Δεύτερη κυκλοφορία για τους θρυλικούς Mayhem μέσω της Century Media, αποτελώντας τη συνέχεια του προ διετίας "Daemon". Το ιστορικό συγκρότημα που συμμετείχε ενεργά σε όλα τα μουσικά σκάνδαλα της χώρας του, φέρνει τώρα ένα ΕΡ με διαφορετικές και σχετικά ποικίλες, ιδιαίτερες κατευθύνσεις, μαζί με κάποιους καλεσμένους από τα παλιά, ενώνοντας εποχές, κατευθύνσεις και ύφη. Η απάντηση σε όλα αυτά έρχεται επί της ουσίας στο "Atavistic Black Disorder/Kommando".
Σε ένα κλίμα δύο ταχυτήτων, αρχικά με τα περισσευούμενα του προηγούμενου άλμπουμ, οι Νορβηγοί μονότονα, σκληρά και ψυχρά, έρχονται μέσω του "Voces Ab Alta" στο γνώριμο, μοχθηρό και ωμό ύφος τους με κάποιες heavy πινελιές, ενώ δε λείπουν στιγμές του παρελθόντος, όπου ο Teloch ως βασικός συνθέτης και συντελεστής, δείχνει πόσο καλά έχει μπει με τον χρόνο στο πετσί του ρόλου και των προκατόχων του. Από την άλλη, σε παλιά, κλασικά μονοπάτια της χώρας τους, γεμάτα στάχτη και σκόνη, το γκρουβάτο "Black Glass Communion" έρχεται να θυμίσει στιγμές του "Pagan Fears", όντας ένα εκ των δύο bonus του "Daemon", σιγοντάροντας ευθύς αμέσως με το δυσαρμονικό, και φυσικά κατραμιασμένο, "Everlasting Dying Flame" με τον Atilla να ματώνει τα λαρύγγια του, προς την ανίερη του τέχνη, συνεχίζοντας χωρίς νεοτερισμούς και φιοριτούρες σε αυτή τη σαπίλα που αγαπά η ίδια η μπάντα.
Από εκεί και πέρα, κι αφότου μας είχαν αφήσει την άλλη φορά με κάποιες διασκευές, τώρα επιστρέφουν ξανά, αναπολώντας το ανέμελο, ξέγνοιαστο και κυρίως βρώμικο παρελθόν τους, φέρνοντας στο προσκήνιο την πρώιμη τους, punk πλευρά. Με αυτό το σκεπτικό μάλιστα κάνουν πιο heavy και παραμορφωμένους τους Discharge και το "In Defense Of Our Future" με τη φωνή του πρώτου τους μπροστάρη Messiah, όπως και με άλλον έναν παλιό γνώριμο, τον "αρρωστημένο" Maniac, που τιμώντας το όνόμα του, καταθέτει στο "Hellnation" των Dead Kennedys σαν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Σε ένα ακραίο πρίσμα, βλέπουμε επίσης και το "Only Death" από τους Rudimentari Peni, καθώς επίσης και το "Commando" των Ramones, που καταλήγει σαν ένα black n roll κράμα για το τέλος, στην όλη ξεγνοιασιά, ξεφεύγοντας από την επίγευση καταστροφής και καφρίλας που μας άφηνε το υπόλοιπο σύνολο.
Οι Mayhem επέστρεψαν για να κάνουν ξανά ό,τι ξέρουν καλύτερα, να μας ρίξουν στο χάος και να μας μαυρίσουν με τους ρυθμούς τους. Ο καιρός βέβαια που σόκαραν έχει περάσει ανεπιστρεπτί, εκτός κι αν είσαι έφηβος και τους ανακαλύπτεις πρώτη φορά. Παρόλα αυτά οι Νορβηγοί φαίνεται πως είναι σε φόρμα, έχουν όρεξη να παίξουν και να ξαναθυμηθούν πράγματα, και να τσιτώσουν τις κιθάρες, αλλά όλα σταματούν εδώ. Το "Atavistic Black Disorder/Kommando", δεν ανακαλύπτει τον τροχό, αλλά αποτελεί μια ωραία προσθήκη και για όσους νοσταλγούν τα 80s και τα 90s, βλέποντας τα νέα μέλη να δένουν με τις παλιές καραβάνες, αλλά και για όσους είχαν ενθουσιαστεί με το "Daemon" αφού τώρα μιλάμε για το μικρό του, διαολεμένο αδερφάκι. Παρά τις αλλαγές ακόμα στοιχειώνουν και εκφράζονται άγρια, κι αυτό είναι το μόνο που δε θα αλλάξει.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου