Οι Iotunn έκαναν γνωστό το όνομά τους πριν μόλις μερικά χρόνια, όταν και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους "Access All Worlds". Οι ίδιοι βέβαια φέτος συμπληρώνουν την πρώτη τους δεκαετία, σαν μπάντα, μιας και είχαν ξεκινήσει να παίζουν ένα πιο δυναμικό power/prog metal. Εντελώς διαφοροποιημένοι, πλέον δισκογραφούν όντας ομιχλώδεις και κάπως μουντρούχοι, ξεσπώντας μέσα από το ακραίο metal τους. Η παρέα από τη Δανία και τα Φερόες, έτσι συνεχίζει και τώρα, με το ολόφρεσκο "Kinship".
Η αλήθεια είναι πως δε χωρούν πολλά λόγια για το δεύτερο πόνημα των Δανών. Από τη μία όσο το ακούμε αντιλαμβανόμαστε πως πρέπει να παίζεται το μοντέρνο extreme metal, μπολιασμένο από πολλά παρκλάδια του ήχου, κι από την άλλη βλέπουμε πως δε γίνεται κάποια επίδειξη δυναμής, παρά μόνο μια κατάθεση ψυχής. Μέσα από οχτώ μακροσκελείς και δαιδαλώδεις συνθέσεις, το progressive metal πάει σε ατμοσφαιρικά, post μονοπάτια και συναντά κατά κύριο λόγο το μελωδικό death metal, μαζί με τη σκοτεινή black metal αύρα. Σημαντικά παραδείγματα σε αυτό είναι το σχεδόν ομώνυμο, εναρκτήριο, "Kinship Elegiac", το "Twilight" καθώς και το "Earth To Sky", μέσα από δραματικά αλλά και επικά κύματα, εδώ κι εκεί. Από την άλλη μπορούμε να δούμε σημεία που θυμίζουν πιο πολύ μπάντες σαν τους Cult Of Luna ή τους The Ocean, αλλά με μια βόρεια πινελιά, όπως είναι το "Mistland" και το δίδυμο των "I Feel The Night" και "The Coming End" με τα ηχοτόπια που απλώνονται στο άλμπουμ, να δημιουργούν ανώμαλα και ανισόπεδα εδάφη με ιδιαίτερη βαρύτητα τόσο μουσικά όσο και συναισθηματικά. Μέσα σε όλο αυτό το συνονθύλευμα μάλιστα επικρατούν και κάποιες πιο ήπιες στιγμές όπως αυτή του "Iridescent Way", για όσο κρατά, αφού ο επίλογος με το "The Anguished Ethereal" χτυπά ξανά στο ψαχνό με τα ογκώδη και ψυχρά περάσματά του, φτιάχνοντας, ειδικά για τον μπροστάρη Jon Aldara ένα σκηνικό βγαλμένο από τις τρικυμιώδεις πτυχές των Barren Earth, και ταυτόχρονα μια συμπερίληψη όλων όσων μας έδωσε παραπάνω το υπόλοιπο σύνολο.
Δίχως περαιτέρω πολλές αράδες, το "Kinship" είναι σαγηνευτικό, ποικίλο, πολύμορφο και ταυτόχρονα ιδιαιτέρως οργανικό. Όσο και διαφορετικά να είναι τα κομμάτια και να στέκονται κάλλιστα μόνα τους, μοιάζουν ταυτόχρονα και σαν μέρος μιας ομάδας, ενός μουσικού, συννεφιασμένου οικοσυστήματος, γεμάτο συγκινήσεις, μελαγχολία αλλά και πάθος. Η ενέργεια του νέου δίσκου των Iotunn σίγουρα είναι βαριά και αρκετά γκριζαρισμένη, αλλά μια αχτίδα φωτός μπορεί και βγαίνει, και σίγουρα αυτή αποτελεί τη δημιουργικότητα και την συνεπαρμένη διάθεση της μπάντας να παίζει κάτι γνώριμο μα ταυτοχρόνως μοναδικό. Αυτό ξεκίνησε να γίνεται ήδη από το "Access All Words", και συνεχίζεται με περισσότερη συνοχή, τώρα, όπως και σίγουρα όσο θα προχωράμε. Το νέο αίμα του metal είναι εδώ και οι δίσκοι του είναι άχαστοι.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου