Κρύο και εφιαλτικό το τοπίο που δημιουργούν οι Έλληνες "Ephehmeral", αλλά ταυτόχρονα μιλάμε και για κάτι μαγικό μέσα από το ολοκληρωμένο τους ντεμπούτο. Ο λόγος για το "From Our Deepest Nightmares", τρία χρόνια μετά από το πρώτο τους ΕΡ, και τη γνωριμία μας μαζί τους. Με αυτόν τον τρόπο η χώρα μας είναι έτοιμη να δείξει την ισχύ της και στο μελωδικό death metal από τον πυρήνα του underground.
Κρατώντας την επιρροή από τη χώρα των Χιλίων Λιμνών, η δικιά μας μπάντα του Βορρά, έπειτα από ένα μελωδικό πρελούδιο, φέροντας τον τίτλο του δίσκου, μας οδηγεί πιο βαθιά με το "Agony" και τις δαιδαλώδεις του εκφάνσεις, που μαυρίζουν το τοπίο, προσθέτοντας μία σφοδρή black metal αύρα. Σε συνδυασμό πλήκτρων και κιθάρων που εντείνουν το μεγαλείο ενός ψυχρού ήχου, συνεχίζουμε και με το "Aftermath", με περισσότερη ζωντάνια και heavy πινελιές, ενώ η σκοτεινιά μεταφέρεται στον πυρήνα του κομματιού μέσα από τη χροιά του μοναδικού Ευθύμη Καραδήμα από τους Nightfall, αν και αντίθετα, πιο δυναμικό, και με μία πρωτοφανή Σουηδική χροιά, αλά Gothnburg, θα έρθει το "Τill The End Of The World" με τη συνοδεία της Angel Wolf Black.
Καθαρό στα Φιλανδικά κατάστιχα, το "Astral Ballet", θα μπορούσε να αποτελέσει σήμα κατατεθέν της μπάντας, με τα Amorphis περάσματα, και τα πλούσια leads που γεμίζουν τον χώρο, ενώ με το πιο riff-άτο "Remnants" που δίνει βάση στην τραχύτητα, παρατηρούμε έκρηξη συναισθημάτων παραπέμποντας πάλι στην προαναφερθείσα μπάντα, φέρνοντας τις ισορροπίες. Aκόμα μία στιγμή πόνου και πιο κοντά στους αγαπημένους των ιθυνόντων, Insomnium, θα έρθει το "All Men Lie, All Men Die" ερεβώδες και χαοτικό με πολύπλοκους ρυθμούς και ανοίγοντας "μουσικές πόρτες" μεταξύ ρυθμού και μελωδίας,
Φτάνοντας λίγο πριν την τελική ευθεία, το "Darkness & Decay", αντιπροσωπεύοντας τον τίτλο του, σκάβει το συναίσθημα, φτάνοντας στην πηγή της μελαγχολίας με αργούς και αιθέριους πλην μελανούς τόνους, μέχρι τα ρεφρέν να φέρουν μέτριες εκρήξεις μέσα από τους φοβερούς τους κιθαρισμούς, ξεδιπλώνοντας σκέψεις και συναισθήματα. Επίσης φορτισμένο συνεχίζει και το "Between The Buried And Me" σαν να δημιουργεί ο δίσκος την κατάλυση τους με αργές, βαριές και συρτές διόδους, οδηγώντας μας εν τέλει στο "Your Own Shelter" με τους γκρουβάτους ρυθμούς του και την τελική ανύψωση όπου τα πλήκτρα δίνουν τη μελωδία μέχρι την τελική εκτόξευση και την εξιλέωση.
Είναι δύσκολο σε μία εποχή που έχουν ακουστεί όλα να πρωτοτυπήσεις. Παρόλα αυτά η δουλειά των Ephemeral δεν αποτελεί μόνο έναν φόρο τιμής στο melodeath metal των 00s και 10s, ή γενικότερα στον ακραίο χώρο, αλλά και μία ειδική προβολή στο ταλέντο και στη μύηση που έχει γίνει στο ελληνικό metal όλα αυτά τα χρόνια με παιδιά που από απλοί οπαδοί έπιασαν τα όργανα και έβγαλαν μία τόσο ιδιαίτερη μουσική. Με γνώμονα την τριάδα των Insomnium, Amorphis, Children Of Bodom αλλά και με σφήνες όπως οι Dark Tranquillity και οι In Flames, το "From Our Deepest Nightmares" φαντάζει περισσότερο σαν ένα μουσικό όνειρο, ενώ όλοι οι καλεσμένοι που πλαισιώνουν αυτή τη δουλειά κάνουν κατάθεση ψυχής, όπως και η ίδια η μπάντα. Επηρεασμένοι εμφανώς από τις μουσικές του παρελθόντος, αλλά και απόλυτα δημιουργικοί, φαίνεται πως ωρίμασαν έπειτα το ΕΡ τους "VII", έτοιμοι και για ακόμα μεγαλύτερα βήματα, όπως άλλωστε τους αρμόζει.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου