Πολλές μπάντες ρετρολαγνούν και αγαπούν τις χρυσές εποχές άλλων χρόνων, με κάποιες από αυτές να ξεφεύγουν για να αναζωογονήσουν τέτοια στοιχεία, ενώ άλλες βυθίζονται στον βούρκο του κλισέ. Ευτυχώς για όσους γνωρίζουν, συγκροτήματα σαν τους Crystal Viper ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, οι οποίοι έπειτα από μια διετία επιστρέφουν δισκογραφικά. Το "The Cult" μάλιστα μας βάζει ακόμα καλύτερα στη μουσική τους σέχτα, με τους Πολωνούς να συνεχίζουν να κερδίζουν έδαφος.
Με μια μυστηριώδη γλυκύτητα, σαν ένα εξαίσιο άρωμα, αλλά και συνάμα αγωνιωδώς, ανοίγεται προς εμάς το άλμπουμ με το εισαγωγικό "Providence" ενώ δίχως πολλά πολλά, κοκκινίζοντας το κοντέρ, έρχεται το ομότιτλο "The Cult" με έντονο μπάσο και ατσάλινες μελωδίες, ανάλογες με τους εξίσου γυαλισμένους και βαρείς ρυθμούς. Έτσι, στο ίδιο μήκος κύματος, όντας όμως πιο στακάτο και απειλητικό, ακολουθεί το "Whispers From Beyond", το οποίο βγάζει τον αλήτικο και μαγκιόρικο εαυτό της μπροστάρισας Marta Gabriel, τόσο φωνητικά όσο και κιθαριστικά.
Πλησιάζοντας τα μισά του δίσκου, το "Down In The Crypt" αντί να μας κατεβάζει, μας απογειώνει με τις εξωφρενικές του ταχύτητες, και τα επιθετικά μπασίματα του ρεφρέν, δίνοντας πάσα σε αριστοτεχνικές σολιστικές κιθαρωδείες, αν και στην αντίπερα όχθη το "Sleeping Giants" ρίχνει ταχύτητες, με μια επική, σχεδόν Manowar-ική αύρα. Το "Forgotten Land" με γρήγορες κινήσεις ξαναπαίρνει τα ηνία, με πείσμα, και με το πνεύμα των 80s να το ευλογεί περήφανα, ώσπου πάλι να μαλακώσουν τα πράγματα, έστω και για λίγο μέχρι να ανακτηθούν οι δυνάμεις στο "Asenath Waite" το οποίο δείχνει μια ακόμα πλευρά της μπάντας προς το NWOBHM.
Aλλάζοντας τελείως εποχή από το σήμερα, το "The Calling" με κολλητικές μελωδίες και τρομερές εκρήξεις, δείχνει ξεκάθαρα τις επιρροές αλλά και το νέο ύφος των Πολωνών, σε ένα τρομερό highlight που μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό, καλπάζοντας γοργά προς το "Flaring Madness" και τα πομπώδη γεμάτα στόμφο κοπανήματά του. Δίχως μεγάλες αλλαγές, με παρόμοια ζωντάνια και ανεξάντλητη ενέργεια φτάνουμε στο επίσημο κλείσιμο του δίσκου, με μια πρώιμη europower ατμόσφαιρα, το "Lost In The Dark".
Βέβαια για τους φίλους του βινυλίου μια έκπληξη έρχεται με τον ιστορικό underground ύμνο των Satan, "Trial By Fire" αν και ο μεγάλος άσσος στο μανίκι βρίσκεται στο bonus του CD με το "Welcome Home" του King Diamond και την ιστορική συμμετοχή του κιθαριστα του, Andy LaRocque. Έτσι και στις δύο περιπτώσεις ο επίλογος γράφεται με τη μπάντα να τιμά κάποιες από τις μεγάλες τις επιρροές.
Γάργαρο και άμεσο, το νέο πόνημα των Crystal Viper, έρχεται όχι μόνο για να βάλει ένα ακόμα λιθαράκι στη δισκογραφία τους, αλλά και για να δείξει την ωριμότητα τους, όπως και πιο αριστοτεχνικά τα μπλεξίματα του παρόντος με το παρελθόν. Η επιστροφή τους στον παραδοσιακό/κλασικό metal ήχο είναι περισσότερο από κατάλληλη, δίχως περαιτέρω πειραματισμούς, όσο ταιριάζει μάλιστα και η χροιά της Marta με τις εντάσεις της σε αυτά τα μονοπάτια. Τέλος, περιπετειώδες, ογκώδες και φυσικά εξωστρεφές, γεμάτο τσαγανό, το εν λόγω άλμπουμ, είναι ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει ποτέ, με το φουτουριστικό εξώφυλλο και τη νοσταλγική του αύρα, να μπλέκονται για να δημιουργήσουν την απόλυτη ικανοποίηση στα αυτιά του ακροατή.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου