίου του 2025. Αλλά πιθανότατα θα κυκλοφορήσει στα τέλη του 2025 και τότε θα ξεκινήσουμε να περιοδεύουμε με αυτό. Αλλά, για την ώρα, το επόμενο έτος δεν θα κάνουμε περιοδείες πριν κυκλοφορήσουμε το άλμπουμ. Οπότε θα έχουμε μια μικρή παύση μετά τον Νοέμβριο του επόμενου έτους. Απλώς αρχίζουμε να δουλεύουμε πάνω στα καινούρια τραγούδια στο στούντιο με έναν νέο παραγωγό και ψάχνουμε τις λεπτομέρειες για το πως θα καταλήξουμε.
-Τέλος για τους Octoploid, υπάρχουν σχέδια για μια μεγάλη περιοδεία ή κάτι τέτοιο τώρα που έχετε κυκλοφορήσει το άλμπουμ; Υπάρχουν σχέδια για τη συνέχεια των Octoploid;
Η ανταπόκριση για το άλμπουμ ήταν πολύ καλή υπάρχει ζήτηση, αλλά υπάρχουν ταυτόχρονα και πολλές υποχρεώσεις, οπότε είναι δύσκολο να πούμε κάτι με σιγουριά. Ελπίζουμε να έχουμε κάποιες εμφανίσεις σε φεστιβάλ και ίσως νέο άλμπουμ αρκετά σύντομα.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου