Αν το black metal έχει κάποιους υπεραστέρες, τότε αυτοί είναι αναντίρρητα οι Dimmu Borgir. Συμπληρώνοντας φέτος τα 30 τους χρόνια, κυκλοφορούν μια συλλογή με όλες τις διασκευές που τους "έφτιαξαν", και σε ολοκληρωμένο επίπεδο θα καταλάβουμε πως το ακραίο τους στοιχείο, κρύβει διαμάντια από παντού. Πάνω κάτω αυτά ειπώθηκαν και στη συνέντευξη του Metal View με τον Silenoz, λίγο πριν το σβήσιμο της φετινής χρονιάς, και με το "Inspiratio Profanus" να αποτελεί σημαία στην κουβέντα.
-Αρχικά θα σου κάνω την προφανή ερώτηση, πως και αποφασίσατε να κυκλοφορήσετε μια συλλογή από παλιές σας διασκευές, και δε βγάλατε κάτι με νέες;
Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Πρακτικά ήταν κάτι που είχαμε στο μυαλό μας εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Αρχίσαμε να το συζητάμε κάπου στο 2015, αλλά επειδή ταυτόχρονα ψιλογράφαμε για το τελευταίο μας άλμπουμ, η ιδέα αυτή έμεινε πίσω. Τώρα επανήλθαμε σε αυτή την ιδέα μιας και καινούριο υλικό δεν έχει κυκλοφορήσει, και θέλαμε να υπάρχει κάτι νέο στη δισκοθήκη των φανατικών οπαδών μας. Θεωρώ πως είναι μια καλή συλλογή και για τους παλιούς οπαδούς μας, μιας και κάποιες από αυτές τις διασκευές δεν είναι εύκολες να βρεθούν, τώρα είναι και μαζεμένες, καθώς επίσης και για να θυμίσει σε πολλούς ποια κομμάτια παίξαμε όλα αυτά τα χρόνια. Φυσικά νέος κόσμος ίσως μάθει κομμάτια που δε ξέρει από εμάς και νιώθω πως θα καταλάβουν και λίγο καλύτερα τις επιρροές μας. Τώρα γιατί δεν κυκλοφορήσαμε κάτι με νέες διασκευές, η αλήθεια είναι πως δεν ήμασταν στη φάση να διασκευάσουμε κάτι νέο, κι ό,τι συλλογικά θέλαμε μάλλον έχει βγει ήδη μέχρι στιγμής.
-Η αλήθεια είναι πως σίγουρα θα μάθουν ή θα θυμηθούν οι οπαδοί σας κάτι από αυτό. Για παράδειγμα δε θυμόμουν πως είχατε διασκευάσει το Black Metal των Venom...
-Όσον αφορά γενικά τις διασκευές σας, ήταν δύσκολο να ενώσετε τον πρωτότυπο ήχο όλων αυτών των συγκροτημάτων με τη δική σας ταυτότητα;
Όχι βασικά. Υπήρχε ήδη η φόρμουλα από πίσω, οπότε εμείς απλώς "παίξαμε" μαζί τους και πειραματιστήκαμε. Βέβαια με το πόσο διαφορετικό έγινε το κάθε κομμάτι, θα καταλάβεις και σε ποια εποχή βρισκόμασταν μέσα στη μπάντα. Είναι αυτή η αμεσότητα και το πάθος των 80s που μας κίνησε. Το "Black Metal' για παράδειγμα ήταν κάτι πιο πρώιμο, οπότε δεν αλλάξαμε και πολλά, ίσως πέρα από τις ταχύτητες και την παραγωγή. Περισσότερο ήταν μια εκδήλωση του δικού μας statement και ποια μπάντα μας έφτιαξε, κι όχι τόσο μια απλή διασκευή. Είναι ένας ήχος που κυλάει στο αίμα μας, οπότε περισσότερο θέλουμε να δείξουμε το πνεύμα μας, με όλα αυτά τα κομμάτια πως εκφραζόμαστε μέσα από κάτι παλιό.
-Αυτές οι διασκευές πιστεύεις πως ξεκλείδωσαν κάπως το παίξιμό σας όλα αυτά τα χρόνια;
Πιστεύω πως μας βοήθησε συνθετικά όλο αυτό, ώστε να δούμε λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Στις παλιές μέρες ήμασταν πιο αυθόρμητοι χωρίς κάποιο σχέδιο. Ακόμα δεν έχουμε κάποια σίγουρη πεπατημένη αλλά κάποτε ήμασταν προβληματισμένοι και κλειδωμένοι στο πως θα βγουν τα κομμάτια, οι επαναλήψεις στις ηχογραφήσεις κι όλα αυτά τα διαδικαστικά γιατί πηγαίναμε με το ρεύμα. Όταν αποκτάς εμπειρία βλέπεις κάπως αλλιώς τα πράγματα, και σίγουρα μας βοήθησαν όλες οι μπάντες που μεγαλώσαμε για να δούμε τη λογική και το χτίσιμο του κάθε τραγουδιού, πως θα βγουν τα φωνητικά, τα σόλο, οι ρυθμοί...όλα. Βέβαια πέρα από αυτά, όλα πηγάζουν από το συναίσθημα, μια καλή ιδέα θα εκφράσει το πως νιώθεις ή τι θες να δηλώσεις. Μπορεί να έχεις ένα πρακτικό μυαλό, αλλά αν δεν έχεις συναίσθημα δε μπορείς να πας πουθενά. Εκεί είναι που θα πιάσεις την ατμόσφαιρα.
-Μουσικά στους Dimmu Borgir υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ των ακραίων στοιχείων και του heavy metal και της μελωδίας. Πιστεύεις πως όλες οι μπάντες που έχετε διασκευάσει αποτελούν επιρροή και έμπνευση για εσάς;
Ναι απόλυτα. Προφανώς δε μπορούν να είναι χαρακτηριστικό δείγμα από όλο το φάσμα των συγκροτημάτων και των μουσικών που μας έχουν επηρεάσει και ακούμε εν γένει σαν μπάντα, αλλά αυτά τα εφτά κομμάτια είναι ένα αρκετά καλό δείγμα στον δρόμο που έχουμε οδηγηθεί. Ξέρεις το Nocturnal Fear των Celtic Frost και το Black Metal των Venom δείχνουν την ωμή κι ακραία μας πλευρά κι έπειτα έχεις το Burn In Hell και το Perfect Strangers να δηλώνουν τη μελωδία. Αυτά τα δύο στοιχεία πάντα μας έλκυαν οπότε θέλαμε το άμεσο, βίαιο να δέσει στο μελωδικό και τεχνικό, και πάντα το αποτέλεσμα είναι πιασάρικο, ολοκληρωμένο και μεγαλειώδες. Δε θα μπορούσαμε να μην έχουμε και τέτοιες διασκευές οπότε, χαχα. Άρα ναι, σωστή η παρατήρηση και είναι κάτι που δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς.
-Υπάρχει κάποιο τραγούδι που θα ήθελες να διασκευάσεις και δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής;
Πλέον δεν το σκέφτομαι πολύ, παλιότερα ίσως να υπήρχαν κομμάτια, αλλά νιώθω πολύ καλά με όσα έχουμε κάνει τώρα, που δε με φαντάζομαι να παίζω κάποια διασκευή. Ποτέ μη λες ποτέ βεβαια, αλλά πρέπει να βρεθεί κάτι πολύ κατάλληλο και να ξέρουμε πως θα μας πετύχει. Πολλά κομμάτια μας αρέσουν σίγουρα, αλλά δεν είναι πάντα όλα ταιριαστά. Τώρα βέβαια δεν είμαστε σε κάποιο τέτοιο στάδιο.
-Είχα μια κουβέντα με έναν φίλο σχετικά, και λέγαμε πόσο θα ταίριαζε στο στυλ σας μια διασκευή από ένα κομμάτι του Ozzy όπως το Mr Crowley ή το Now You See It. Πώς το βλέπεις;
Χαχα, σε ευχαριστώ για την πρόταση. Η αλήθεια είναι πως ένα παλιό από Ozzy θα ήταν πολύ καλή επιλογή, ή WASP ή κάτι από τα παλιά Metallica και να προσθέταμε τον δικό μας ήχο και ορχήστρες. Θα μπορούσαμε να μετρήσουμε πάρα πολλές αγαπημένες μπάντες από τα παλιά, αλλά το έχουμε αφήσει στην άκρη. Ξέρεις, το μέλλον μπορεί να έχει κάτι τέτοιο, ποιος ξέρει;!
-Τώρα θα ήθελα να σε ρωτήσω, πως νιώθεις όταν ακούς τη φράση "30 χρόνια Dimmu Borgir;"
Ω, δεν έχω και κάποια άλλα 30 χρόνια να συγκρίνω, χαχα. Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψω, το μόνο που θα σου πω είναι ότι μου φαίνεται σαν να μην πέρασε καν τόσος πολύ καιρός. Είναι πολύ σημαντικό πως υπάρχουμε ακόμα μετά από τόσα χρόνια και δείχνουμε τη δύναμη και την έκφρασή μας. Μπορεί την τελευταία δεκαετία να μην είμαστε τόσο ενεργοί δισκογραφικά, αλλά νιώθω πως έχουμε κυκλοφορήσει πολύ cool υλικό γενικά, και θέλουμε συνεχώς να προχωράμε. Από τη στιγμή που έχουμε κάτι να πούμε και να δώσουμε καλή μουσική, το κάνουμε όποτε πραγματικά αξίζει, κι αυτό είναι ένα μάθημα όλον αυτόν τον καιρό. Φαίνεται σαν να είμαστε μεγάλοι, αλλά το πάθος και η όρεξη για να ακούω και να παίζω μουσική, με κάνει να νιώθω ακόμα 22 ετών χαχα.
-Υπάρχει κάτι που θα άλλαζες ή θα απέφευγες στους Dimmu Borgir αυτά τα 30 χρόνια;
Μπά, όχι. Δε νιώθω πως είμαι άνθρωπος που μετανιώνει, περισσότερο τα βλεπω σαν μαθήματα. Αν κάτι θα ήθελες να το κάνεις διαφορετικά, είναι σαν να πας κόντρα σε όσα σου ήρθαν στην μετέπειτα πορεία. Είτε προσωπικά, είτε σαν μπάντα νιώθω πως έχουμε φτάσει σε ένα επίπεδο να εκμεταλλευόμαστε τις καταστάσεις που προκύπτουν. Γενικά είναι καλό να πηγαίνεις για ύπνο τη νύχτα και να ξέρεις πως κάνεις σωστά αυτό που προορίστηκες να υπηρετήσεις και να κάνεις. Είμαι ευγνώμων για αυτό!
-Αν γυρίσουμε τον χρόνο στο 1993, τι είναι αυτό που θυμάσαι πιο χαρακτηριστικά από την αρχή των Dimmu Borgir ή το Νορβηγικό black metal;
Υπάρχουν αμέτρητα πράγματα που θα μπορούσα να ξεθάψω, θυμάμαι τη σκηνή να είναι στο απόγειο της κι εμείς να θέλουμε να βγάλουμε τη δική μας πτυχή μέσα σε αυτή. Το 1993 ήταν πραγματικά μια χρονιά που τη ζήσαμε σαν όνειρο, αφού ήδη από το πρώτο τρίμηνο, εκεί μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου αρχίσαμε αμέσως να γράφουμε και να προβάρουμε. Ειδικά τον Οκτώβρη. Στη Νορβηγία, από το φθινόπωρο ξεκινά και χιονίζει και θυμάμαι να είμαστε σε μια αποθήκη σε υπόγειο και να προβάρουμε με απίστευτο κρύο που "ξύριζε". Πολλές φορές δε μπορούσα να τραγουδήσω, αλλά με αυτές τις συνθήκες ξεκινήσαμε να γράφουμε και τα πρώτα μας τραγούδια. Κι έτσι πάμε 11 χρόνια μετά, να παίζουμε στο main stage του Ozzfest με τους Slayer, τους Judas Priest και τους Black Sabbath, όπου σκέφτομαι πως ξεκίνησαν όλα από το κρύο υπόγειο, και να παίζω τώρα εκεί. Πολλοί ίσως τα έχουν για δεδομένα αυτά, άλλοι δε νοιάζονται καθόλου, αλλά όλα αυτά είναι αγώνας. Αυτά τα 30 χρόνια είναι η ένωση με το τώρα. Είναι οι αποφάσεις που σε καθορίζουν. Δεν παίζεις με την τύχη, πρέπει να είσαι συνεχώς στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, να αποτυπώνεις τα εύκολα και τα δύσκολα με όσα κάνεις για το όνειρο και τη μουσική σου. Πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει την "τρέλα" σου αλλά αν δε θυσιάσεις πολλές φορές τα πάντα για αυτό, δε θα πετύχεις και τον στόχο σου.
-Είναι δύσκολο να είσαι ο ίδιος άνθρωπος, ή ο ίδιος οπαδός μετά από 30 χρόνια επιτυχιών σε μια μπάντα;
Για εμένα προσωπικά καθόλου, ούτε δύσκολο, ούτε απίθανο. Είμαι ο ίδιος τύπος που ήμουν, ξέρω που είμαι καλός, που όχι, μου αρέσει να κάνω τα ίδια πράγματα που έκανα παλιά, αλλά ακόμα νιώθω πως χτίζω τον εαυτό μου, και μου αρέσει να εστιάζω σε αυτό. Θέλω να εστιάζω στα θετικά του εαυτού μου και της μπάντας και να μένω παθιασμένος.
-Τέλος, να περιμένουμε σύντομα νέο άλμπουμ από εσάς;
Νομίζω πως είμαστε στα μισά του δρόμου. Είναι νωρίς για να δούμε την ακριβή κατεύθυνση του δίσκου, μιας και θέλουμε να δούμε τι θα κρατήσουμε, πως θα εξελίξουμε τις ιδέες μας και που θα κατασταλάξουμε μέχρι το studio. Ελπίζω να είναι όλα έτοιμα στις αρχές της νέας χρονιάς και ανάμεσα στα φεστιβάλ που θα παίξουμε να ηχογραφούμε ώστε να βγει σύντομα.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου