Πόσες φορές η ιδέα ενός supergroup φαίνεται επικίνδυνη στα αυτιά ενός οπαδού, και πόσες φορές στα αλήθεια αυτό δικαιώνεται με τη δουλειά του; Στην περίπτωση των Vltimas, ο δρόμος ήταν φανερός από το πρώτο τους κιόλας άλμπουμ, με τη χημεία του τρίπτυχου των Blasphemer, David Vincent και Flo Mounier να πέτυχε. Φέτος, πέντε σχεδόν χρόνια μετά την γνωριμία του κοινού με τον εν λόγω όνομα, το ραντεβού ανανεώνεται, υπό την κυκλοφορία του "Epic" και του ανοίγματος των φτερών ενός τρικέφαλου αετού.
Το πολυεθνικό τούτο supergroup έχει κάτι μεγαλειώδες, και αν μη τι άλλο, όπως αναφέρει ο τίτλος της νέας δουλειάς, Επικό. Ήδη με την εισαγωγή του "Violens Discordant" το νιώθουμε αυτό, δίνοντας ένα επιθετικό μπάσιμο στο ομότιτλο, με το συρτό και σκοτεινό ύφος του, και βλέποντας προς ποια ρότα κατευθύνεται η μπάντα αυτή τη δεδομένη στιγμή. Τόσο με την έναρξη όπως και με το "Miserere" ή το "Scorcher", μουσικά το μυαλό του Blasphemer δίνει τον δικό του ταυτόσημο χαρακτήρα, που ταίριαξε και στους προ 20ετίας Mayhem, τόσο κιθαριστικά όσο και ατμοσφαιρικά, ταιριάζοντας τέλεια με τη χροιά του David Vincent, του οποίου κιόλας γίνεται πολύ πιο θεατρική και λυρική σε όλη τη πορεία του δίσκου, κάτι που μας πάει ένα βήμα παραπέρα από το "Something Wicked Marches In".
Σε πιο κλασικά νεκρομεταλλικά μονοπάτια μας οδηγεί το "Exercitus Irae", σε ένα χαοτικό επίπεδο καταμεσής του άλμπουμ, ενώ το "Mephisto Manifesto" ενώνει τις δύο σχολές των ιθυνόντων, σε κάτι κολασμένο αλλά και εύπεπτο ταυτόχρονα, πολύ πομπώδες, οριακά avant garde και πολύ σκοτεινό. Το "Invictus" από την άλλη βάζει το λιθαράκι για την ταχύτερη οδό του συγκροτήματος, δίχως να αλλάζουν πολλά στη δομή και τη φιλοσοφία του υπόλοιπου συνόλου, δίνοντας ωραία πάσα στο γεμάτο ενέργεια και αμεσότητα "Nature's Fangs" που μπλέκει ωραία τους πάλαι ποτέ Morbid Angel με πιο post metal εκφάνσεις και πλαίσια, προσθέτοντας ακόμα ένα τσεκ στο κομμάτι της ποικιλίας αλλά και της ακρότητας. Έτσι γρήγορα φτάνουμε και στον επίλογο με το "Spoils Of War" που πέρα από κάποιες κορυφώσεις, και heavy metal περάσματα, σκάβει μέσα μέχρι το φινάλε, ψάχνοντας μάλλον να βρει την οδό για τη συνέχεια των Vltimas, ενώ μας αφήνει με ένα εκφραστικό και γλαφυρό σόλο, μαζί με όλη τη riff-ολογία και τις γκρούβες του υπερτεχνικού και σπουδαίου Flo Mounier από τους Cryptopsy.
Ανέκαθεν ξέραμε πως ο Blasphemer, ως ο βασικός νους αυτού του εγχειρήματος, είναι ένας μουσικός overthinker, και ο τρόπος που εξωτερικεύει την καλλιτεχνική του ακρότητα, μπλέκει την αγριάδα με τον εκλεπτυσμό, δημιουργώντας κάτι πολύ εγκεφαλικό. Αν αφήσουμε στην άκρη την αμεσότητα των Aura Noir, όλα τα άλλα σχήματά του το έχουν αυτό, και κάπως ενώνονται σε ένα δικό του μικροσύμπαν. Αυτό έγινε με τους Vltimas και με τη δουλειά του 2019, αλλά και τώρα, σαν βήμα εξέλιξης, κι αυτό τονίζεται σε κάθε στιγμή του "Epic". Mπορεί το ντεμπούτο να είχε κάτι πιο πιασάρικο και γνώριμο σε σχέση με αυτή τη δουλειά, αλλά εδώ όλα λειτουργούν πιο ατμοσφαιρικά και πειραματικά, πάλι όμως με μια γνωστή συνταγή. Η συνεργασία με τους δύο θρύλους, David Vincent και Flo Mounier αποδίδει καρπούς, και φαίνεται πως θέλουν κι αυτοί να μεταγγίσουν την ανάγκη του κιθαρίστα, οπότε, η δεύτερη τους κυκλοφορία με δυναμισμό, αλλά κυρίως ατμόσφαιρα και ψυχισμό, ανακαλύπτει σιγά σιγά νέους δρόμους. Το "Epic" αποτελεί ένα πολύ "solid" εργό, και πλέον μένει να το απολαύσουμε και ζωντανά σε μερικές μέρες, όπου οι Vltimas θα παίξουν στο πλευρό των Vio-lence και Legion Of The Damned.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου