...And Oceans-Cosmic World Mother (Album Review)

Δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια πριν, οι And Oceans κυκλοφόρησαν την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά. Πλέον, σε μια δύσκολη πλην παραγωγική εποχή, το black metal συγκρότημα από τον Βορρά, επιστρέφει πιο δυναμικό από ποτέ, με το πέμπτο του πόνημα, υπό τον τίτλο "Cosmic World Mother".

Χωρίς προλόγους και εισαγωγές, το "The Dissolusion Of Mind And Matter" μας δείχνει με αμεσότητα τη ψύχρα και τη σκοτεινιά που έπεται, συνεχίζοντας από εκεί που μας άφησαν οι δύο πρώτοι δίσκοι των Φιλανδών, σαν η industrial εποχή τους να μην ήρθε ποτέ. Με το "Vigilance And Atrophy" κάνουμε αναμφίβολα ένα ταξιδι στα 90s, με τους σκληροτράχηλους και ωμούς του ήχους, που με μερικές δόσεις πλήκτρων, ελαφρώς θυμίζουν τις απαρχές των Dimmu Borgir.

Στο ίδιο μήκος κύματος συνεχίζει και το "Five Of Swords" με τα ατσάλινα riffs να κόβουν κεφάλια στο γρήγορο πέρασμά τους, ενώ το "As The After Becomes The Before" χαμηλώνει ελαφρώς τους τόνους και αποκτά ένα γκρουβάτο ύφος μέσα από ένα ατμοσφαιρικό κάλυμμα. Εν συνεχεία, πιστό στα μονοπάτια του λεγόμενου Φιλανδικού black metal ήχου, θα ακολουθήσει το ομότιτλο του άλμπουμ, με μερικές υποβόσκουσες μελωδίες και ένα electro πέρασμα. 

Στο "Helminthiasis" το τελευταίο στοιχείο που αναφέρθηκε γίνεται λίγο πιο έντονο, αν και περισσότερο αυτό που φαίνεται, είναι η ambient πλευρά πίσω από τις κιθάρες και τα τύμπανα, δίνοντας έτσι πάσα και στο "Οscilator Epitaph" που μας επιστρέφει στην κανονική δυσοίωνη πλευρά του άλμπουμ με ένα κολλητικό lead να σπάει τη μονοτονία. 

Έπειτα από το απαλό ιντερλούδιο του ''In Abhorence Upon Meadows", το ''Apokatastasis", αντιθέτως, γίνεται το-ίσως- πιο βαρύ και νοσηρό κομμάτι που έγραψε το συγκρότημα, όπου τα riffs και τα φωνητικά ενώνουν τη βαρβατίλα της σκηνής τους με το ύφος των Dark Funeral, σε ένα μακάβριο και συνάμα επικό σκηνικό. Από την άλλη το "One Of Light, One Of Soil" θα έρθει σε πιο heavy/black τόνους, στο στυλ που πρεσβεύει ο δίσκος, φτάνοντας έτσι και στο τέλος με το μεγαλειώδες και μελωδικό "The Flickering Lights" να σημειώνει τον επίλογο.

Η πολυετής απουσία από τα μουσικά δρώμενα, έκανε τις νέες γενιές να μη μάθουν το παρελθόν των And Oceans. Παρόλα αυτά ο νέος δίσκος, και μουσικά αλλά και κληρονομικά, μπορεί να προξενήσει το ενδιαφέρον του κάθε black metal οπαδού. Οι ήχοι του πετυχαίνουν ένα ταξίδι μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, χωρίς όμως πολλές φρέσκιες προσθήκες, εκτός του αναδομημένου line up και του ορεξάτου τραγουδιστή των Finntroll, που πάει "χεράκι χεράκι" με το μυαλό του κιθαρίστα, Timo Kontio . Φυσικά το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι άκρως μαγευτικό, σαρωτικό και από το πρώτο άκουσμα καταφέρνει να συναρπάσει. Κλείνοντας, δε ξέρω αν η δισκογραφική τους σιωπή, έδωσε βήμα σε άλλες μπάντες να γίνουν μεγαλύτερες, αλλά οι μαυρομεταλλικοί Ωκεανοί όσο υποτιμημένοι κι αν θεωρούνται, με αυτό το άλμπουμ άνετα μπορούν να ρεφάρουν.

(9/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης