Οι Full House Brew Crew πλέον αποτελούν ένα από τα πιο αναγνωρισμένα σχήματα της σκηνής μας, και η καριέρα τους πάντα έχει το κάτι παραπάνω σε κάθε δίσκο. Έτσι και φέτος, με την τέταρτη δουλειά τους, "Rise Of The Underdogs". Το περιθώριο παίρνει τα πάνω του, όπως το underground στη μουσική μας, και μέσα από τη μαυρίλα, ψάχνει το φως.
Γεμάτος ήχος, φουλ Αμερικανιές, και χτυπήματα στο ψαχνό. Από πολύ νωρίς αντιλαμβανόμαστε αυτό το τρίπτυχο, ήδη με το εναρκτήριο "Fake". Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα intro γεμάτο leaks, και μετά rhtyhm section που σκοτώνει, όσο τα riffs χτίζουν την ατμόσφαιρα για τη συνέχεια, δίνοντας κατ' αυτό τον τρόπο πάσα στο "When Violence Meets The Art", οπου όλα φαντάζουν σαν οι Machine Head να μπήκαν στον ταυτόσημο ήχο των Ελλήνων. Παράλληλα το "Flaws Of Guilt", δίχως να αλλάζει εντελώς ρότα, χτίζει πιο heavy και μελωδικές γέφυρες, τις οποίες κιόλας θα συναντήσουμε αμέσως μετά στο "Bleed" και πιο μετά στο ομώνυμο . Πιθανότατα, λίγο η καφρίλα από την ενασχόληση του Βαγγέλη με τους Wolfheart, έδωσε κάτι, έστω κι ακούσια, στην ακρότητα και το βάρος του ήχου, κι αυτό το βλέπουμε λίγο-πολύ παντού, με πολλά death στοιχεία, αλλά κυρίως στο "Downfall" υποδηλώνεται χαρακτηριστικότερα.
Από την άλλη το southern στοιχείο της μπάντας έχει πάει κατά μέρος, με τους ήχους να έχουν οδηγηθεί καθαρότερα σε metalcore μονοπάτια, αλλά με τις ταχύτητες και τον groove χαρακτήρα να μένουν αναλλοίωτα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτή τη γραμμή είναι από τη μία το πιο αλήτικο και οριακά gangsta, "Nightmare", όπως επίσης και το "Voice Of Doubt" που παρόλα αυτά έχει εναλλαγές, έχει breakdowns, έχει πολλά solos και το κάνει μέσα σε αυτή την "ταμπέλα", να φαίνεται ένα πραγματικά ολοκληρωμένο και πλούσιο δείγμα τέχνης. Τέλος, το "Leaving Home" γρυλίζει και ταυτόχρονα πονάει, δίνοντας κατάθεση ψυχής, όπου οι κιθάρες ή θα σείονται ή θα κλαίνε, και η αγριάδα των Slipknot θα συναντά το συναίσθημα των Disturbed, μέσα από τη χροιά και την καρδιά της εν λόγω τετράδας.
Οι Full House Brew Crew έχουν πάει πολλά βήματα μπροστά, και τόσο η ζύμωσή τους στο σανίδι, όσο και η μπόλικη έμπνευση όλα αυτά τα χρόνια, μόνο υπέρ τους έχει χρησιμοποιηθεί. Φαίνεται πως οι "δικοί" μας metallers δε νοιάζονται να σταθούν σε ένα είδος, αλλά το "ένα είδος" να έχει ποικιλία, κι έτσι αν κατά τύχη βάλουμε να ακούσουμε το "Me Against You" και το φετινό τους άλμπουμ θα δούμε αντιθέσεις, ενώ αν ένας-ένας οι δίσκοι ακουστούν με τη σειρά φαίνεται όχι μόνο η δεδομένη εξέλιξη, αλλά και η φυσική συνέχεια, η ανοιχτομυαλιά και ο διαχωρισμός ιδεών. Εδώ, ήρθε η σειρά να βγουν πιο σκοτεινά ερεθίσματα στην επιφάνεια, και έτσι όσα στοιχεία έχουν πέσει στο τραπέζι, συνέθεσαν ένα ασήκωτο αμάλγαμα μουσικής και θεματικής. Το "Rise Of The Underdogs" είναι μία πλούσια δουλειά και σίγουρα η πιο ώριμή τους ως σήμερα. Τέσσερις άσοι, όλοι στο μανίκι τους μέχρι στιγμής!
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου