Oι Khôra θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ένα πολυεθνικό συγκρότημα. Συγκεκριμένα χωρίζεται μεταξύ Ουκρανίας, Νορβηγίας, ΗΠΑ και Ελλάδας, με το εγχώριο στοιχείο να αποτελείται από τον Βασίλη Κράνο των Arkhangelsk, ενώ μαζί πλάι στον ιθύνοντα νου Oleg, και τον μπασίστα των Dødheimsgard Lars-Emil Måløy, το ιδιαίτερο αυτό black metal project παίρνει σάρκα και οστά μέσω του "Timaeus", εμπνευσμένο από τον ομώνυμο φιλοσοφικό διάλογο του Πλάτωνα.
Με την ανάλογη εισαγωγή του "Aether", ένα μυσταγωγικό και περίεργο κλίμα που προκαλεί ηρεμία δημιουργείται, αν και θα σπάσει με την άγρια και απόκοσμη διάθεσή του "Noceo", το οποίο μαζί με τον μπροστάρη των Deathcode Society, κάνει το σκηνικό ακόμα πιο ερεβώδες με πολλά riffs και εφέ θυμίζοντας ελαφρώς Burzum και Thorns.
Στη συνέχεια, το "L'Annihilateur" μπαίνει σε πιο άμεσα μαυρομεταλλικά καλούπια, ενώ το "Harvesting Stars" προσδίδει μια νοσηρότητα με τους ρυθμούς του αλλά και έναν εσωτερισμό με τη βαρύτονη χροιά των φωνητικών, κοντά στα καλούπια των Ved Buens Ende ή των Virus. Έτσι φιλοσοφημένα εσωστρεφές θα έρθει εξ ολοκλήρου το "De Vetus Ad Novum" που αν και αμιγώς στην extreme κουλτούρα, με τα πλήκτρα του Henri Sorvali από τους Finntroll/Moonsorrow, δίνεται μια ατμόσφαιρα που σε κάνει να δεις τις κρυφές πύλες του προσωπικού σου σύμπαντος.
Με το "Roe Too Noo" συνεχίζουμε στη φιλοσοφία με αρχαιοπρεπή τρόπο (αρκεί να χρησιμοποιήσεις ελληνικό αλφάβητο στον τίτλο). Εδώ θα δούμε μια μεγαλοπρέπεια ηχητικά, η οποία συμβαδίζει με την πολυπλοκότητα της ελληνικής γραμματείας, σε αντίθεση με τον πιο σκληροπυρηνικό και βαρύ εαυτό των "Sempiternal" και "The Purge". Εξίσου heavy θα συνεχίσουμε και με το "Existence" και τις ανατριχιαστικές θεατρικές αλλαγές που κάνει ο Vicotnik των θρυλικών DHG, ενώ στα πλήκτρα συμβάλλει, ομοίως και με το τελετουργικό, τεχνικό και προχωρημένο "The Occultation Of Time", ο Antti Simonen των επαναδραστηριοποιημένων And Oceans. Σαν επίλογος, με ψιθύρους, μελαγχολία και μυστήριο θα μας αφήσει το "Void" πολύ πειραματικά και σαγηνευτικά κόντρα στον δυναμισμό και το βάρος του υπόλοιπου συνόλου.
Όλος αυτός ο αλλόκοτος πλην όμορφος ήχος του ντεμπούτου των Khôra, με λίγα λόγια μπορεί να χαρακτηριστεί ως αριστουργηματικός. Συγκεκριμένα, αυτές οι επιρροές από την ύστερη περίοδο των Mayhem, των Arcturus, καθώς και τα πειραματικά στοιχεία των Thorns, Satyricon και Dødheimsgard, αποτελούν γερές βάσεις για το "Timaeus", με το αποτέλεσμα να βγάζει όλα τα συναισθήματα που αναφέρθηκαν κατά την ανάλυση. Τέλος, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, αξίζει να σημειωθεί πως έτσι πρέπει να ακούγεται το black metal της εποχής μας, ακόμα κι αν θέλει μερικά ακούσματα για να χωνευθεί.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Στη συνέχεια, το "L'Annihilateur" μπαίνει σε πιο άμεσα μαυρομεταλλικά καλούπια, ενώ το "Harvesting Stars" προσδίδει μια νοσηρότητα με τους ρυθμούς του αλλά και έναν εσωτερισμό με τη βαρύτονη χροιά των φωνητικών, κοντά στα καλούπια των Ved Buens Ende ή των Virus. Έτσι φιλοσοφημένα εσωστρεφές θα έρθει εξ ολοκλήρου το "De Vetus Ad Novum" που αν και αμιγώς στην extreme κουλτούρα, με τα πλήκτρα του Henri Sorvali από τους Finntroll/Moonsorrow, δίνεται μια ατμόσφαιρα που σε κάνει να δεις τις κρυφές πύλες του προσωπικού σου σύμπαντος.
Με το "Roe Too Noo" συνεχίζουμε στη φιλοσοφία με αρχαιοπρεπή τρόπο (αρκεί να χρησιμοποιήσεις ελληνικό αλφάβητο στον τίτλο). Εδώ θα δούμε μια μεγαλοπρέπεια ηχητικά, η οποία συμβαδίζει με την πολυπλοκότητα της ελληνικής γραμματείας, σε αντίθεση με τον πιο σκληροπυρηνικό και βαρύ εαυτό των "Sempiternal" και "The Purge". Εξίσου heavy θα συνεχίσουμε και με το "Existence" και τις ανατριχιαστικές θεατρικές αλλαγές που κάνει ο Vicotnik των θρυλικών DHG, ενώ στα πλήκτρα συμβάλλει, ομοίως και με το τελετουργικό, τεχνικό και προχωρημένο "The Occultation Of Time", ο Antti Simonen των επαναδραστηριοποιημένων And Oceans. Σαν επίλογος, με ψιθύρους, μελαγχολία και μυστήριο θα μας αφήσει το "Void" πολύ πειραματικά και σαγηνευτικά κόντρα στον δυναμισμό και το βάρος του υπόλοιπου συνόλου.
Όλος αυτός ο αλλόκοτος πλην όμορφος ήχος του ντεμπούτου των Khôra, με λίγα λόγια μπορεί να χαρακτηριστεί ως αριστουργηματικός. Συγκεκριμένα, αυτές οι επιρροές από την ύστερη περίοδο των Mayhem, των Arcturus, καθώς και τα πειραματικά στοιχεία των Thorns, Satyricon και Dødheimsgard, αποτελούν γερές βάσεις για το "Timaeus", με το αποτέλεσμα να βγάζει όλα τα συναισθήματα που αναφέρθηκαν κατά την ανάλυση. Τέλος, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, αξίζει να σημειωθεί πως έτσι πρέπει να ακούγεται το black metal της εποχής μας, ακόμα κι αν θέλει μερικά ακούσματα για να χωνευθεί.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου