Μια δεκαετία έχουν που επανενώθηκαν, αλλά η δημιουργία ενός νέου δίσκου φαινόταν σαν μακρυνό όνειρο. Ο λόγος φυσικά για ένα υποτιμημένο γκρουπ, που τα γαλόνια του όμως δείχνουν την αξία του στους απανταχού οπαδούς. Οι Psychotic Waltz λοιπόν, έχοντας κάνει μια νέα αρχή, 24 χρόνια μετά το τελευταίο του πόνημα, είπαν αν επανέλθουν και να τρελάνουν με το "The God-Shaped Void".
Το εναρκτήριο "Devils And Angels" έρχεται πρώτο, να σπάσει την πολύχρονη σιωπή των Αμερικάνων, με έναν επιβλητικό και βαρύ τρόπο, και συνάμα τόσο αιθέρια και ατμοσφαιρικά. Το "Stranded" στη συνέχεια μπαίνει σε πιο κλασικά αλλά και δυναμικά progressive μονοπάτια, με μια μελωδική τάση που ταξιδεύει τον ακροατή.
Το "Back To Black" κάνει την ατμόσφαιρα λίγο πιο σκοτεινή με το ανάλογο βάρος και ένταση, ενώ το κιθαριστικό σόλο καταμεσής του κομματιού συνεχίζει να μας βυθίζει στο πολύχρωμο και περίεργο σύμπαν των Waltz. Από την άλλη το "All The Bad Men" μου βγάζει μέσα σε όλο το σύγχρονο στυλ της μπάντας, διάφορες 70s επιρροές, αρκετά ψυχεδελικές, ενώ το "The Fallen" απαλύνει και δίνει ποικιλία στο όλο σκηνικό του δίσκου με τις ακουστικές του κιθάρες και τις spacey εκρήξεις του. Κάπως έτσι μάλιστα λειτουργεί κατά κάποιον τρόπο και το "While The Spiders Spin" ενώ οι σχετικά αργοί του ρυθμοί κάνουν το αποτέλεσμα λίγο πιο μεστό και κολλητικό σε ένα από τα μεγάλα highlights του άλμπουμ.
Το "Pull The String" και το "Season Of The Swarm" ακολουθoύν μια κλασική πεπατημένη στο στυλ της μπάντας, σε αντίθεση με το μυστηριακό "Demystified" που ξαναπάει λίγο στο θέμα των επιρροών, και ελαφρώς θυμίζει μια πιο heavy και τεχνική πλευρά των Jethro Tull. Εν συνεχεία, το ''Sisters Of The Dawn" ακολουθεί μια 90s industrial τακτική συνδυασμένη με το "I Just Want You" του Ozzy, αν και ο επίλογος με το "In The Silence" αλλάζει, κατευνάζοντας τα πνεύματα με τον πιο όμορφο και ήπιο τρόπο, γεμάτο αλλαγές και εικόνες.
Αν συμπτύξουμε λίγο ότι ακούσαμε από το νέο άλμπουμ των Καλιφορνέζων, αυτό που βλέπουμε είναι μια παρέλαση διαθέσεων και συναισθημάτων, καλυμμένα με μουσικές που μιλούν στη ψυχή. Αυτό που πάντα έκαναν οι Psychotic Waltz, και κάνουν φυσικά και εδώ, σαν να δείχνουν την μοντέρνα εξέλιξη του "Bleeding", είναι πως μέσω της τεχνικής και της ιδιαιτερότητας τους φτιάχνουν μικρά έπη που αγγίζουν. Οι φίλοι του είδους και της μπάντας οφείλουν δικαίως να πορωθούν, και ελπίζουμε να μη δούμε πάλι αυτόν τον ξαναφτιαγμένο πύργο να διαλύεται για δεύτερη φορά.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο "Devils And Angels" έρχεται πρώτο, να σπάσει την πολύχρονη σιωπή των Αμερικάνων, με έναν επιβλητικό και βαρύ τρόπο, και συνάμα τόσο αιθέρια και ατμοσφαιρικά. Το "Stranded" στη συνέχεια μπαίνει σε πιο κλασικά αλλά και δυναμικά progressive μονοπάτια, με μια μελωδική τάση που ταξιδεύει τον ακροατή.
Το "Back To Black" κάνει την ατμόσφαιρα λίγο πιο σκοτεινή με το ανάλογο βάρος και ένταση, ενώ το κιθαριστικό σόλο καταμεσής του κομματιού συνεχίζει να μας βυθίζει στο πολύχρωμο και περίεργο σύμπαν των Waltz. Από την άλλη το "All The Bad Men" μου βγάζει μέσα σε όλο το σύγχρονο στυλ της μπάντας, διάφορες 70s επιρροές, αρκετά ψυχεδελικές, ενώ το "The Fallen" απαλύνει και δίνει ποικιλία στο όλο σκηνικό του δίσκου με τις ακουστικές του κιθάρες και τις spacey εκρήξεις του. Κάπως έτσι μάλιστα λειτουργεί κατά κάποιον τρόπο και το "While The Spiders Spin" ενώ οι σχετικά αργοί του ρυθμοί κάνουν το αποτέλεσμα λίγο πιο μεστό και κολλητικό σε ένα από τα μεγάλα highlights του άλμπουμ.
Το "Pull The String" και το "Season Of The Swarm" ακολουθoύν μια κλασική πεπατημένη στο στυλ της μπάντας, σε αντίθεση με το μυστηριακό "Demystified" που ξαναπάει λίγο στο θέμα των επιρροών, και ελαφρώς θυμίζει μια πιο heavy και τεχνική πλευρά των Jethro Tull. Εν συνεχεία, το ''Sisters Of The Dawn" ακολουθεί μια 90s industrial τακτική συνδυασμένη με το "I Just Want You" του Ozzy, αν και ο επίλογος με το "In The Silence" αλλάζει, κατευνάζοντας τα πνεύματα με τον πιο όμορφο και ήπιο τρόπο, γεμάτο αλλαγές και εικόνες.
Αν συμπτύξουμε λίγο ότι ακούσαμε από το νέο άλμπουμ των Καλιφορνέζων, αυτό που βλέπουμε είναι μια παρέλαση διαθέσεων και συναισθημάτων, καλυμμένα με μουσικές που μιλούν στη ψυχή. Αυτό που πάντα έκαναν οι Psychotic Waltz, και κάνουν φυσικά και εδώ, σαν να δείχνουν την μοντέρνα εξέλιξη του "Bleeding", είναι πως μέσω της τεχνικής και της ιδιαιτερότητας τους φτιάχνουν μικρά έπη που αγγίζουν. Οι φίλοι του είδους και της μπάντας οφείλουν δικαίως να πορωθούν, και ελπίζουμε να μη δούμε πάλι αυτόν τον ξαναφτιαγμένο πύργο να διαλύεται για δεύτερη φορά.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου