Οι Sinner είναι μία από τις ιστορικότερες hard rock μπάντες της Ευρώπης με μια πληθώρα κυκλοφοριών από τις αρχές των 80s. Φέτος, εν έτει 2019, έρχονται να μας κάνουν ένα ταξίδι στην Κεντρική Αμερική με το 20o τους άλμπουμ, που έχει τον τίτλο "Santa Muerte".
Ο δίσκος ξεκινά γεμάτος δύναμη και ζωντάνια από το "Shine On", το οποίο εκπέμπει ένα ωραίο και θετικό hard rock vibe, που στη σύγχρονη εποχή ξέρουμε από μπάντες σαν τους Chrome Division ή το προσωπικό σχήμα του Gus G. Η παρουσία της αιθέριας νεοφερμένης Giorgia Colleluori, παντρεύει την αλητεία με την εξωτική ομορφιά έστω και μόνο από το άκουσμα της φωνής της, ενώ τα solos εμπλουτίζουν το ήδη υπέροχο αποτέλεσμα της έναρξης. Το "Fiesta Y Copas" συνεχίζει πιστά σε αυτό το σκληρό ροκ μοτίβο, αλλά με περισσότερη ένταση, βάρος και φυσικά τη φωνή του Ronnie Romero από τους Rainbow, αν και αργότερα στα "Last Exit Hell" και "Lucky 13" όλα τα στοιχεία του εναρκτήριου δίδυμου γίνονται ένα.
Όσον αφορά το ομώνυμο του δίσκου, "Santa Muerte", θα μπορούσε να υποδηλώσει ένα party μέχρι θανάτου με τους ζωηρούς του ήχους, τα εκφραστικά μπάσα και τις επικές κολλητικές του μελωδίες. Στο ίδιο μήκος κύματος συνεχίζει και το "What Went Wrong" με μια πιο παλιομοδίτικη αύρα, και τον τωρινό μπροστάρη των Thin Lizzy και βασικό μέλος των Black Star Riders, Ricky Warwick να δίνει λίγο από το χαρακτηριστικό στυλ των μπαντών του. Πιο μετά, συνεχίζοντας ένα νοητό αμερικάνικο οδοιπορικό, με το "Death Letter" θα έρθουμε αντιμέτωποι με ένα αισθησιακό και αργό μπλουζ παιγμένο από τον Magnus Karlsson των Primal Fear, σε ένα εντελώς διαφορετικό ύφος απ'ότι έχουμε συνηθίσει τη μπάντα του πλάι στους συναδέλφους του, ενώ το "Craving" γρήγορο και μελωδικό όπως έρχεται, θα μας επαναφέρει στο κανονικό στυλ του δίσκου.
Στο "The Wolf"' το άλμπουμ αποκτά μια πιο heavy κατεύθυνση, που σπάει με το "Misty Mountain" και τις πιο κλασικές rock καταβολές του. Λίγο πριν γραφτεί ο επίλογος, το "The Ballad Of Jack" μόνο αίσθηση μπαλάντας δεν έχει, καθώς θυμίζει τα αρχικά κομμάτια που ακούσαμε, ενώ τέλος, το "Stormy Night" με έναν ινδιάνικο τόνο στην αρχή μας αφήνει εξίσου δυναμικά όπως ακριβώς ξεκίνησε, κρατώντας την ταυτότητα ίδια.
Όσον αφορά τους Sinner, οι μύστες του hard rock και του κλασικού heavy metal, τους εμπιστεύονται για τα μουσικά τους πεπραγμένα εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Πλέον για το "Santa Muerte" μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα φοβερό soundtrack για κάποια φθινοπωρινή φιέστα γεμάτη ποτό. Ο ήχος τους είναι φοβερός, σε ένα όργιο μελωδιών και catchy στοιχείων. Σίγουρα, με όσα αναφέρονται παραπάνω μιλάμε για μία πολύ καλή κυκλοφορία, και αναμφίβολα μία από τις ωραιότερες σε αυτό το είδος τα τελευταία χρόνια.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Ο δίσκος ξεκινά γεμάτος δύναμη και ζωντάνια από το "Shine On", το οποίο εκπέμπει ένα ωραίο και θετικό hard rock vibe, που στη σύγχρονη εποχή ξέρουμε από μπάντες σαν τους Chrome Division ή το προσωπικό σχήμα του Gus G. Η παρουσία της αιθέριας νεοφερμένης Giorgia Colleluori, παντρεύει την αλητεία με την εξωτική ομορφιά έστω και μόνο από το άκουσμα της φωνής της, ενώ τα solos εμπλουτίζουν το ήδη υπέροχο αποτέλεσμα της έναρξης. Το "Fiesta Y Copas" συνεχίζει πιστά σε αυτό το σκληρό ροκ μοτίβο, αλλά με περισσότερη ένταση, βάρος και φυσικά τη φωνή του Ronnie Romero από τους Rainbow, αν και αργότερα στα "Last Exit Hell" και "Lucky 13" όλα τα στοιχεία του εναρκτήριου δίδυμου γίνονται ένα.
Όσον αφορά το ομώνυμο του δίσκου, "Santa Muerte", θα μπορούσε να υποδηλώσει ένα party μέχρι θανάτου με τους ζωηρούς του ήχους, τα εκφραστικά μπάσα και τις επικές κολλητικές του μελωδίες. Στο ίδιο μήκος κύματος συνεχίζει και το "What Went Wrong" με μια πιο παλιομοδίτικη αύρα, και τον τωρινό μπροστάρη των Thin Lizzy και βασικό μέλος των Black Star Riders, Ricky Warwick να δίνει λίγο από το χαρακτηριστικό στυλ των μπαντών του. Πιο μετά, συνεχίζοντας ένα νοητό αμερικάνικο οδοιπορικό, με το "Death Letter" θα έρθουμε αντιμέτωποι με ένα αισθησιακό και αργό μπλουζ παιγμένο από τον Magnus Karlsson των Primal Fear, σε ένα εντελώς διαφορετικό ύφος απ'ότι έχουμε συνηθίσει τη μπάντα του πλάι στους συναδέλφους του, ενώ το "Craving" γρήγορο και μελωδικό όπως έρχεται, θα μας επαναφέρει στο κανονικό στυλ του δίσκου.
Στο "The Wolf"' το άλμπουμ αποκτά μια πιο heavy κατεύθυνση, που σπάει με το "Misty Mountain" και τις πιο κλασικές rock καταβολές του. Λίγο πριν γραφτεί ο επίλογος, το "The Ballad Of Jack" μόνο αίσθηση μπαλάντας δεν έχει, καθώς θυμίζει τα αρχικά κομμάτια που ακούσαμε, ενώ τέλος, το "Stormy Night" με έναν ινδιάνικο τόνο στην αρχή μας αφήνει εξίσου δυναμικά όπως ακριβώς ξεκίνησε, κρατώντας την ταυτότητα ίδια.
Όσον αφορά τους Sinner, οι μύστες του hard rock και του κλασικού heavy metal, τους εμπιστεύονται για τα μουσικά τους πεπραγμένα εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Πλέον για το "Santa Muerte" μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα φοβερό soundtrack για κάποια φθινοπωρινή φιέστα γεμάτη ποτό. Ο ήχος τους είναι φοβερός, σε ένα όργιο μελωδιών και catchy στοιχείων. Σίγουρα, με όσα αναφέρονται παραπάνω μιλάμε για μία πολύ καλή κυκλοφορία, και αναμφίβολα μία από τις ωραιότερες σε αυτό το είδος τα τελευταία χρόνια.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου