Οι Carnation αποτελούν ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά στο σύγχρονο ακραίο metal, και χαίρουν μεγάλης εκτίμησης στο underground της Γηραιάς Ηπείρου. Φυσικά κι ο ήχος, μαζί με τις επιρροές τους βοήθησαν σε αυτό, κατακτώντας συνεχώς νέες κορυφές. Μέσω της Season Of Mist για ακόμα μια φορά, κυκλοφορούν το νέο τους άλμπουμ, εμφανώς αλλαγμένοι και εικαστικά και ηχητικά. Αυτό είναι το "Cursed Mortality".
Οι Βέλγοι ποτέ δεν απογοητεύουν, και σίγουρα φαίνεται στο πιο καθοριστικό τους βήμα τώρα. Τα δύο πρώτα τους άλμπουμ, "Chapel Of Abhorence" και "Where Death Lies", έψαχναν τον εαυτό τους και έκαναν μικρά και σταθερά βήματα, βασισμένα στο κλασικό death metal που τους μεγάλωσε. Τώρα πιο αποφασισμένοι και με την αυτοπεποίθηση να έχει ζυμωθεί αυτά τα πέντε χρόνια της ύπαρξής τους στη δισκογραφία, ανοίγονται, πατάνε σε άλλα ηχοτόπια και δείχνουν να μη φοβούνται. Έτσι, το νεκρομεταλλικό τους μοτίβο πατάει ακόμα σε αναφορές του παρελθόντος, αλλά το doom και το black metal εισέρχονται διακριτικά ενώ το κλασικό heavy metal και η μελωδία είναι το μεγάλο ατού, αυτό φαίνεται άλλωστε και στα "Metropolis" και "Dutroux" ενώ η μαύρη ενέργεια που προαναφέρθηκε διαφαίνεται στο "Replicant".
Φυσικά όλα τα χαρακτηριστικά δημιουργούν ένα επικό σκηνικό, σε πολλά σημεία ιδιαίτερα μελαγχολικό, με το σύνολο των ενεργειών να χτυπούν στο κόκαλο. Το εναρκτήριο κομμάτι μάλιστα, "Herald Of Demise" με τη συμμετοχή του Andy LaRoque δείχνει αυτή τη δυναμική, αλλά και στο "Submerged in Defeaning Silence" με την τραχιά του αισθητική, αλλά και στο ομώνυμο "Cursed Mortality" που δείχνει ένα φλερτ με τον πειραματισμό και κοντά στο στυλ των Opeth με τον Simon να ποντάρει στα καθαρά φωνητικά. Τέλος, άξια αναφοράς είναι και τα πιο ωμά στοιχεία, του δίσκου, που φτιάχνουν την τελική επίγευση, και παρά τις διαφορές, σκιαγραφούν μια συνολική αρμονία. Έτσι αν χώσουμε και το "Cycle Of Suffering" μαζί με τα προαναφερθέντα, φαίνεται το συναισθηματικό και μουσικό rollercoaster τους σε ένα άρτιο αποτέλεσμα.
Σίγουρα οι Carnation διαφοροποιήθηκαν αλλά δε γύρισαν με στροφή 180 μοιρών προς άλλες κατευθύνσεις. Ο Σουηδικός ήχος ακόμα είναι αγαπημένος τους και φαίνεται, αλλά πάνω απ'όλα αγαπούν τη μουσική τους και ποντάρουν στο έργο τους. Κάνοντας το ψυχρό και ερεβώδες άλμα τους, κερδίζουν ένα προσωπικό τους στοίχημα, και με όσα γράφτηκαν παραπάνω βλέπουμε πως για κάποια συγκροτήματα η παράδοση του τρίτου και πιο καθοριστικού δίσκου τους ακόμα ισχύει. Πλέον, μετά το "Cursed Mortality'' μένει να δούμε για τι ακόμα είναι ικανοί αυτοί οι κύριοι.
(9/10)
Γιαννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου