Πολιτικοποιημένοι, ανήσυχοι και αντιδραστικοί, οι Go Ahead And Die δεν αποτελούν μόνο μια μπάντα, αλλά μια ιδέα. Το όραμα του Igor Amadeus Cavalera, να φρεσκάρει την ακραία αισθητική των 80s, παρέα με τον πατέρα του και θρύλο του heavy metal, Max Cavalera, απέδωσε καρπούς, πικρούς και στυφούς, με το ομώνυμο ντεμπούτο τους, που πάει κόντρα σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Για αυτή του την απόφαση, το όνειρο, τις απογοητεύσεις του, και πως είναι να παίζεις με τον πάλαι ποτέ ηγέτη των Sepultura, ο υιός Cavalera μίλησε στο Metal View σε μια ήρεμη αλλά στοχοποιημένη κουβέντα.
-Καταρχάς θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς προέκυψε η ιδέα για τους Go Ahead And Die;
Βασικά ήταν μια δική μου ιδέα καθώς ήθελα να παίξω κάτι ανάμεσα σε crust punk και death metal και να εκφραστώ ο ίδιος μέσα από αυτά τα είδη. Έτσι, μια μέρα μαζί με τον πατέρα μου εκεί που ακούγαμε μουσική του λέω, "ε γιατί δεν κάνουμε κι εμείς μαζί κάτι τέτοιο;". Έτσι κάτι extreme, ξέρεις. Αυτό ήταν πριν λίγα χρόνια και μας πήρε κάμποσο καιρό μέχρι να στρωθούμε στα σοβαρά, το 2020, τότε που ξεκίνησε για τα καλά η πανδημία και μπήκαμε σε καραντίνα, οπότε υπήρχε και χρόνος μιας και όλα είχαν σταματήσει. Μας έδωσε λίγη ελευθερία, και η αρχή του γκρουπ ήταν το μόνο καλό σε εμάς που μας επέφερε αυτή η κατάσταση χαχα. Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε το είδαμε πραγματικά σοβαρά και δουλέψαμε σκληρά για περίπου ένα χρόνο. Όλη η καραντίνα ήταν μια περίοδος με γράψιμο, ηχογραφήσεις και πρόβες ώστε να φτάσουμε σήμερα να κυκλοφορήσουμε το άλμπουμ.
-Γενικά συνήθιζες να τζαμάρεις με τον πατέρα σου; Πώς είναι να έχεις μια μπάντα μαζί του;
Το πιο κοντινό που έχω σε όλο αυτό είναι όταν έπαιζα μπάσο για τους Soulfly σε δύο περιοδείες το 2015. Η αλήθεια είναι πως δε μου άρεσε τόσο πολύ γιατί πάντα προτιμούσα να δημιουργήσω εγώ κάτι δικό μου, άλλωστε οι Soulfly είναι μπάντα του πατέρα μου, αυτός είναι ο δημιουργός κι αυτός έχει τις ιδέες. Εγώ ήθελα κάτι φρέσκο και αυθόρμητο από μέσα μου. Ο πατέρας μου είναι σαν πρότυπο για εμένα μιας και εδώ και 30 χρόνια γράφει και παίζει μουσική, ταξιδεύει κι ακόμα το αγαπάει πολύ. Έχει πλάκα να τον βλέπω να τα κάνει όλα αυτά, και περνάω κι εγώ εξίσου καλά όταν γράφω τη μουσική μου κι όταν εκφράζω τις ιδέες μου. Έχει πλάκα να τζαμάρω μαζί του και να παίζει αυτός τα κομμάτια μου. Εξ αρχής μου είχε πει "εγώ θα κάθομαι πίσω, εσύ είσαι ο καπετάνιος σε αυτή τη μπάντα". Νιώθω ευγνώμων για αυτό, μου έδωσε χώρο να εκφραστώ, να δοκιμάσω, δε με πίεσε και με ενθάρρυνε στο να έχω πάθος για ό,τι παίζω.
-Σχετικά με τη μουσική της μπάντας, εννοείται πως βλέπω τις 80s crust punk επιρροές και το death metal, αλλά βλέπω και στοιχεία πιο κοντά στο στυλ των Sepultura και των Soulfly. Με αυτόν τον τρόπο ήθελες εσύ σαν οπαδός αυτής της μουσικής να τα αναμίξεις για να τα φρεσκάρεις, ή ήταν και σαν δείγμα επιρροών από το οικογενειακό σου background;
Νομίζω λίγο κι απ'τα δύο. Αρχικά είχα στο μυαλό μου πως θέλω να φρεσκάρω και να πειραματιστώ σε τέτοιους ήχους, στα πρώτα μου μουσικά ακούσματα και ανακαλύψεις αλλά από την άλλη βλέπαμε ότι οι ίδιες μπάντες που επηρέασαν εμένα στο old school, είχαν επηρεάσει και τον πατέρα μου. Σε μια μουσικη κουβέντα που είχαμε είπαμε για την κοινή μας αγάπη σε metal μπάντες όπως οι Ηellhammer, οι Motorhead, οι Venom και στο punk οι Discharge και οι Bad Brains. Αυτές τις μπάντες ανακάλυψε εκείνος και κόλλησε στα μέσα των 80s κι εγώ στην ίδια ηλικία στα μέσα του 2000. Είδαμε τελικά τι είναι τα γονίδια χαχα, και τα κοινά μας στοιχεία ακόμα καλύτερα, κι όταν ήρθε η στιγμή να συνεργαστούμε σε μια μπάντα ήταν πολύ εύκολο αφού και οι δυο μας νιώσαμε ξανά δεκατριών χρονών χαχα. Εννοείται και το οικογενειακό περιβάλλον βοήθησε σε όλη αυτή την εικόνα που έχω για τη μουσική πέρα από τις επιρροές και τα θέλω μου, αφού ο πατέρας μου ήταν ο πρώτος μου metal ήρωας κι αυτός που με βοήθησε να πιάσω την κιθάρα.
-Θεματολογικά βλέπω πως καταπιάνεστε με όλα τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα του σήμερα. Νιώθεις πως η καραντίνα και όλα όσα μαίνονται στις ΗΠΑ και τη Βραζιλία σε ώθησαν σε αυτή την επιλογή περισσότερο από τον υπόλοιπο κόσμο;
Σίγουρα, αν και παντού γύρω σου τα βλέπεις αυτά τα θέματα. Ο πατέρας μου ειδικά βλέπει πιο εστιασμένα όσα γίνονται στη Βραζιλία τον τελευταίο καιρό, κι εγώ προσπαθώ να έχω τα μάτια μου ανοιχτά γενικότερα με τον κόσμο. Βλέπεις παντού πολιτικά προβλήματα, κοινωνικές αναταραχές, τα ανθρώπινα δικαιώματα να καταρρίπτονται και εννοείται όλα αυτά σε βαραίνουν μέσα σου. Πέρα από τις ιδεολογικές απόψεις και την προσωπική μου άποψη για όλα αυτά, ακόμα και μερικοί από τους αγαπημένους μου μουσικούς μου έχουν φτιάξει μια εικόνα για τον κόσμο που θέλω όπως οι Discharge με το "Protest And Survive" ή οι Napalm Death που θίγονται με όλα αυτά. Το ενδιαφέρον για τον κόσμο με ωθεί σε αυτό που κάνω, και οι επιρροές μου με έκαναν να διαμαρτύρομαι για αυτά. Ο ίδιος ο δίσκος είναι ένα δείγμα διαμαρτυρίας, εναντίον στη ανισότητα και αυτή τη μακάβρια πολιτική επικαιρότητα. Η μουσική μας είναι ένα ειρηνικό μήνυμα διαμαρτυρίας και επανάστασης.
-Νιώθεις πως τα απωθημένα σου από την απογοήτευση της γενιάς μας μεταφράζονται μουσικά σαν μια κάθαρση της ψυχής σου;
Nαι, είναι ένας πολύ σωστός τρόπος να το θέσεις. Ξέρεις, ήμασταν σε καραντίνα και μου βγήκε να γράψω το "Truckload Full Of Bodies" και το "Isolated Desolated", ως μια απόγνωση για όσα ζούμε και συμβαίνουν δίπλα μας, ή το "I.C.E Cage" που αναφέρεται στα σύνορα και το τείχος της Αμερικής προς το Μεξικό με τον κόσμο να πιάνεται και να τον κλείνουν μέσα. Βλέπεις αυτά τα πράγματα και σε τρελαίνουν και θες να κάνεις κάτι αλλά δε ξέρεις τι. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό, αλλά τουλάχιστον προσπαθώ να ακουστώ μέσα από τη μουσική μου, άλλωστε είναι καλύτερο από το να λειτουργήσεις βίαια και να προκαλέσεις χάος που δε θα οδηγήσει πουθενά. Ο πιο ειρηνικός τρόπος αντίδρασης είναι η τέχνη, και πάντα θα βρει τον στόχο της. Μπορείς να ακούσεις την αγριάδα και την απόγνωση, είναι αυθεντικά συναισθήματα, πηγαία και επίκαιρα. Δε θα υπήρχε λόγος να γράψω κάτι που δεν έχει νόημα. Αυτή η heavy old school αισθητική είναι ο πιο ευθύς τρόπος για να εκφράσεις τέτοιου είδους πράγματα και να ακουστείς όπως θες. Θέλω έτσι να μιλάω προς εσένα ως ακροατή, ώστε να οδηγηθούμε στην ενότητα, κόντρα σε όσα μας βασανίζουν. Αυτά τα θέματα είναι πραγματικά.
-Κομμάτια όπως το "Truckload Full Of Bodies" ή το "Isolated Desolated" όπως ανέφερες, αλλά και το "Toxic Freedom" κατά τη γνώμη μου περιγράφουν όλη την αληθινή εικόνα της πανδημίας. Πιστεύεις πως τα κράτη βρήκαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την ελευθερία του κόσμου μέσω της πανδημίας περνώντας νέους νόμους και κανόνες;
Πιθανότατα ναι. Η θεωρία μου είναι πως γενικά δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι κανέναν πολιτικό σε τίποτα απολύτως. Όλοι τους είναι άπληστοι και διψασμένοι για εξουσία, δύναμη και χρήμα. Προφανώς τους ήταν πιο εύκολο να μας καταστείλουν μέσα σε αυτή την κατάσταση και να δικαιολογήσουν όλα όσα τόσο καιρό έκαναν λάθος. Εδώ στην Αμερική ένας μηνιαίος μισθός με το ζόρι φτάνει να καλύψει το νοίκι ενός μήνα και ειδικά τώρα δεν υπήρξε καμία προστασία ή υποστήριξη από το κράτος και φυσικά πάρα πολύς κόσμος είναι άνεργος. Η εκμετάλλευση δεν έχει όρια δυστυχώς, ειδικά από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα πως ζούμε. Στα νοσοκομεία πέθαναν τόσες χιλιάδες άνθρωποι και δε νοιάστηκε κανείς, και τα έξοδα μπορούν να φτάσουν μέχρι και τα 50.000 δολάρια και φυσικά πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν γιατί δεν άντεξαν. Το κράτος εδώ νοιάστηκε απλώς για τη διπλωματία στον κακό χειρισμό της κατάστασης, και μπορεί θεωρητικά να είμαστε η πιο κραταιά χώρα του κόσμου, αλλά κοινωνικά και οικονομικά ο λαός δεν πάει καλά. Βλέπω γενικά τα κράτη να μην έχουν μια κοινή γραμμή, και είναι άδικο όταν βλέπεις πόσες χώρες καταφέρνουν να προοδεύσουν και από την άλλη άλλες τόσες που μένουν πίσω. Η εκμετάλλευση υπάρχει παντού και πάντα δυστυχώς.
-Γενικά είσαι ένα ανήσυχο πνεύμα βλέπω. Υπάρχουν πράγματα που επίσης σε εξοργίζουν γύρω μας αλλά δεν κατάφερες να τα προσθέσεις σε αυτόν τον δίσκο;
Ω, χιλιάδες πράγματα φίλε, μπορώ να γράψω λίστα. Ένα απλό πράγμα που θα σου πω είναι πως η Αμερική έχει ένα πολύ κακό σύστημα υγείας, για παράδειγμα εγώ είμαι διαβητικός και ξοδεύω εκατοντάδες δολάρια κάθε μήνα για να μείνω ζωντανός. Η μουσική είναι κάτι που αγαπώ, κι όχι για να γίνω πλούσιος. Σίγουρα στο επόμενο άλμπουμ θα ήθελα να καταπιαστώ περισσότερο με τον θάνατο και τη σωματική και ψυχική υγεία.
-Όλα τα μέλη παίζετε και σε άλλες μπάντες με γεμάτο πρόγραμμα. Είναι δύσκολο αυτό στην επίτευξη ενός επόμενου δίσκου με τους Go Ahead And Die;
Για εμένα δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο θα έλεγα. Είναι ανάλογα πόσο καλά εστιάζεις στα πράγματα. Μου έρχεται να γράφω και να παίζω μουσική σχεδόν συνέχεια. Έτσι μπορώ να κατηγοριοποιώ τις ιδέες μου σχετικά με τι ταιριάζει που. Το ίδιο ισχύει και με την ενέργεια που θέλω να περνάω και στα live και τις ανάγκες που έχουν οι μπάντες μας για εμφανίσεις. Πάντα προσπαθώ για το καλύτερο σε ό,τι κάνω. Η μουσική των Go Ahead And Die είναι τελείως διαφορετική με τη μουσική που παίζω με την άλλη μου μπάντα, τους Healing Magic οπότε είναι εύκολο να δω με διαφορετικό μάτι τις ανάγκες της κάθε μπάντας αφού μιλάμε για άλλη αισθητική, άλλη θεματολογία και άλλον ήχο. Νομίζω το ίδιο ισχύει και για τον πατέρα μου για το πως βλέπει αυτή τη μπάντα σε σχέση με τους Soulfly ή τους Killer Be Killed. Αλλάζεις ύφος από το ένα σχήμα στο άλλο τόσο στουντιακά όταν γράφεις όσο και ζωντανά. Όταν θες να το κάνεις, προλαβαίνεις.
-Μέχρι στιγμής έχετε κάνει πλάνα για κάποια μελλοντική περιοδεία;
Τίποτα επίσημο και σίγουρο που μπορεί να ανακοινωθεί άμεσα, αλλά υπάρχουν πλάνα, ναι. Προσπαθούμε σίγουρα να βγούμε στον δρόμο του χρόνου και ελπίζουμε να κάνουμε μια ολοκληρωμένη περιοδεία που θα περάσει από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική και την Αυστραλία. Θέλουμε πραγματικά με αυτή τη μπάντα να γυρίσουμε παντού και να νιώσουμε την αίσθηση του old school που πάντα γραφόταν για να παίζεται ζωντανά. Η ενέργεια και το πάθος υπάρχουν, η καρδιά μας χτυπά για συναυλίες και το ίδιο θέλουμε να περάσουμε και στους οπαδούς με το μοναδικό δώρο της μουσικής.
-Σε ευχαριστώ πολύ Igor για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Ευχαριστώ κι εγώ. Ο δίσκος μας μόλις κυκλοφόρησε και ελπίζω να σας αρέσει και να τον αγκαλιάσετε. Είναι χαρά μας που κάναμε αυτή την κυκλοφορία, και μπορείτε να την βρείτε παντού. Έχετε τα μάτια σας ανοιχτά και ελπίζουμε σύντομα να τα πούμε στην Ελλάδα. Μείνετε ασφαλείς και να είστε καλά!
Γιάννης Χαρτζανιωτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου