Οι Lucifer αναστένουν την εμβληματική δεκαετία των 70s με διάφορους σχετικούς ήχους, δυναμισμό και ενέργεια. Οι ευλογίες του Εωσφόρου σε όλο αυτό δίνουν το κίνητρο για μια συλλογή όμορφων μουσικών, οι οποίες έρχονται στο νέο μέρος της μέχρι στιγμής τριλογίας των ομώνυμων δίσκων.
Σαν συναγερμός, η εισαγωγή μας προειδοποιεί για κάτι μεταφυσικό μέσω του "Ghosts" σε ένα σκοτεινό συνονθύλευμα μεταξύ των Blue Oyster Cult και των Black Sabbath, πολύ κοντά στο ύφος που μας είχε αφήσει το "Lucifer II". Aπό την άλλη πιο occult πίσω από τις κιθαριστικές μελωδίες και τις γκρούβες του Nicke Andersson, το "Midnight Phantom" σε κάνει να αγκαλιάζεις το μυστήριο, ενώ το ''Leather Demon" με την απαλότητα του παίζει με τον ήχο των Aerosmith σε ένα σύγχρονο αλλά ρετρολαγνικό στυλ.
Στο "Lucifer" που μας υποδέχεται με το βέλασμα του τράγου, θα δούμε μια heavy rock ενέργεια αντίστοιχη των Hellacopters με μερικά αμυδρά doom περάσματα, δίνοντας την ταυτότητα της μπάντας. Φτάνοντας στο "Pacific Blues" φυσικά δεν περιμένουμε κάτι λιγότερο από όσα υπόσχεται ο τίτλος, με τις γερές Αμερικανοπρεπείς δόσεις, τις μπλουζιές και το αιθέριο ύφος μιας άλλης εποχής σε κάθε ρυθμό, σε αντίθεση με το "Coffin Fever" όμως, που με τα αργά του τέμπο και τη σχεδόν ψιθυριστή χροιά της Johanna κάνει το σκηνικό μαύρο και άκρως doomy, όπως περίπου μας είχε δείξει το ντεμπούτο τους.
Στο "Flanked By Snakes" θα φανεί μια χορευτική, ανίερη ζωντάνια ενώ και το "Stay Astray" με τις στροβιλώδης κιθάρες καθώς και την ποικιλία στις μουσικές του, συνεχίζουν το ανεβαστικό αποτέλεσμα μέχρι το τέλος με το "Cemetery Eyes" που κλείνει το άλμπουμ με μια ατμοσφαιρική αίσθηση που τα υπνωτικά φωνητικά βοηθούν στο έπακρο για αυτό.
Από τότε που οι Ghost έδωσαν φρεσκάδα και μια νέα πνοή στους 70s ήχους, λίγοι κατάφεραν στη συνέχεια να πιάσουν αυτό το feeling. Ευτυχώς για τους σκληρούς μουσικόφιλους, οι Lucifer με αυτούς τους ήχους, κάνουν πιο βαριά αποτελέσματα αλλά εξίσου πιασάρικα και όμορφα. Από εκεί και πέρα βέβαια, χώρια τους ποικίλους ήχους, το τρίτο άλμπουμ, που για πολλούς θεωρείται καθοριστικό στις μπάντες, δε φέρνει πολλά νέα στοιχεία. To "Lucifer III" συνεχίζει πιστά όλα όσα μας έδωσαν και οι προκάτοχοί του σε μια εύθυμη και υμνολογία προς τον "Εξαποδώ".
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Σαν συναγερμός, η εισαγωγή μας προειδοποιεί για κάτι μεταφυσικό μέσω του "Ghosts" σε ένα σκοτεινό συνονθύλευμα μεταξύ των Blue Oyster Cult και των Black Sabbath, πολύ κοντά στο ύφος που μας είχε αφήσει το "Lucifer II". Aπό την άλλη πιο occult πίσω από τις κιθαριστικές μελωδίες και τις γκρούβες του Nicke Andersson, το "Midnight Phantom" σε κάνει να αγκαλιάζεις το μυστήριο, ενώ το ''Leather Demon" με την απαλότητα του παίζει με τον ήχο των Aerosmith σε ένα σύγχρονο αλλά ρετρολαγνικό στυλ.
Στο "Lucifer" που μας υποδέχεται με το βέλασμα του τράγου, θα δούμε μια heavy rock ενέργεια αντίστοιχη των Hellacopters με μερικά αμυδρά doom περάσματα, δίνοντας την ταυτότητα της μπάντας. Φτάνοντας στο "Pacific Blues" φυσικά δεν περιμένουμε κάτι λιγότερο από όσα υπόσχεται ο τίτλος, με τις γερές Αμερικανοπρεπείς δόσεις, τις μπλουζιές και το αιθέριο ύφος μιας άλλης εποχής σε κάθε ρυθμό, σε αντίθεση με το "Coffin Fever" όμως, που με τα αργά του τέμπο και τη σχεδόν ψιθυριστή χροιά της Johanna κάνει το σκηνικό μαύρο και άκρως doomy, όπως περίπου μας είχε δείξει το ντεμπούτο τους.
Στο "Flanked By Snakes" θα φανεί μια χορευτική, ανίερη ζωντάνια ενώ και το "Stay Astray" με τις στροβιλώδης κιθάρες καθώς και την ποικιλία στις μουσικές του, συνεχίζουν το ανεβαστικό αποτέλεσμα μέχρι το τέλος με το "Cemetery Eyes" που κλείνει το άλμπουμ με μια ατμοσφαιρική αίσθηση που τα υπνωτικά φωνητικά βοηθούν στο έπακρο για αυτό.
Από τότε που οι Ghost έδωσαν φρεσκάδα και μια νέα πνοή στους 70s ήχους, λίγοι κατάφεραν στη συνέχεια να πιάσουν αυτό το feeling. Ευτυχώς για τους σκληρούς μουσικόφιλους, οι Lucifer με αυτούς τους ήχους, κάνουν πιο βαριά αποτελέσματα αλλά εξίσου πιασάρικα και όμορφα. Από εκεί και πέρα βέβαια, χώρια τους ποικίλους ήχους, το τρίτο άλμπουμ, που για πολλούς θεωρείται καθοριστικό στις μπάντες, δε φέρνει πολλά νέα στοιχεία. To "Lucifer III" συνεχίζει πιστά όλα όσα μας έδωσαν και οι προκάτοχοί του σε μια εύθυμη και υμνολογία προς τον "Εξαποδώ".
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου