Οι Amorphis είναι από τις περιπτώσεις συγκροτημάτων που ενώ δεν επαναπαύονται και ψάχνουν συνεχώς κάτι νέο, καταφέρνουν να τα δίνουν όλα με το δικό τους μοναδικό πρίσμα. Τέτοια περίπτωση αποτελεί και το καινούριο "Halo" που υποδηλώνει την πιο γκρίζα πλευρά της μπάντας, κι αυτό μάλιστα αποτέλεσα μιας πρώτης τάξης ευκαιρία με έναν εκ των ιθυνόντων. Ο λόγος για τον μπασίστα και συνιδρυτή των Φιλανδών, Olli Pekka Laine ο οποίος μίλησε στο Metal View για την επιστροφή του και όσα διαδραματίζονται στο 15o πόνημά τους.
-Αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος σου με τους Amorphis έπειτα από την επιστροφή σου. Θα ήθελα να σε ρωτήσω πως είναι να ξαναζεις στο πλάι της παλιάς σου μπάντας;
Κλείνω πέντε χρόνια σύντομα και πραγματικά ο χρόνος τρέχει τόσο γρήγορα. Είναι τέλειο, και μπορώ να πω πολύ νοσταλγικό. Έρχονται οι αναμνήσεις με το πως ξεκίνησε η μπάντα και που έφτασε τώρα, αλλά η επαναπροσαρμογή μου είναι τόσο φυσική, που πλέον μοιάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα. Μια σημαντική διαφορά βέβαια είναι πως τώρα με το "Halo" ήμουν ακόμα πιο συνηθισμένος σε σχέση με τις ηχογραφήσεις του "Queen Of Time" και πλέον κι ο Jens Bogren ήξερε καλύτερα τον ρόλο μου στη μπάντα. Ζω μία νέα περίοδο μαζί τους μαζί με στιγμές από τα παλιά. Αυτή είναι η ζωή μου στους Amorphis ξανά, είναι τέλειο.
-Σχετικά με το "Halo" νιώθεις να είναι το κλείσιμο της τριλογίας που άνοιξε με το "Under The Red Cloud";
Σωστά, ναι. Επίσημα δε ξέρω αν θα ειπωθεί σαν τριλογία, αλλά τεχνικά το βλέπεις με το ίδιο ύφος στα artwork, κοινές μουσικές κατευθύνσεις, ίδιο παραγωγό, μελωδίες και στοιχεία που συνδέουν τη μία δουλειά με την άλλη. Σίγουρα θα το χαρακτήριζα αλληλένδετο με τους δύο προηγούμενους δίσκους. Είναι παράλληλα όμως και ένα άνοιγμα.
-Υπάρχει μια πιο σκοτεινή και κρύα πλευρά σ'αυτό το άλμπουμ. Νιώθεις πως ήρθε σαν ένα κομμάτι που έλειπε από το "παζλ" των δύο προηγούμενων;
Καταλαβαίνω τι εννοείς. Θα μπορούσε, ναι. Ξέρεις, είναι πιο heavy δίσκος πρακτικά κι όχι τόσο ευκολοάκουστος και πιασάρικος όσο το "Queen Of Time" για παράδειγμα, οπότε τώρα είπαμε στον Jens να μας βαρύνει, να μας ρίξει λίγο. Ο δίσκος συμβολίζει τη ζωή και τον θάνατο. Η αλήθεια είναι πως προσωπικά μου αρέσει η ψύχρα και η σκοτεινιά που αναφέρεις, προτιμώ τον πιο κιθαριστικό ήχο των Amorphis μιας και προέρχομαι από αυτό το στυλ της μπάντας όπου δεν είχαμε πλήκτρα, και τώρα ενώ προφανώς είμαστε διαφοροποιημένοι, υπάρχει μια εισροή από τα παλιά, μια ωραία αλλαγή σε ένα "πληκτροκρατούμενο" στυλ. Είναι εύκολο για εμάς να αλλάζουμε και να ψάχνουμε πράγματα, οπότε και τώρα είπαμε να δούμε μια άλλη οπτική του πομπώδούς ύφους που είχαν τα "Under The Red Cloud" και "Queen Of Time". Mπορεί μέσα από αυτές τις αλλαγές να βλέπεις και το μέλλον....δε ξέρω, λέω χαχα!
-Νομίζω με αυτή τη διάθεση που είχατε τώρα βγήκε προς τα έξω και λίγο περισσότερο το prog και 70s στοιχείο αναμεμιγμένα με το death metal. Πάνω σε αυτό θα ήθελα να σε ρωτήσω αν είναι δύσκολη σαν μίξη και αν με αυτόν τον τρόπο μπαίνει κάπως η ταυτότητα του κάθε μέλους;
Για εμάς είναι εύκολο γιατί το κάνουμε χρόνια και έχουμε έναν παραγωγό να μας ακολουθεί και να μας τσιτώνει όπου εμείς μπορεί να μαζευόμαστε. Παρόλα αυτά είναι κάτι φυσικό και ενστικτώδες με εμάς. Όταν κάτι είναι σε πρωτόλεια μορφή δε ξέρεις τι να περιμένεις, αλλά όταν ακούς το τελικό αποτέλεσμα εντελώς μιξαρισμένο, μένεις έκπληκτος με αυτό που ήθελες να πετύχεις. Από εκεί και πέρα εννοείται πως από τη στιγμή που ο καθένας μας έχει θέση στη μπάντα, δείχνει λίγο περισσότερο και τον εαυτό του, ειδικά λίγο περισσότερο στις συνθέσεις τους ο Esa και ο Santeri που έχουν ανάλογες επιρροές.
-Κάτι ακόμα ενδιαφέρον είναι τα χορωδιακά σημεία, οι έντονες μπασογραμμές σου και μερικά άγρια riffs σαν αυτά του "Wolf". Είναι ενδεχομένως στοιχεία που πιο μαζεμένα μπορεί να δούμε στο επόμενο άλμπουμ σας;
Είναι δύσκολο να πω γιατί δεν έχουμε κάτι συγκεκριμένο ακόμα κατά νου με το πως μπορεί να ακούγεται ο επόμενος δίσκος, μόνο η φυσική εξέλιξη θα μας το πει στο τέλος της ημέρας. Κι αυτά τα στοιχεία, κομμάτι αυτής ήταν άλλωστε. Εδώ είναι ο τρόπος που αναδείξαμε το πιο βαρύ μας ύφος, και όπως είπα ο παραγωγός παίζει σπουδαίο ρόλο. Ίσως όμως να προχωρήσουμε και έτσι, είναι ανάλογα πως θα μας βρει ο καιρός και τι θα θέλουμε να δείξουμε. Παρόλα αυτά μάλλον θα κάνουμε κάτι άλλο από τις πιο πρόσφατες δουλειές μας.
Νομίζω πως οι ορίζοντες για τους Amorphis είναι πάντα ανοιχτοί χαχα. Σίγουρα ξεφύγαμε και ταυτόχρονα δε ξεφύγαμε από τα δύο τελευταία άλμπουμ, αλλά βλέπεις και πράγματα που ή είχες καιρό να ακούσεις ή δεν τα περίμενες από εμάς. Είμαστε ανοιχτόμυαλοι θεωρώ, γι'αυτό και πάντα ψάχνουμε τους παλιούς μας ήχους ή τις παλιές μας επιρροές, ή οτιδήποτε θα ταίριαζε με τη θεματική και το στυλ μας ανά περιόδους. Δε νιώθουμε πως κάνουμε δραστικές αλλαγές, αλλά δε θέλουμε να βαλτώνουμε, το παν στην τέχνη είναι η δημιουργικότητα, αυτή είναι και η απαίτηση από τους εαυτούς μας. Είναι πολύ καλή η ερώτηση σου και με βάζει σε σκέψη. Ίσως να είναι το σταυροδρόμι του παρόντος και του μέλλοντος αυτός ο δίσκος. Πάντα είμαστε και οι ίδιοι περίεργοι για τα επόμενα βήματά μας. Υπάρχει μια ομοιογένεια στο "Halo" και παράλληλα κάποιες επιρροές από τα 90s που δείχνουν ότι ωριμάσαμε μέσα από την ίδια μας τη μουσική.
-Αυτή θα ήταν και η επόμενη μου ερώτηση, γιατί νιώθω λίγο πως το "Halo" συνδέει το τώρα με το χθες, με στοιχεία από δίσκους όπως το "Elegy" ή το "Tuonela". Νιώθεις πως το παρελθόν δίνει ώθηση και έμπνευση για το μέλλον και τώρα με την παρουσία σου;
Όσα έχουμε πετύχει βασίζονται στις αρχές μας και ναι πιστεύω πως το παρελθόν επηρεάζει και εμπνέει το μέλλον. Μπορεί ασυναίσθητα αυτές οι επιρροές να μας ήρθαν παίζοντας πριν λίγα χρόνια τα επετειακά μας shows για τα 30 μας χρόνια και η αλήθεια είναι πως το "Halo" έρχεται στο μυαλό μου σαν το "Elegy" του σήμερα, έχει κοινά στοιχεία, μελωδίες, οι μπασογραμμές μου υπάρχουν ξανά, και ίσως το "Tuonela" να είναι από τη μεριά των πλήκτρων. Βγάζει νόημα αυτό που λες, ναι. Φυσικά κάπως έμειναν στο κεφάλι μας και βγήκαν πιο σύγχρονα. Δύσκολο να πω πως πραγματικά συνέβη, μα νομίζω γενικά οι τελευταίοι μας δίσκοι έχουν κάτι από τα 90s μέσα τους.
-Με αφορμή τα 30 χρόνια από το ντεμπούτο σας, γυρνώντας πίσω, από την πρώιμη περίοδο σου ποιο άλμπουμ θα χαρακτήριζες ως πιο αγαπημένο;
Θα έλεγα το "Εlegy" ως προσωπικό μου αγαπημένο επειδή τότε η μπάντα έκανε το πρώτο της άνοιγμα, τους πρώτους της πειραματισμούς και δείξαμε έναν επαγγελματισμό τόσο μουσικά όσο και σε θέματα παραγωγής. Ο Pasi Koskinen έκανε φοβερή δουλειά και για πρώτη φόρα βάλαμε μαζί του καθαρά φωνητικά. Aναγάγει μια διαφορετική ατμόσφαιρα αυτός ο δίσκος, και ίσως ήταν η πρώτη μας προοδευτική προσπάθεια στο death metal μας και από εκεί και έπειτα νομίζω πως οι Amorphis βρήκαν τον ήχο τους.
-Σχετικά με το "Karelian Isthmus" πόσο μακριά φαίνονται αυτά τα 30 χρόνια από τότε μέχρι τώρα;
Πλέον όλα στον ήχο μας είναι καλύτερα, έχουμε φυσικά πιο οργανωμένα πλάνα, πιο συγκεκριμένα θέλω από τους εαυτούς μας και περισσότερες ικανότητες. Το πόσο καλύτεροι ή όχι μουσικά είμαστε ας το κρίνει ο κάθε ακροατής, αλλά φυσικά οι δύο πρώτοι μας δίσκοι με το "Halo" είναι εμφανώς διαφορετικοί. ίσως έχουν μια κοινή αύρα, αλλά τότε ήμασταν πιο ακραίοι, ωμοί και μονολιθικοί, ενώ τώρα η μελωδία, η ατμόσφαιρα και ο λυρισμός πρωταγωνιστούν, βλέπεις μια πολυπλοκότητα. Τότε μπορεί να σκεφτομασταν ένα κομμάτι στα γρήγορα, να μας άρεσε και να το ηχογραφήσουμε, υπήρχε μια άλλη, αυθόρμητη αισθητική και ηχογραφήθηκε όλο σε μία εβδομάδα. Όλα φαίνονται μακρινά αν τα συγκρίνεις αλλά τόσο κοντά γιατί ο χρόνος κυλάει γρήγορα και το ένα έρχεται μετά το άλλο.
-Όσον αφορά την άλλη σου μπάντα, τους Barren Earth, να περιμένουμε κάτι καινούριο;
Δύσκολο αυτό, γιατί πρέπει κάποια στιγμή να μαζευτούμε. Ξέρεις η μπάντα ποτέ δε διαλύεται αλλά ίσως να μπαίνει στον πάγο. Γενικά μετά από την πανδημία και τις καραντίνες πλέον είμαστε τόσο απασχολημένοι, εγώ με τους Amorphis και το νέο άλμπουμ, όπως κι ο κιθαρίστας μας ο Sami με τους Kreator, οπότε τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι υπερβολικά φορτωμένα. Ξέρω πως ο Janne πάντα σκαρώνει μερικά riffs και ιδέες, οπότε ελπίζω όσο το συντομότερο δυνατόν να μαζευτούμε, να τζαμάρουμε και να ετοιμάσουμε κάτι. Απλώς τώρα είναι λίγο αβέβαιο.
-Πάλι πίσω στους Amorphis. Σε λίγο καιρό ετοιμάζεστε για περιοδεία στην Αμερική, να περιμένουμε σύντομα κάτι στην Ευρώπη και την Ελλάδα;
Εννοείται πως θα ετοιμάσουμε μια Ευρωπαϊκή περιοδεία, και γιατί να μην επισκεφθούμε και εσάς; Έχω παίξει σε τόσα διπλανά μέρη από την Ελλάδα και ποτέ στη χώρα σας. Θα ήταν τέλειο τον επόμενο χρόνο να συμβεί κάτι τέτοιο μιας και ξέρω ότι υπάρχει φανατικό κοινό της μπάντας.΄Έπειτα από όλες τις περιοδείες θα μπούμε πάλι στα σκαριά για το επόμενο άλμπουμ.
-Υπάρχουν καθόλου ιδέες σε αυτό το στάδιο;
Λίγο πολύ ότι είπαμε, αλλά τίποτα συγκεκριμένο μέχρι να δούμε και εμείς πως θέλουμε πραγματικά να εκφραστούμε. Θα περιμένετε δύο-τρία χρόνια για αυτό.
-Σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Ευχαριστώ και εγώ για το ενδιαφέρον και την κουβέντα. Ελπίζω να σας αρέσει το "Halo" και όσα πρεσβεύει και να τα πούμε σύντομα!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου