Πόσα προβλήματα πλέον να αντιμετωπίσει αυτό το πολυαναμενόμενο live, αφού μετά την αναβολή του το Νοέμβριο, στο 90' ακύρωσαν τις εμφανίσεις τους οι Moonspell. Παρόλα αυτά, τη κατάσταση έσωσαν οι θρύλοι του ακραίου ήχου, Rotting Christ, που έβαλαν γκολ και νίκησαν την παρτίδα, στο πρώτο σκέλος του διημέρου μαζί με τους Motherfaster, και τους Scar Of The Sun.
Με μια ολιγόλεπτη καθυστέρηση, πατούν στο σανίδι οι Έλληνες Motherfaster, μπροστά στα μάτια ενός σχεδόν κατάμεστου venue. Το τρίο που βρισκόταν πάνω στη σκηνή επί ένα μισάωρο περίπου, μας συνεπήρε με τους ήχους του, σε ένα εντελώς διαφορετικό, για τα δεδομένα των headliners, ύφος, μιας και οι ήχοι τους βρίσκονταν σε πιο παλιομοδίτικα heavy μονοπάτια, κάτι που και η εμφάνισή τους το πρόδιδε. Με επιρροές από Black Sabbath, Thin Lizzy και Μotorhead, μεταξύ άλλων, η πρώτη μου γνωριμία μαζί τους ήταν υπέρ του δέοντος θετική αφού με κάθε κομμάτι και εγώ, αλλά και οι περισσότεροι των παρευρισκομένων κοπανιόντουσαν ρυθμικά με τις μουσικές τους διαδρομές.
Ευθύς αμέσως, και με το ρολόι να δείχνει λίγα λεπτά πριν τις 21:00, η τέταρτη φορά που θα παρακολουθούσα τους Scar Of The Sun έφτασε. Με ένα πέρασμα από την υπάρχουσα δισκογραφία τους, η ξεσηκωτική τους διάθεση, ήταν απείρως ανώτερη των πρώτων live τους που είχα δει, ενώ και η αμφίεση τους, έδινε ένα πιο μοντέρνο ύφος δίπλα στα σκοτεινά πλην ποικίλα progressive ερεθίσματά τους. Ο δυναμισμός και η απόλυτη επαγγελματική τους παρουσία ήταν επίσης κάτι που με κέρδισε, πέρα από τα μελωδικά τους ξεσπάσματα που γίνονταν όλο και πιο έντονα. Tους φίλους της μπάντας μάλιστα περίμενε και μια έκπληξη στο "Ode To Failure", όπου τη θέση του μεγάλου Mikael Stanne, ο οποίος συμμετέχει στο κομμάτι, πήρε ο "δικός" μας Βασίλης Μάζαρης από τους Daylight Misery. Για το τέλος άφησα τα τρία κομμάτια από το επερχόμενο άλμπουμ τους που ακούστηκαν πρώτη φορά ζωντανά, τα οποία δείχνουν τη νέα εποχή και την ωριμότητα των Αθηναίων metallers.
Ξαφνικά στην απόλυτη ηρεμία, με ετοιμόρροπους σταυρούς να έχουν υψωθεί, δείχνοντας την αρχή του τέλους, τα φώτα σβήνουν και...οι επτά Άγγελοι σαλπίζουν. Το "χξς" ήταν λοιπόν το έναυσμα για το χάος που θα μαινόταν επί μιάμιση ώρα στο Pireaus Academy. Eκείνο το βράδυ ήταν μάλιστα που το Αθηναϊκό κοινό θα γνώριζε για πρώτη φορά τον νέο κιθαρίστα των μεγάλων συμπατριωτών μας, των Κωστή Φουκαράκη, ο οποίος με τον συνονόματό του στο μπάσο φαίνεται πως έχουν δέσει ήδη αρκετά με τους αδερφούς Τόλη, που με μεγάλη όρεξη κυρίευσαν στην πατρίδα τους. Ο πλέον κατάμεστος χώρος υποκλίθηκε στο μεγαλείο των Rotting Christ, δείχνοντας, όπως λέει και ο ίδιος ο Σάκης, ότι η σκηνή μας είναι δυνατή. Η μαυρίλα και η ατμόσφαιρα που μας χάρισαν, δεν περιορίστηκε μόνο στην παρούσα φάση της μπάντας, αφού από το "The Heretics" μας παρουσίασαν μόλις δύο κομμάτια, όπως και από το "Rituals", έχοντας κυρίως την τιμητική τους το "Kατά Τον Δαίμονα Εαυτού" και το "Thy Mighty Contract", σε ένα γενικό πέρασμα από σχεδόν όλη τη δισκογραφία. Έκπληξη για πολλούς ήταν πως μετά από αρκετά χρόνια στο set προστέθηκαν ξανά τα "Among Two Storms" από το "A Dead Poem" καθώς και το "Under The Name Οf A Legion" από το υποτιμημένο κατ'εμέ, "Γένεσις", ενώ έλαμψε δια της απουσίας του το "King Of A Stellar War", χωρίς όμως να πτόησε κανέναν ιδιαίτερα. Η μπάντα ζώντας ξανά μια δεύτερη νιότη, αλλά και μια αναζωογόνηση παίζοντας σπίτι της, δημιούργησε ένα απόκοσμο και κολασμένο σκηνικό, αφήνοντας μας για το τέλος με το "Non Serviam", και κάθε του συμβολισμό να πλανάται μέχρι το δεύτερο μέρος που θα λάβει χώρα σήμερα, στο απόλυτο παλιομοδίτικο χάος.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Ευθύς αμέσως, και με το ρολόι να δείχνει λίγα λεπτά πριν τις 21:00, η τέταρτη φορά που θα παρακολουθούσα τους Scar Of The Sun έφτασε. Με ένα πέρασμα από την υπάρχουσα δισκογραφία τους, η ξεσηκωτική τους διάθεση, ήταν απείρως ανώτερη των πρώτων live τους που είχα δει, ενώ και η αμφίεση τους, έδινε ένα πιο μοντέρνο ύφος δίπλα στα σκοτεινά πλην ποικίλα progressive ερεθίσματά τους. Ο δυναμισμός και η απόλυτη επαγγελματική τους παρουσία ήταν επίσης κάτι που με κέρδισε, πέρα από τα μελωδικά τους ξεσπάσματα που γίνονταν όλο και πιο έντονα. Tους φίλους της μπάντας μάλιστα περίμενε και μια έκπληξη στο "Ode To Failure", όπου τη θέση του μεγάλου Mikael Stanne, ο οποίος συμμετέχει στο κομμάτι, πήρε ο "δικός" μας Βασίλης Μάζαρης από τους Daylight Misery. Για το τέλος άφησα τα τρία κομμάτια από το επερχόμενο άλμπουμ τους που ακούστηκαν πρώτη φορά ζωντανά, τα οποία δείχνουν τη νέα εποχή και την ωριμότητα των Αθηναίων metallers.
Ξαφνικά στην απόλυτη ηρεμία, με ετοιμόρροπους σταυρούς να έχουν υψωθεί, δείχνοντας την αρχή του τέλους, τα φώτα σβήνουν και...οι επτά Άγγελοι σαλπίζουν. Το "χξς" ήταν λοιπόν το έναυσμα για το χάος που θα μαινόταν επί μιάμιση ώρα στο Pireaus Academy. Eκείνο το βράδυ ήταν μάλιστα που το Αθηναϊκό κοινό θα γνώριζε για πρώτη φορά τον νέο κιθαρίστα των μεγάλων συμπατριωτών μας, των Κωστή Φουκαράκη, ο οποίος με τον συνονόματό του στο μπάσο φαίνεται πως έχουν δέσει ήδη αρκετά με τους αδερφούς Τόλη, που με μεγάλη όρεξη κυρίευσαν στην πατρίδα τους. Ο πλέον κατάμεστος χώρος υποκλίθηκε στο μεγαλείο των Rotting Christ, δείχνοντας, όπως λέει και ο ίδιος ο Σάκης, ότι η σκηνή μας είναι δυνατή. Η μαυρίλα και η ατμόσφαιρα που μας χάρισαν, δεν περιορίστηκε μόνο στην παρούσα φάση της μπάντας, αφού από το "The Heretics" μας παρουσίασαν μόλις δύο κομμάτια, όπως και από το "Rituals", έχοντας κυρίως την τιμητική τους το "Kατά Τον Δαίμονα Εαυτού" και το "Thy Mighty Contract", σε ένα γενικό πέρασμα από σχεδόν όλη τη δισκογραφία. Έκπληξη για πολλούς ήταν πως μετά από αρκετά χρόνια στο set προστέθηκαν ξανά τα "Among Two Storms" από το "A Dead Poem" καθώς και το "Under The Name Οf A Legion" από το υποτιμημένο κατ'εμέ, "Γένεσις", ενώ έλαμψε δια της απουσίας του το "King Of A Stellar War", χωρίς όμως να πτόησε κανέναν ιδιαίτερα. Η μπάντα ζώντας ξανά μια δεύτερη νιότη, αλλά και μια αναζωογόνηση παίζοντας σπίτι της, δημιούργησε ένα απόκοσμο και κολασμένο σκηνικό, αφήνοντας μας για το τέλος με το "Non Serviam", και κάθε του συμβολισμό να πλανάται μέχρι το δεύτερο μέρος που θα λάβει χώρα σήμερα, στο απόλυτο παλιομοδίτικο χάος.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου