BATTLE BEAST-CIRCUS OF DOOM (Album Review)

Χειμώνας, καταχνιά και σίγουρα πολλά ιδιώματα του heavy metal θα μπορούσε να είναι ταιριαστά. Για μερικούς, οι Battle Beast θα αποτελέσουν ιδανική επιλογή με το νέο τους άλμπουμ, και τη μυστηριώδη πλην ζωηρή αισθητική τους. Έτσι, ο πρώτος δίσκος της χρονιάς φέρνει μαζί του ποικιλία, φρου φρου, και ακούει στον τίτλο "Circus Of Doom" πίσω από μπλε και κόκκινες σκιές.

Ένα ξεκούρδιστο μουσικό κουτί είναι αρκετό να σε ιντριγκάρει και να σε βυθίσει στο σκοτάδι μέχρι μερικές καλοκουρδισμένες κιθάρες αρχίσουν να σπέρνουν, με ρυθμικά riffs σε γκρουβάτα χτυπήματα, όσο η Noora απαγγέλει μελωδικά και με τσαγανό την ιστορία της. Κάπως έτσι κιόλας γίνεται η εισαγωγή στο ομότιτλο τραγούδι, συνεχίζοντας με το "Wings Of Light" σε έναν μοντέρνο συνδυασμό κλασικού power metal και 80s synthwave, μπολιασμένο από τρελά σρενταρίσματα και επικού βεληνεκούς ρεφρέν.  Με συμφωνικά στοιχεία που παραπέμπουν στους Nightwish αλλά και πιο σύγχρονα ανάλογα των Sabaton, και κοντά στην προηγούμενη δυάδα ακολουθεί το "Master Of Illusion" που δείχνει την πιο οργανική πλευρά της μπάντας, χωρίς χορευτικά τσαλιμάκια ή πάρτυ αισθητικές, μα κάτι βαρύ και δυνατό. Αυτή είναι και η ουσία του δίσκου εν γένει, αφού ακόμα και τα πιο "ραδιοφωνικά" κομμάτια όπως το "Where Angels Fear To Fly" ή το "Armageddon" δείχνουν πυγμή αλλά με μια μαγευτική τσαχπινιά, που δε ρίχνει όμως τη σκληράδα και το βάρος του συνόλου.

Πιο ουδέτερο από την άλλη, ακολουθώντας μια κλασική συνταγή των παρόμοιων συγκροτημάτων της Nuclear Blast, έρχεται το "Eye Of The Storm", ενώ σε εντελώς άλλο μήκος κύματος το "Russian Roulette" ανεβάζει τον πήχη τόσο τεχνικά όσο και λυρικά, με βιρτουόζικη εισαγωγή, hard rock αύρα και ρεφρέν άλα Abba, δομημένα και πετυχημένα. Συνεχίζοντας και εμβαθύνοντας, μαγεμένοι από τα μουσικά ταχυδακτυλουργικά των Φιλανδών, έρχεται το "Freedom" δίνοντας και κάτι από το στυλ των θρυλικών Avantasia, με αιθέρια αλλά και σκοτεινά μοτίβα. Μια σύνθεση βγαλμένη από όνειρα και ταξίδια έρχεται λίγο πριν την τελική ευθεία, με το "The Road To Avalon", που φαινομενικά δε φέρνει κάτι νέο, αλλά και μόνο για το πόσο ηλεκτρίζεται η disco αισθητική και πόσο απαλή μπορεί να γίνει η heavy μουσική, αρκεί να θεωρηθεί highlight. Ως φινάλε, το πιο ξεσηκωτικό κομμάτι του δίσκου ακούει στον τίτλο "Place That We Call Home" με ωραία leads, καμπανούλες και καταιγιστικούς ρυθμούς που χωράει όλα τα στοιχεία του δίσκου σε ένα, αφήνοντας μας για την επόμενη φορά.

Από τον ήχο μέχρι την παραγωγή του, το "Circus  Of Doom" είναι άρτιο, και ίσως η πιο ώριμη κυκλοφορία των Battle Beast. Μία μπάντα που με την ίδια ευκολία θα έπαιζαν Abba όπως και Helloween και μια φωνάρα που άνετα θα μπορούσε να είναι σαν την Doro ή σαν τη Sandra, με το έκτο τους πόνημα γυρνούν μεν στις ρίζες τους, αλλά δείχνουν πως η μουσική δεν έχει σύνορα. Σε ένα ύφος που για τους "true" λέει Doom Or Be Doomed, το Φιλανδικό σχήμα, δείχνει απλά πως παίζεται η ωραία μουσική, στην καλύτερη εκδοχή της, με εμάς να τη ρουφάμε μονομιάς.

(8,5/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης