Δυόμιση χρόνια μετά την τελευταία του επίσκεψη, και για δέκατη φορά αισίως στα μέρη μας, οι Σουηδοί πατέρες του doom metal, Candlemass ήρθαν εμφανώς αλλαγμένοι. Το Fuzz έχοντας μαζέψει από νωρίς κόσμο διαφόρων ηλικιών στο χώρο του, ετοιμαζόταν για μια μεγαλειώδη τελετή με σταυρούς και κρανία, με τον ουρανό μάλιστα, μετά το τέλος του show να δακρύζει πάνω από την περιοχή του Ταύρου.
Δεύτερη φορά που βλέπω στο σανίδι τους The Slayerking του Ευθύμη Καραδήμα με τον παλιό του συνεργάτη, Κώστα Κυριακόπουλο, οι οποίοι φέτος δημιούργησαν και ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Χωρίς δεύτερη σκέψη, η επιλογή τους ήταν τέλεια για το άνοιγμα αυτής της συναυλίας, και φυσικά ιδιαίτερη μνεία δόθηκε για 45 λεπτά στο δεύτερο, ολοκαίνουριο άλμπουμ τους, με τις εμφατικές κιθάρες, τα Sabbath-ικά ογκώδη doom περάσματα και τις death και gothic επιρροές να πρωταγωνιστούν. Μέσα στο πέπλο μυστηρίου, σαν αυτό που φορούσε και ο ιστορικός frontman μας, περισσότερη δόση ανατριχίλας έδωσαν και οι χορεύτριες οι οποίες σαν ζωντανές μαριονέτες απλώνονταν μαυροφορεμένες στη σκηνή. Εκτός από το απόκρυφο και δαιμονισμένο "Tetragrammaton" όμως, η φωτιά άναψε για τα καλά στο "Southern Gate Of The Sun" από το ντεμπούτο τους, με το οποίο αποχαιρέτησαν το κοινό, αφήνοντας το με τις καλύτερες εντυπώσεις και το μπόλικο κοπάνημα.
Το ρολόι δείχνει 22:00 και πιστοί στο ραντεβού τους, οι Σουηδοί βγαίνουν υπό τους ήχους του "Well Of Souls", μια σχετικά ριψοκίνδυνη επιλογή για τον επίσημα νεοφερμένο μπροστάρη Johan Langquist, μιας και στο μνημειώδες "Epicus Doomicus Metallicus" δεν ήταν παρά ένας guest. Παρόλα αυτά, και στο εναρκτήριο κομμάτι αλλά και στα υπόλοιπα χωρίς εκείνον στο μικρόφωνο, δίχως να τον συγκρίνουμε με τον Messiah, ήταν τίμιος και αγέρωχος με τη φωνή του να καλύπτεται ομως από τις ιαχές του Ελληνικού κοινού, που με αμφιβολία για την πάρτη των Candlemass υπάρχει μεγαλύτερο. Φυσικά εκτός των αρκετά καλών στιγμών, ο ήχος ειδικά στη φωνή ήταν πολύ χαμηλός, και ενώ ύμνοι σαν τα "Mirror Mirror" και "Dark Are The Veils Of Death" αποδόθηκαν πολύ καλά, η μπάντα στα κομμάτια του "Epicus..." μας τα χάλασε κάνοντας μεγάλες κοιλιές για να γεμίσει το πρόγραμμα, με αποκορύφωμα το "Solitude" που ήταν κάτι σχεδόν διαφορετικό από αυτό που ξέρουμε και αγαπάμε μέσα από το άλμπουμ. Ο στιβαρός ογκόλιθος που ακούει στο όνομα Leif Edling από την άλλη, αν και αρκετά αλλαγμένος και κουρασμένος, φαινόταν να ευχαριστιέται αυτό πoυ έβλεπε και ζούσε μέσα σε ένα σχεδόν κατάμεστο Fuzz. Μια δυνατή στιγμή ήταν το "Astorolus", που ήταν και το μόνο που ακούσαμε μέσα από το "The Door To Doom" το οποίο λειτούργησε και εορταστικά για τη βράβευση της μπάντας με Grammy, βρισκόμενο 100% στις παρούσες δυνατότητες του συνόλου της μπάντας, με τον Lars να αποδίδει και τέλεια το solo του μπαμπά Iommi. Κλείνοντας, από το θρυλικό ντεμπούτο, σε αυτό το καθ'όλα best of setlist ευχαριστήθηκα τα "Α Sorcerer's Pledge" και "Crystal Ball", ενώ μπορεί σε θέμα παρουσίας να μην ήταν η λαμπρότερη στιγμή τους στη χώρα μας, αλλά στην ιστορία θα γραφτεί μόνο και μόνο για την επιστροφή του πρώτου μπροστάρη! Φυσικά η διοργάνωση με τον όλο προγραμματισμό τα πήγε περίφημα και αξίζει συγχαρητήρια που ευχαριστηθήκαμε ένα live χωρίς τσιγάρα και κάπνα.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεύτερη φορά που βλέπω στο σανίδι τους The Slayerking του Ευθύμη Καραδήμα με τον παλιό του συνεργάτη, Κώστα Κυριακόπουλο, οι οποίοι φέτος δημιούργησαν και ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Χωρίς δεύτερη σκέψη, η επιλογή τους ήταν τέλεια για το άνοιγμα αυτής της συναυλίας, και φυσικά ιδιαίτερη μνεία δόθηκε για 45 λεπτά στο δεύτερο, ολοκαίνουριο άλμπουμ τους, με τις εμφατικές κιθάρες, τα Sabbath-ικά ογκώδη doom περάσματα και τις death και gothic επιρροές να πρωταγωνιστούν. Μέσα στο πέπλο μυστηρίου, σαν αυτό που φορούσε και ο ιστορικός frontman μας, περισσότερη δόση ανατριχίλας έδωσαν και οι χορεύτριες οι οποίες σαν ζωντανές μαριονέτες απλώνονταν μαυροφορεμένες στη σκηνή. Εκτός από το απόκρυφο και δαιμονισμένο "Tetragrammaton" όμως, η φωτιά άναψε για τα καλά στο "Southern Gate Of The Sun" από το ντεμπούτο τους, με το οποίο αποχαιρέτησαν το κοινό, αφήνοντας το με τις καλύτερες εντυπώσεις και το μπόλικο κοπάνημα.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου