Οι Madder Mortem είναι ένα διαμάντι, ανεξερεύνητο για πολλούς στο Νορβηγικό metal. Μακριά από τα κλασικά στοιχεία που ξέρουμε για τη σκηνή της χώρας τους, το συγκρότημα από το Όσλο δείχνει έναν άλλο, πιο τεχνικό και πολυπρόσωπο εαυτό. Πέντε χρόνια λοιπόν μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, και με όσα προηγήθηκαν σε παγκόσμιο αλλά και προσωπικό επίπεδο, ο σκεπτικισμός τους φέρνει το "Old Eyes, New Heart".
Από το doom παρελθόν τους ως το progressive άνοιγμα τους χαρακτηριστικό απαράμιλλο συνεχίζει να είναι το γήινο παίξιμό τους και η αμεσότητά τους. Φέτος έγιναν πιο εκρηκτικοί, μελαγχολικοί και φυσικά αενάως σκοτεινοί, αφού το άλμπουμ αποτελεί φόρο τιμής στον πατέρα της Agnette και του BP, που έφυγε από τη ζωή, κι όλα τα συναισθήματα κάνουν βόλτα από μέσα. Ευθύς εξ αρχής με το "Coming From The Dark", όπως και λίγο αργότερα στο "Master Tongue" προκύπτει μια έκφραση δυναμισμού, ξεσπάσματος και οριακά ακρότητας, κάτι που ως προς το τελευταίο σκέλος θα φανεί και στο "The Things I'll Never Do" με μια prog αλλά και σχεδόν death metal αισθητική, δημιουργώντας δυνατά κι ανάμικτα συναισθήματα μέσω της μουσικής.
Από την άλλη θα βρούμε στο ηχητικό αυτό ταξίδι, πολλές απαλές στιγμές από jazz και blues μέχρι indie rock, άλλοτε γεμάτες ελπίδα κι άλλοτε με πόνο, όπως συμβαίνει στα "On Guard", "Cold Hard Rain", "Here And Now" και το καταληκτικό "Long Road". Εκεί πέφτει άλλωστε και το μεγαλύτερο συναισθηματικό και καλλιτεχνικό βάρος, ενώ σε πιο demi sec καταστάσεις συναντάμε τα τεχνικά heavy περάσματα των "The Head That Wears The Crown", "Unity" και "Towers" φτιάχνοντας ένα μουσικό "καθαρτήριο" μεταξύ της σκληρής κόλασης και του απαλού παραδείσου. Aυτός είναι ο ποικίλος αλλά καθόλα συννεφιασμένος καμβάς, που κάνει τη ψυχή μας κουβάρι, όσες φορές κι αν τον ακούσουμε και τον παρατηρήσουμε.
Στο νέο, όγδοο πόνημά τους, βγήκαν πολλά απωθημένα, συγκινήσεις και εκφράσεις. Όλα αυτά φαίνονται με απόλυτη λεπτομέρεια στη μουσική, τους στίχους και στο χρώμα της φωνής της Agnette, που μαζί με τους υπόλοιπους της μπάντας, δίνουν κατάθεση ψυχής. Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να δώσουν το καθαρό αποτύπωμα αυτού του άλμπουμ, αλλά σε γενικές γραμμές όσες παρομοιώσεις, στοιχεία και κατευθύνσεις δίνονται, είναι απόλυτα ακριβείς. Οι μεταβολές των διαθέσεων δεν είναι μόνο ένα μουσικό τρικ, αλλά κομμάτια ξεχωριστά στο παζλ του "Old Eyes New Heart", που με τον τρόπο του, θα μιλήσεις και στις δικές μας προσωπικές φάσεις και στιγμές που έχουμε περάσει. Ένα μινιμαλιστικό μεγαλείο, ή μια πλούσια απλότητα; Κάτι από τα δύο υπάρχει στα δέκα τραγούδια του δίσκου, αριστοτεχνικά κι ομοιόμορφα παρά την όποια δυσκολία.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου