Λίγο πριν συμπληρώσει την πρώτη της δεκαετία στη μουσική σκηνή, κι έχοντας κάνει ήδη πολλά στην καριέρα της τόσο προσωπικά όσο και με συνεργασίες, η Sylvaine επιστρέφει έπειτα από τέσσερα χρόνια. Μετά από πανδημίες, καραντίνες και εν όψει νέων κρίσεων, ένα μικρό διάλειμμα έρχεται να μας χαριστεί μέσω του "Nova", όπου το ambient με το extreme metal και το folk θα μπολιαστούν περίτεχνα, σε έναν δίσκο που θέλει χρόνο για να δείξει όλη του την ισχύ.
Ανανεωμένη και φρεσκαρισμένη, η αγαπητή Νορβηγίδα, ξεφεύγει ελαφρώς από τα δύο προηγούμενα έργα της, βγάζοντας εδώ τον ανθό τους, αυτόν με την ουσία και την απόλυτη γεύση στην απλότητά του. Ήδη με το μονοφωνικό, α καπέλα ομότιτλο, μπαίνουμε στον σκοτεινό, μπλε και διάφανο κόσμο της Katherine Shepard και υπνωτιζόμαστε, σε ένα κλίμα μεταξύ του indie και του folk. Βέβαια, στην αντίπερα όχθη το "Mono No Aware", μας δίνει μια Ιαπωνική αλήθεια, προς την αγάπη για το εφήμερο, αλλά με κλασική Νορβηγική πινελιά, στο αμείλικτο black metal του, όπου η ξανθιά παρουσία πατάει γκάζι, κρατώντας όμως την ατμόσφαιρα, η οποία συνεχώς εντείνεται και μας μαγεύει κρατώντας heavy ήχους, αλλά και μια μαγευτική δυναμική μέσω του "Nowhere Stille Somehere". Έτσι συνεχίζει και η πορεία στην άβυσσο.
Σε ένα πολύ catchy αλλά και αιθέριο, ταξιδιάρικο ύφος, ο δίσκος κυλάει σαν νερό, ακόμα και στις μεγάλες του συνθέσεις, όπως το "Fortapt" το οποίο μάλιστα κυματίζει μεταξύ ηρεμίας και σθεναρότητας, με επίσης μερικά ακραία ξεσπάσματα που δείχνουν μια άγρια ομορφιά σε σχέση με το κλασικό μαυρομεταλλικό ιδίωμα, ενώ στο "I Close My Eyes So I Can See", όπου το σκοτάδι συνεχίζει να προελαύνει, πετάγεται και στο post στοιχείο μεταξύ άλλων, σε δύο γραμμές που ανυψώνουν το συναίσθημα αλλά και την αγωνία, μέχρι το επίσημο τέλος του "Everything Must Come To An End" και την απόλυτη αρμονία των πάντων, εκεί που τα έγχορδα πιάνουν τη ψυχή μας. Σαν bonus όμως, το κλείσιμο θα έρθει με το "Dissolution" κάνοντας ένα ποτ πουρί μεταξύ παράδοσης και metal, όντας βέβαια πιο εξωστρεφές, στροβιλίζοντας το μυαλό του ακροατή που έχει παρασυρθεί στα νήματα της Sylvaine μετά από ένα τόσο εσωτερικό οδοιπορικό.
Ιδιαίτερο και δυνατό, το "Nova" μιλάει αμέσως στον ακροατή, ειδικά σε αυτόν που η ρουτίνα τον έχει βυθίσει παθητικά στον εαυτό του, ανοίγοντας μουσικά ένα τρίτο μάτι, γεμάτο ζωντανούς και πονεμένους ήχους. Δίχως ποζεριές και φιοριτούρες, το τέταρτο άλμπουμ της Sylvaine δίνει τη δική του οπτική στο ατμοσφαιρικό ακραίο metal, δείχνοντας και το φως και τη σκιά να αμφιταλαντεύονται. Ένας δίσκος που για τους ανοιχτόμυαλους λάτρεις του σκληρού ήχου θα βρεθεί ψηλά στη λίστα της φετινής χρονιάς, αφού η εν λόγω πολυοργανίστρια καταφέρνει γενικά να συνδυάσει μέσα από το δικό της πρίσμα τη Νορβηγική κουλτούρα με τις μουσικές της Eivor και της Myrkur.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου