Ήδη με μια ισχυρή παρακαταθήκη και χωρίς ούτε έναν αντικειμενικά κακό δίσκο, οι Enslaved προσπαθούν συνεχώς να κατακτήσουν νέες κορυφές. Το συγκρότημα που κατάφερε από πολύ νωρίς να ενώσει το σκοτάδι με την ηρεμία, αλλά σε ένα ακραίο κουκούλι, κυκλοφορεί φέτος το νέο του πόνημα. Οι θρυλικοί prog/black metallers αλλά και η βίκινγκ οντότητα τους, φέρνουν το συννεφιασμένο "Heimdal".
Συνεχίζοντας από εκεί που μας άφησε το προηγούμενο τους άλμπουμ, οι Νορβηγοί άσσοι, συνεχίζουν σε μια αυθόρμητη, ευθύτατη και συνάμα πολυποίκιλη progressive οδό, συνδυάζοντας παράλληλα τον χαοτισμό του "Caravans To Other Worlds", που το ομώνυμο κομμάτι άλλωστε θα συναντήσουμε σε αυτό το διάβα. Με αφετηρία όλα αυτά, σαν φυσική εξέλιξη της μουσικής των Enslaved το "Behind The Mirror", δίνοντας έπειτα πάσα στο καταιγιστικό και ταυτόσημο του ήχου τους, "Congelia" σαν ένα ένα αρμονικό αλλά και σκληρό δίδυμο που κονταροχτυπιέται στα γεμάτα υγρασία δάση του Βορρά.
Μιλώντας για δάση, και με επιρροές που ο Ivar Bjornson πιθανότατα πήρε από το project του με τον Einar Selvik των Wardruna, έρχεται το απλωμένο και ατμοσφαιρικό "Forest Dweller", με μερικά μικρά ξεσπάσματα, που δε σπάνε όμως την αιθέρα πτυχή της μπάντας, που κι ο ίδιος ο δίσκος ταυτόχρονα ενστερνίζεται, αφού στη συνέχεια, θα συναντήσουμε άλλη μια φυσιολατρική σύνθεση. Του λόγου το αληθές στο "The Eternal Sea", πηγαίνοντας μας σε ένα πιο tribal, prog/doom μονοπάτι με τα riffs να έρχονται σαν οχήματα για την πορεία της όλης αισθητικής και τα καθαρά φωνητικά του ντράμερ Iver Sandoy να δίνουν έναν πιο heavy τόνο.
Πάλι με πυγμή και δύναμη, κι ως ένα highlight αυτού του δίσκου, το "Kingdom" μας γυρνάει στην αμεσότητα με κιθάρες που φέρνουν έναν black-ίζων αέρα νοσταλγίας τόσο από τη δική τους νιότη, όσο και από το πιο μακρινό παρελθόν. Τέλος, το ομότιτλο 'Heimdal" βάζει το τελευταίο κομμάτι αυτού του παζλ, και δεν είναι άλλο από αυτό του επικού συναισθήματος. Ένα κλείσιμο που χώνει μέσα όσα δεν είδαμε παραπάνω, δραματισμό, αφηγήσεις, απόκοσμες εξυψώσεις, κιθαριστικές δρασκελιές και σολάρες για το κερασάκι στην τούρτα. Αυτό το αποτέλεσμα είναι που ίσως να έφτιαχναν και οι Bathory αν υπήρχαν μέχρι σήμερα, μιας και η ύστερη Quorthon εποχή έχει την τιμητική της.
Υμνητές της Σκανδιναβικής παράδοσης, και ταυτόχρονα της ποιοτικής μουσικής, οι Enslaved με το "Heimdal" δεν κάνουν το άλμα της αλλαγής, αλλά προχωρούν με σταθερά βήματα σε αυτό που έχτισαν πριν τρία χρόνια, κρατώντας το ψύχος αλλά και την τεχνική, δίχως περαιτέρω φιοριτούρες. Η 15η δουλειά τους, επαναπροσδιορίζει τις ρίζες της μπάντας και στις rock και πρώιμες metal καταβολές τους όσο και στα πιο extreme ακούσματα, δημιουργώντας ένα αμάλγαμα όπου στα αυτια των ίδιων έρχονται οι Iron Maiden και οι Destruction να βρουν τους King Crimson, ενώ παράλληλα στο μυαλό του γράφοντα όλα αυτά τα συγκροτήματα γεφυρώνονται με το 80s black metal όσο και με τους Rush, σε ένα περίεργο και ταυτόχρονα παραδοσιακό καρέ που ξεχειλίζει από νατουραλισμό, πατριδογνωσία και πάθος για αρτιότητα.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου