Το old school death metal είναι ένα ιδίωμα του σκληρού ήχου που ανατριχιάζει με τη δυναμική του. Η Σκανδιναβία αν μη τι άλλο, φέρει παράδοση σε αυτά τα ηχοτόπια, η οποία μάλιστα συνεχίζεται και στις νεότερες γενιές. Μια μπάντα βετεράνων, που άνοιξε τώρα τα μαύρα της φτερά, είναι και οι Φιλανδοί Dead Talks, με μέλη από τους Amorphis, Corpse Molester Cult και Funeral Jacket. Κυκλοφορώντας μέσα στο 2023 το ντεμπούτο τους, Veneration Of The Dead, βρήκε το Metal View την αφορμή να συνομιλήσει με τον τραγουδιστή τους, Antti Astrom, και να δώσει απαντήσεις σε όσα κρύβει το πόνημά τους.
-Πώς προέκυψε η ιδέα για τη δημιουργία των Dead Talks; Ήταν μια εξέλιξη των Corpse Molester Cult και των Funeral Jacket ή ένα νέο ξεκίνημα;
Θέλαμε να κάνουμε κάτι νέο, ολοκληρωτικά, αλλά περισσότερο ήταν μια εξέλιξη, κυρίως μετά το τέλος των Corpse Molester Cult. Θέλουμε να έχουμε ένα ανοιχτό πεδίο, έναν λευκό καμβά για ό,τι κάνουμε χωρίς περιορισμούς και όρια. Οι Corpse Molester Cult υπήρχαν ήδη αρκετά χρόνια κι έκαναν τον κύκλο τους σε αυτό το death n roll ύφος. O ένας κιθαρίστας μας, ο Jukka μπήκε στη μπάντα για μερικές εμφανίσεις και εν τέλει έγινε μόνιμο μέλος στους Dead Talks, οπότε θέλαμε να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε, μα κάπως διαφορετικά. Πρακτικά ήταν ιδέα του Τomi Joutsen να οδηγηθούμε σε μια εξέλιξη με πιο κλασικό death metal ήχο.
-Πιστεύεις πως για τον Tomi, οι Dead Talks είναι μια έξοδος ή ένα φρεσκάρισμα μακριά από όσα κάνει με τους Amorphis;
Πρακτικά ο Tomi είναι ένα πολυπράγμον μυαλό, πολύ μέσα στη μουσική. Ακούει πολύ, και παίζει κιθάρα, ντραμς, τραγουδάει, οπότε είναι ένας άλλος δρόμος στη δημιουργικότητά του. Σίγουρα τον ξεκουράζει, και είναι το χόμπι του γιατί οι συναυλίες μας είναι πιο μικρές, αλλά πάντα τον διακατέχει μια ανησυχία και μια νευρικότητα. Παρόλα αυτά, επειδή αγαπά αυτή τη μουσική και τη σκηνή, δίνει τον εαυτό του στους Dead Talks, τόσο μουσικά, όσο και στην παρέα.
-Σχετικά με τον τίτλο του δίσκου σας, Veneration Of The Dead, νιώθω πως είναι πολύ δυνατός. Υπάρχει κάποιο concept ή μήνυμα από πίσω;
Ναι, και αποτελεί μια πολύ σκοτεινή ιστορία. Στη δεκαετία του 30', σε ένα χωριό στη Φιλανδία, δημιουργήθηκε μια αίρεση από τον Vinho Kallio. Εκεί διαδραματίστηκε μια σειρά εγκλημάτων, αφού ο ίδιος θυσίαζε κόσμο, και τα πτώματά τους τα έκρυβε σε έναν κοντινό βάλτο και τα έθαβε. Όταν έγινε η έρευνα, βρέθηκε στην κατοχή του μια Μαύρη Βίβλος με σημειώσεις, που τις χαρακτήριζε ως "dead talks'. Έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε το όνομά μας από εκεί, όπως επίσης και ο δίσκος έχει πάρει ιδέες από όσα διαδραματίστηκαν τότε, από εκείνον τον μάγο. Υπάρχει μια τρομερά σκοτεινή και τρομακτική αισθητική. Βέβαια υπάρχουν και πιο ανεξάρτητα κομμάτια που απλώς ταίριαζαν με όλο αυτό, αλλά δε θα μπορούσε το άλμπουμ να θεωρηθεί concept. Στο μέλλον σκοπεύουμε να φτιάξουμε μια ιστορία που θα μπει στο άλμπουμ, και να τη χωρίσουμε σε στίχους και τραγούδια.
Ναι, νομίζω πως μέρα με τη μέρα ο κόσμος καταρρέει. Δε θέλω να μιλάω για πολιτικά, αλλά βλέπεις τι γίνεται στη Γάζα με το Ισραήλ. Αν η θρησκεία δεν είχε τέτοια ισχύ, πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Οι άνθρωποι μέχρι σήμερα εμπιστεύονται τη θρησκεία και εμπιστεύονται τις τύχες τους σε κάποιον θεό. Βλέπεις πόσα πράγματα ορίζουν τα γεγoνότα. Αντίστοιχα και με το "Pedophile God". Δε ξέρω πως μου ήρθε αυτή η σκέψη, αλλά αφορά έναν ιερέα που πηγαίνει σε έναν άλλον να τον συγχωρέσει για αυτού του ειδους τις πράξεις, και ήθελα να συμβολίσω την ομερτά που υπάρχει στην καθολική εκκλησία για τέτοια άσχημα, άρρωστα γεγονότα. Γενικά η θρησκεία, και η τυφλή υπακοή του ανθρώπου σε αυτή, φέρει τραγικές συνέπειες.
-Πριν λίγο είπες πως ο κόσμος καταρρέει. Πιστεύεις πως το death metal αποτελεί το κατάλληλο soundtrack για αυτή την καταστροφή;
Χαχα θα μπορούσε. Βέβαια επειδή εγώ είμαι λίγο nerd, θα σκεφτόμουν ένα πιο post apocalyptic τέλος, και να παίζουν από πίσω soundtrack-ικοί, επικοι συμφωνικοί ήχοι. Αν ήταν να τελειώσει ο κόσμος θα ήθελα κάτι πιο μεγαλειώδες, αλλά έτσι όπως οδηγούμαστε, ναι το death metal δηλώνει καλύτερα να την αυτοκαταστροφή του.
-Μπορεί ο ήχος να είναι πολύ κοντά στο παλιομοδίτικο death metal, αλλά έχει και πολλές μελωδίες και σόλο. Ήταν δύσκολο να βγει αυτός ο συνδυασμός και να πετύχει ένα αποτέλεσμα ωμό και ταυτόχρονα γεμάτο;
Όχι καθόλου. Με τους Corpse Molester Cult ήταν πολύ πιο δύσκολο να γράψουμε μουσική, ίσως γιατί πατούσαμε σε πολύ συγκεκριμένα μοτίβα. Εδώ είχαμε πληθώρα ιδεών που απλά τις δουλέψαμε για να βρούμε τη χρυσή τομή τους. Ήταν μια πολύ εύκολη διαδικασία, και μάλιστα μέσα στην καραντίνα, εμείς είχαμε χρόνο και ετοιμάζαμε αυτό το άλμπουμ. Ο Jukka αποδείχθηκε ένας άνθρωπος με τρομερές ιδέες, ενώ κι ο Tomi βρισκόταν σε μια πολύ δημιουργική φάση, κι αυτός έφερε πολλές από τις μελωδίες. Εγώ είχα στο μυαλό μου τις ιστορίες που ήθελα να πω, και επειδή προβάραμε κάθε τόσο, μας βγήκε αβίαστα το αποτέλεσμα. Σκέψου τώρα, που ήδη έχει κυκλοφορήσει ο δίσκος, μας έχουν μείνει εννιά κομμάτια τα οποία έχουμε δουλέψει ολοκληρωτικά και είμαστε ήδη στη διαδικασία των demos. Ο old school χαρακτήρας στο death metal μας, είναι η μεγάλη αγάπη όλων των μελών, και η πρώτη μας επαφή παλιά, με τον ακραίο ήχο. Προσωπικά ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα το Into The Grave από τους Grave, κι έλεγα γαμώτο πως μπορεί κάτι να είναι τόσο heavy, ποιος παίζει τόσο βίαια; Είμαστε όλοι οπαδοί αυτού του Σουηδικού ήχου, σαν τους Grave, Entombed, Dismember και θέλαμε να το ενώσουμε με τη δική μας Φιλανδική ψυχολογία, να γίνει πιο μελαγχολικό και ψυχρό το αποτέλεσμα. Όταν έχεις και άτομα σαν τον Tomi από τους Amorphis, οι ιδέες για μελωδίες, είναι προφανείς, χαχα, ενώ κι ο άλλος ο κιθαρίστας μας, ο Timo έχει παίξει και πλήκτρα σε πολλές μπάντες. Υπάρχει μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης
-Μια πάσα σε αυτό που λες, η μελαγχολία και η Φιλανδική σας νοοτροπία, πώς προκύπτει, και πόσο ταιριάζει με τις Σουηδικές σας επιρροές;
Η Σουηδία έχει έναν πολύ ωμό, ακατέργαστο και σάπιο ήχο, που ταιριάζει με τον καιρό και το περιβάλλον μας. Ζούμε σε μια χώρα με μακρύ χειμώνα και κρύο, που αν βάλεις και τις μελωδίες που λέγαμε, βγαίνει μια πιο μελαγχολική και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Ήδη από το Φθινόπωρο εδώ ξεκινά το πολύ κρύο και οι βροχές και μετά έρχεται η βαρυχειμωνιά και το χιόνι. Κλείνεσαι σπίτι σου, οπότε απομονώνεσαι κάπως. Αυτό το σκοτάδι, που από τη μία σε ενοχλεί και από την άλλη σε εμπνέει, δημιουργεί όλο αυτό. Σε αυτό μοιάζουμε πολύ με τους Σουηδούς και νομίζω πως και οι περισσότερες μπάντες εκεί έχουν την ίδια λογική, ζούμε κοντά και ζούμε παρόμοιες συνθήκες. Όποτε πηγαίνω στη Σουηδία το συναντώ αυτό, και το έχω συνδυάσει έτσι επειδή σε ένα από τα ταξίδια μου εκεί, σε ένα μικρό δισκάδικο της Στοκχόλμης βρήκα το ΕΡ των Grave, το Here I Die, Πολλοί Φιλανδοί ταξιδεύουν στη Σουηδία, πολλοί Σουηδοί έρχονται εδώ, υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση.
-Κατά το παρελθόν η Φιλανδία είχε μια τρομερή σκηνή, ειδικά στο μελωδικό death metal. Τι ισχύει σήμερα με τη death metal σκηνή στη χώρα;
Το metal γενικά υπάρχει πολύ στη χώρα, οι μπάντες του παρελθόντος θεωρούνται πλέον τεράστιες και βγαίνουν συνεχώς καινούριες. Οι νέες μπάντες έχουν ως επί των πλείστων πολύ καλό υλικό, παίζεται και πιο πολύ το κλασικό death metal τώρα, βλέπεις δηλαδή 20ρηδες να παίζουν όσο καλά τον ήχο των 90s και νομίζεις ότι βγήκαν από εκεί. Τους ακούω που παίζουν με τόση άνεση και ευκολία, κι εγώ θυμάμαι που άκουγα τους δίσκους και προσπαθούσα να μάθω τα riffs χαχα. Πάντως ναι, υπάρχει τρομερή εξέλιξη στο Φιλανδικό metal και μια πολύ αγαπημένη μου μπάντα είναι οι Galvanizer.
-Tέλος, ποια είναι τα επόμενα βήματα των Dead Talks;
Θέλουμε να παίξουμε κάποιες συναυλίες, αλλά υπάρχει πολύ περιορισμένο πρόγραμμα και λόγω των Amorphis, και λόγω των καθημερινών μας υποχρεώσεων. Υπάρχουν κάποιες συζητήσεις για να παίξουμε, αλλά πρέπει αν το δούμε. Πάντως μέχρι στιγμής έχουμε παίξει 10 shows και ήταν καταπληκτική η αίσθηση, ειδικά όταν παίζεις μια τόσο δυνατή μουσική με τρεις κιθαρίστες. Πάντως θέλουμε να δούμε τι θα γίνει και με την επόμενη δουλειά μας. Σίγουρα περνάμε καλά που έχουμε αυτό το συγκρότημα.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου