Στα σχεδόν πέντε χρόνια ύπαρξης τους, οι Northtale έχουν δείξει τις δυνάμεις και τις αντοχές τους. Τίποτα δεν τους σταματά, και ο ιθύνων νους τους, Bill Hudson, κάνει θυσίες υπέρ τους. Ο κιθαρίστας που είναι συνυφασμένος με τους I Am Morbid, την Doro, και τους TSO, δείχνει την αγάπη του για το κλασικό power metal, με το νέο, "Eternal Fire" να είναι και κάτι παραπάνω από αυτό. Ο ίδιος ο μουσικός μιλάει στο Metal View, για την δεύτερη κυκλοφορία της μπάντας, το παρασκήνιο, τις αλλαγές καθώς και την έννοια της μουσικής.
-Καταρχάς ποια η ανταπόκριση του κόσμου στο "Eternal Flame" μέχρι στιγμής;
Είναι φανταστική φίλε, μεγαλύτερη από όσο θα μπορούσα να φανταστώ. Ειδικά σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ, βλέπω μεγαλύτερη αίσθηση από το κοινό, και κάπως ανεβήκαμε και εμείς. Θεωρώ πως έχει να κάνει και με την αλλαγή του τραγουδιστή, αν και πολλούς οπαδούς τους απογοήτευσε αυτό, αλλά τα νούμερα δε λένε ψέματα χαχα. Οι πωλήσεις μας πάνε καλά, στις πλατφόρμες τα singles ξεπερνούν τις προσδοκίες μας και βλέπουμε πλέον και ύπαρξη κοινού στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Όλα είναι τέλεια.
-Ο τίτλος του "Eternal Flame" έρχεται να δηλώσει ότι η φωτιά της μπάντας δε σβήνει ποτέ, ή ότι ο ήχος δεν πεθαίνει; Αποτελεί κάποιο συμβολισμό;
Θα μπορούσε σε προσωπικό επίπεδο, έπειτα από τα σκαμπανεβάσματά μας και την αλλαγή του τραγουδιστή, να δείξουμε ότι η φωτιά μας καίει ακόμα. Γενικά όμως, αφότου συλλέξαμε τα κομμάτια, είδαμε πως αυτός ο τίτλος είναι ο πιο πιασάρικος και πιο ταιριαστός, έτσι απλά, χωρίς βαθύτερα μηνύματα. Μας αρέσει ο καθένας να βρει τα δικά του νοήματα και τα ερεθίσματά του στον τίτλο, είτε προσωπικά είτε μουσικά. Ακόμα και για τον κλασικό power metal ήχο μας, ότι η φωτιά δε σβήνει θα μπορούσε να ισχύει, ναι. Δε θα σταματήσουμε ποτέ να παίζουμε power metal. 
-Ο νέος σας δίσκος είναι πραγματικά ποικίλος, και θα ήθελα να σε ρωτήσω αν προσπαθήσατε πολύ για να βρείτε τα "κουμπιά" σας με επικά και κλασικά heavy μοτίβα στον ήχο σας, και αν επίσης ήθελες με τα Βραζιλιάνικα latin στοιχεία, να τιμήσεις την καταγωγή σου;
Ξεκινώντας από το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, πλέον είμαστε μαζί με τον τραγουδιστή μας, δύο Βραζιλιάνοι στη μπάντα, οπότε βόλεψε ένα τέτοιο "πείραμα". Η αλήθεια είναι πως πότε δεν είχα επιχειρήσει να ηχογραφήσω κάτι τέτοιο, αλλά πάντα ήμουν γνώριμος με αυτή τη μουσική. Από μικρός την άκουγα σπίτι, ο παππούς μου συνήθιζε να τραγουδάει, οπότε κάπως σε ένα τζαμάρισμα ήρθαν και αυτές οι επιρροές, και έτσι ήθελα να αποτίσω έναν δικό μου φόρο τιμής σε αυτό το folk ιδίωμα. Όσον αφορά τα υπόλοιπα, είναι τα κλασικά μου ερεθίσματα, η μουσική που ακόμα ακούω, που με επηρεάζει, που παίζω και που αγαπώ. Λατρεύω το power metal, το κλασικό heavy metal, το thrash metal, οπότε όλα χώρεσαν σαν ένα κομμάτι εξέλιξης. Κάπως χώρεσαν τέλεια όλες οι πτυχές του εαυτού μου τώρα.
-Ήταν καθόλου παγίδα να ενωθούν όλα αυτά ή βγήκαν φυσικά;
Ήταν όλα φυσικά, και ήθελα να υπάρχει μια ποικιλία και μια διαφοροποίηση μέσα. Το πρώτο άλμπουμ ήταν πιο ευθύ.
-Σχετικά πάλι με τα ethnic στοιχεία. Οι Sepultura στο Roots είχαν προσθέσει παραδοσιακά Βραζιλιάνικα στοιχεία, οπότε πιστεύεις ότι η παραδοσιακή σας μουσική ταιριάζει απόλυτα με το metal; Και εν τέλει υπάρχουν θεωρείς σύνορα στο metal;
Οι Sepultura ήταν πραγματικά οι πρώτοι που το έφεραν αυτό, αλλά το Roots είναι ένας δίσκος πιο tribal, αυτά που ακούς στη μέση της ζούγκλας, ενώ αυτό που κάναμε εμείς βασίζεται στην παραδοσιακή μουσική, έτσι όπως ακουγόταν μέχρι πριν περίπου 50 χρόνια. Γενικά όμως, νομίζω πως όλη η μουσική δεν έχει σύνορα. Όλα αυτά τα πειράγματα την κάνουν να δείχνει τη δύναμη της χωρίς όρια, μπορείς με ένα απλό μίγμα ήχων να βρεις ένα νέο είδος, ή να βγεις από τις ταμπέλες. Δες τους Beast In Black για παράδειγμα, παίρνουν χορευτική disco μουσική και την κάνουν metal. Στο τέλος της ημέρας, όσο περισσότερες νότες βάλεις, όσο περισσότερους ρυθμούς χτίσεις και ότι μελωδία χωρέσεις, φτιάχνεις κάτι νέο και καλό. Η ουσία μένει. Επίσης πλέον είναι πιο εύκολη και η πρόσβαση σε οποιοδήποτε είδος μουσικής. Προφανώς δε θα δημιουργηθεί ξανά κάτι υπερμοναδικό όπως κάποτε, αλλά θα δοθούν πολλά νέα πράγματα προς τα έξω.
-Είστε μια πολυεθνική μπάντα, και απορώ πως καταφέρατε να δημιουργήσετε κάτι νέο εν μέσω πανδημίας και πως αυτή η κατάσταση σας επηρέασε;
Ειλικρινά, όταν είσαι μια νέα μπάντα και προσπαθείς να χτίσεις το όνομά σου, μια τέτοια κατάσταση είναι τραγική. Ακυρώθηκαν όλες μας οι περιοδείες, μεταξύ μας δε μπορούσαμε να βρεθούμε, αλλά ευτυχώς επειδή είχαμε βρει τον τραγουδιστή μας από πριν, η καραντίνα μας έκανε να κάτσουμε και να γράψουμε νέα μουσική. Είχαμε το κακό που δε βγήκαμε στον δρόμο, αλλά σε προσωπικό επίπεδο καταφέραμε μεταξύ μας, έστω και από απόσταση να λειτουργήσουμε παραγωγικά και να μη μας φάει η ρουτίνα και η κατάθλιψη. Αν δεν υπήρχε ο κορονοϊός, μάλλον δε θα έβγαινε και αυτός ο δίσκος.
-Σχετικά με τον νέο σας τραγουδιστή, τον Guilherme Hirose, πώς είναι η συνεργασία σας; Νιώθεις πώ δόθηκε νέος αέρας με τη συμμετοχή του στο νέο άλμπουμ;
Πρώτα απ'όλα έδωσε μια θετική αύρα. Η σχέση μας με τον παλιό μας τραγουδιστή κατέληξε πολύ άσχημα, με τον ίδιον να μην έχει όρεξη να δουλέψει μαζί μας ούτε να θέλει να κυκλοφορήσει δίσκο. Οπότε ήρθε και έδωσε μπόλικο φρέσκο αέρα και με τη φωνή και με τη συμμετοχή και με την ενέργεια του. Είναι μια αγνή φωνή, ένας νέος άνθρωπος, δίνει μια άλλη κλάση στο σύνολο. Η συνεργασία μας είναι καταπληκτική, αν και γνωριζόμαστε περισσότερο ηλεκτρονικά, έχουμε σνυναντηθεί για δύο εβδομάδες στη Βραζιλία για την ηχογράφηση του δίσκου. Είχα άγχος αρχικά μήπως πέσουμε πάλι σε κάποιονθ μαλάκα, αλλά ο Guilherme αποδείχθηκε πολύ cool άτομο. Το επόμενο βήμα είναι να βγούμε σε περιοδεία μαζί.
-Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Kai και τον Tim Hansen;
Τον Kai τον ξέρω εδώ και μερικά χρόνια, είναι ένας φίλος και ένα παντοτινό είδωλο για εμένα. Όταν ξεκίνησα τη μπάντα ήθελα τον Kai να μου κάνει την παραγωγή του δίσκου, αλλά δεν είχε χρόνο, το ίδιο και τώρα καθώς υπήρχαν όλα αυτά τα τρεξίματα με τους Helloween. Σε μια επικοινωνία μας λοιπόν με ρωτάει αν τουλάχιστον κάπως θέλω να συμμετάσχει, και του λέω κάνε ό,τι θέλεις στο συγκεκριμένο κομμάτι. Ακούγοντας το "Future Calls" μου λέει να κάνει φωνητικά κι αν θέλω να βάλω τον γιο του να παίξει τα σόλο. Ήταν φοβερή ιδέα και έτσι η οικογένεια έβαλε το λιθαράκι της. Πλέον ελπίζω να το παίξουμε όλοι μαζί ζωντανά κάποια στιγμή.
-Κάτι ακόμα πολύ cool στον δίσκο, είναι η διασκευή στο "Judas Be My Guide" των Iron Maiden. Πώς αποφασίσατε για αυτή την διασκευή;
Οι Iron Maiden είναι μεγάλη μας επιρροή, και νομίζω φαίνεται αυτό γενικά. Και νομίζω πως πάντα θα έχει μεγάλο αντίκτυπο και στο heavy metal των επόμενων γενιών, στο μέλλον. Δε θα υπήρχε καν το power metal χωρίς τους Iron Maiden, ίσως ούτε καν το "Keepers..." των Helloween. Όλα αυτά αποτέλεσαν και λόγο που ήθελα να διασκευάσω ένα κομμάτι τους. Είναι πιθανόν η αγαπημένη μου μπάντα, και το "Judas Be My Guide" ένα κομμάτι που λατρεύω και το θεωρώ τόσο υποτιμημένο. Ξέρεις, ποτέ δεν το έχουν παίξει ζωντανά, πολλοί δεν του έχουν δώσει σημασία, αλλά από την άλλη ξέρω και τόσο κόσμο που το αγαπά. Ο ντράμερ μας επίσης είναι φίλος με τον Nicko McBrain, οπότε όλα ταίριαξαν. Ήταν το δικό μας αφιέρωμα σε μια τόσο σπουδαία μπάντα και επιρροη.
-Τέλος, Θεωρείς πως πλέον το power metal ζει ξανά μια περίοδο αίγλης;
Σίγουρα ζει μια ακμή, και παίζει να είναι η πιο αναγνωρισμένη εποχή του είδους μετά τα 90s, απλώς τώρα τα πράγματα είναι λίγο διχασμένα. Υπάρχουν μοντέρνες και αναγνωρισμένες μπάντες όπως οι Sabaton και υπάρχουν και οι πιο παραδοσιακές, και η ζημιά γίνεται με τους οπαδούς, που άλλοι είναι πιο ανοιχτόμυαλοι, άλλοι πιο ελιτιστές και υπάρχουν αυτές οι κόντρες για το τι ισχύει και τι όχι για αυτούς στο power metal. Παρόλα αυτά, με το ίντερνετ και όλες τις πλατφόρμες, είναι ίσως η καλύτερη περίοδος αναγνώρισης, και αναπληρώνει το προ 15ετίας κενό που δεν υπήρχε καθόλου το power metal. Όποτε είμαστε και εμείς τυχεροί που κυκλοφορούμε αυτή την εποχή τη μουσική μας.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου