Πριν ξεκινήσουμε, ο γράφων ήταν στις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες, γεμάτος απορία για το που οδεύουν με τις καινοτομίες τους. Οι Soilwork πλέον, φαίνεται να αναδιαμορφώνονται, να μπαίνουν σε μια νέα εποχή, ώριμοι αλλά και ανήσυχοι, κρατώντας ανελλιπώς στην επικαιρότητα το όνομα τους. Το σπουδαίο συγκρότημα, επέστρεψε έπειτα από δύο χρόνια, με το 12ο πόνημα τους, "Övergivenheten", συμπληρώνοντας κάτι παραπάνω από το ένα τέταρτο του αιώνα.
Μέσα σε 14 τραγούδια και 65 περίπου λεπτά διαρκείας, οι Σουηδοί αναδεικνύουν το πιο ανανεωμένο και ταυτοχρόνως πολυμορφικό πρόσωπο τους. Προφανώς συνεχίζοντας από τις νόρμες του "Verkigheten" και του μικρού του αδερφού, "A Whisp Of The Atlantic", τα σημάδια για μια φυσική εξέλιξη είναι αν μη τι άλλο ολοφάνερα. Έτσι, από την αρχή κιόλας του δίσκου, βλέπουμε με το ομώνυμο, "Övergivenheten" ακουστικές πινελιές κι ατέλειωτες μελωδίες που γεμίζουν το σύνολο, συνεχίζοντας έπειτα στη γαλλική, απαλή χροιά του "Nous Sommes La Guerre" με τα γυναικεία του φωνητικά, για να συνεχίσουμε με τις έντονες και πρωταγωνιστικές, prog διαθέσεις, των "This Godless Universe", του ήδη γνωστού και εν δυνάμει αγαπημένου "Dreams Of Nowhere" και "Golgata", που μπολιάζονται και συμβιώνουν αρμονικά με το κλασικό τους melodeath στοιχείο, και τις hardcore εκφάνσεις.
Πέρα από αυτό το ολοκληρωτικό συνονθύλευμα όμως, όπου κιθάρες και τύμπανα κάνουν όργιο, υπάρχουν και στιγμές, φαινομενικά πιο παράτερες, που βολεύουν όμως στο χτίσιμο του άλμπουμ, όπως χαρακτηριστικά αποτελεί το "Valleys Of Gloam", που ταιριάζει με το σκεπτικό του Bjorn Strid και του David Andersson στους The Night Flight Orchestra. Αντίστοιχα και το "Harvest Spine" πάει σε πιο heavy rock μονοπάτια, δομώντας από κοινού μια ατμόσφαιρα, που δημιουργεί αντιθέσεις μεταξύ φωτός και σκότους. Φυσικά όλα αυτά αποτελούν τα μοντέρνα στοιχεία τόσο του δίσκου όσο και των ίδιων των Soilwork, μέχρι να αποδοθεί η ειδική μνεία στα πιο βαριά και κλασικά τους βήματα, όπως αυτά των "Is It In Your Darkness", "Vultures" και "Death I Hear You Calling" που σμίγουν ακραίες και άμεσες στιγμές του "A Predator's Portrait" με το εύρος των συμπατριωτών τους In Flames. Kάπως, μέσω αυτής της σχεδόν σφηνοειδούς διαδρομής, φτάνουμε στο τέλος με το "On The Wings Of A Goddess/Through Flaming Sheets Of Rain" που μας γυρνάει στην μελωδική, έναρξη και σε αυτή την επιστροφή των δύο προηγούμενων κυκλοφοριών τους, με έναν πιο γρήγορο τόνο που μας κρατά σε εγρήγορση για το επόμενο τους βήμα-πείραμα.
Μετά από όσα έχω ακούσει τελευταία από τους Soilwork, πλέον τίποτα δε θα μου φανέι περιέργο. Σε προσωπικό ύφος πάντα, οι άνθρωποι που ακόμα δίνουν πνοή στον μελωδικά ακραίο ήχο της Σουηδίας, ζουν τη δεύτερη νιότη τους. Μπορεί να ευθύνεται το σχετικά φρέσκο rhythm section των Bastian Thusgaard και Rasmus Ehnborn που σιγά σιγά μυείται ακόμα περισσότερο στον κόσμο της μπάντας μπορεί να ευθύνονται οι διαφορετικές κατευθύνσεις που έχουν πάρει οι κιθαρίστες και ο μπροστάρης, μπορεί ακόμα και το νερό που πίνουν στο Helsinborg. Ό,τι κι αν παίζει ρόλο, το μόνο σίγουρο είναι πως το γκρουπ είναι ακούραστο και αναζητά ακόμα πολλά, με δυναμισμό, πυγμή και πάθος. Το "Övergivenheten" στα Σουηδικά σημαίνει εγκατάλειψη, θεματικά μπορεί, μουσικά όμως μόνο αυτό δε φαίνεται.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου