Με έδρες που ενώνουν τις ΗΠΑ με τη Νέα Ζηλανδία, την Αγγλία και τη γειτονική Ιταλία, οι Sojourner κάνουν το black metal μία δαιδαλώδη τέχνη, βγαλμένη από τα έπη, τη φύση και τη φαντασία. Έχοντας ήδη τρεις δίσκους στο ενεργητικό τους τα τελευταία έξι χρόνια, πατούν γερά στο underground και φέτος επιστρέφουν με κάτι ιδιαίτερο. Έπειτα από το τελευταίο τους ολοκληρωμένο πόνημα, πάνε ένα βήμα παραπέρα και με ανανεωμένο line up παρουσιάζουν το ατμοσφαιρικό αλλά και δυναμικό τους ΕΡ με τίτλο "Perennial" όντας γεμάτο φρεσκάδα και μαγευτικά ιντερλούδια.
Το black metal πολλές φορές δεν είναι μόνο μιζέρια και ασχήμια, ούτε μόνο οι επικλήσεις στον ''εξαποδώ" και την καταστροφή. Έτσι με μια πιάνο εισαγωγή, μελαγχολική και ασφαλώς σκοτεινή, έρχεται το ομώνυμο "Perennial" για να μετουσιώσει στη συνέχεια την κέλτικη με τη Σκανδιναβική μεταλλική παράδοση, σε ένα συνονθύλευμα από καφρίλες, καταιγιστικούς ρυθμούς, μα και αιθέριες στιγμές σε ένα ταξίδι μακρύ, γεμάτο από σκυθρωπές πλην ποικίλες μελωδίες. Το επόμενο μέρος αυτού του δίσκου μας ανοίγεται επίσης απαλά, με το παραδοσιακό κομμάτι του Βορρά να υπερισχύει στις πνευστές του εκφάνσεις, λίγο πριν πρωταγωνιστήσει πίσω από το μικρόφωνο η νεοφερμένη Lucia Amelia Emmanueli για να μας συνεπάρει ξανά στους δικούς της τόπους, κρατώντας μας συντροφιά σε όλο αυτό το δεύτερο μισό, θυμίζοντας τις δουλειές της Myrkur και της Lindsay Schoolcraft, αν και στο φινάλε καταλήγουμε να βυθιζόμαστε στο χάος και την Άβυσσο με τις καταλυτικές εκρήξεις που στοιχειώνουν όπως κάθε ακραίος οπαδός θέλει συνεχίζοντας όμως το οδοιπορικό στις μακραίωνες, δύσβατες πλαγιές που κοσμούν τη φαντασία μας σε αυτά τα ακούσματα.
Μπορεί να μιλάμε για ένα ΕΡ δύο κομματιών, αλλά αυτό δεν παύει να μας γεμίζει τόσο ηχητικά όσο και συναισθηματικά σε αυτό το συνονθύλευμα στοιχείων και στιγμών, που κάθε φίλος της καλής μουσικής θα βρει τον εαυτό του, ανεξαρτήτου είδους και προτιμήσεων. Το σκοτάδι, η θλίψη και η νοσταλγία υπερισχύουν όπως σε κάθε μπάντα του είδους που σέβεται τον εαυτό της, ενώ παρόλο που δε ξεφεύγει ιδιαίτερα η παρούσα δουλειά από το ύφος των προκατόχων της, ταυτόχρονα μπορεί και κοιτά μπροστά για το μέλλον των Sojourner με την (καλλι)τεχνική του υπόσταση. Τέλος, το μινόρε της διεθνούς αυτής κολεκτίβας καταφέρνει να μας συνεπάρει, σιγοντάροντας στις ανάλογες στρατιές των δημιουργών ανάλογων ειδών, ενώ στην πορεία του χρόνου εύκολα μπορούμε να μιλάμε για αυτούς σαν να πρόκειται για μία μεγάλη μπάντα του είδους που συνεχίζει στην κληρονομιά των Emperor, Bathory, Saor, Fen και Summoning.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου